hanımlar merhaba. uzun zamandır yeni tanıştığım insanlar hakkında "hay tanımaz olaydım" durumunu yaşamıyordum, bu durum herhalde "wurstria beni özledi, kendimi göstereyim!" mantığıyla uzuuun zaman sonra yeniden karşıma çıktı ve gerçekten sinir küpüyüm.
kısa bir süre önce biriyle görüşmeye başladım, arkadaş ortamında tanıştık falan, bende ona karşı önemli bir his yok ama bugünkü görüşmemiz güzel gitseydi olabilirdi muhtemelen. arkadaşımın ısrarıyla, bir şans ver demesiyle ben de boşta olduğum için konuşayım demiştim sonuçta biliyorum ki karşı taraf da bana bayılmıyor. bugün ilk defa dışarıda yalnız buluştuk. size biraz çocuktan bahsedeyim, 27 yaşında (ben 24), mühendis olarak yaşadığım yere atanmış, aslen İstanbullu yani ailesi İstanbul'da, burada kendi başına bir düzen kurmuş biri. baktığınız zaman gayet kibar, efendi, oturmasını kalkmasını falan bilen birine benziyor tabi henüz yeni tanıyorum, ilk izlenimlerim bunlar olmuştu. eğlenceli espritüel, bayağı da zeki biri aslında. tabi yeni tanıyoruz, bir sürü şeyi çıkıyor. konuşurken laf benim iş arıyor oluşuma geldi, ben de salak gibi başvurduğum işler hakkında konuşma gafletinde bulundum, olur mu olmaz mı tamamen meçhul şeyler. içlerinden 2 tanesini çok istiyorum haber bekliyorum falan. şimdi hanımlar bu işlerin hepsi böyle seyahat etmeli falan, zaten ilanda da belirtilmişti "seyahat engeli olmayan, çevre illere iş seyahati yapmaya uygun adaylar" diye. hatta bazıları araç veriyor siz size verilen işleri verdikleri otomobille hallediyorsunuz, bilirsiniz, görüşmeler, raporlamalar falan filan.
bu seyahat meselesi nedense beyefendiye dert oldu. kadın başına seyahat etmek zor olur, gittiğin illerde nerede kalacaksın, ailen nasıl müsaade ediyor, normal ofiste oturup çalışmak varken sen niye macera arıyorsun ki falan gibi saçma sapan laflar etmeye başladı ve ondan bunu beklemediğim için çok şaşırdım. dedim ki benim ne ailevi ne de sağlık anlamında ÇOK ŞÜKÜR seyahat ederek çalışmaya engel bir durumum yok, ben zaten öyle çalışanlara çok özeniyorum, yurt dışına giden bile var, böyle bir işi şimdi bulamazsam ileride kesin bulacağım falan dedim. ve şu an hala işsizim, belki 1 sene boyunca kimse beni işe almayacak, kim bilir? diye ekledim. bunlar sadece teorideki düşüncelerim elbette, gönlümde olan şey, hayatın ne getireceği bilinmez ama lafları ve düşünceleri beni çok rahatsız etti. o seyahatlerde genelde erkekler de oluyor, birlikte gidiliyor, kadına göre bir iş değil diye zırvalamaya devam etti. ben de bir şeye sinir olduğum zaman imkanı yok beni geri döndürmenin, çok rahatsız oldum. zaten içimde bi his yok, ciddi bi düşünce yok, o tip düşüncelerin oluşması için tanımam lazım, yanlış mı? tanımadığım adamla neyin planını yapayım?
normal insanların orta yol bulabileceği birşey bizim için büyüdü, bayağı fikir ayrılığına düştük ve ben daha tanımadan soğudum resmen. dedim ki ben kendi kararlarımı verebilecek yaşa ve olgunluğa eriştim, mümkün olduğunca gönlüme göre yaşamak istiyorum dedim. sonra da kibarca müsaade isteyip kalktım eve geldim. ama hala sinirliyim. daha 2 günlük adamın yaptığı yoruma bakar mısınız? bu erkekler ne zaman düzelecek çok merak ediyorum. ne zaman kadınların da birey olduğunu kabul edecek? kabul eden yok değil var ama hala azınlık. ben otobüsteyken eve varınca haber ver falan yazmış ama cevap yazmadım. görüşmeyi düşünmüyorum.
hala sinirliyim, şaka gibi.
kısa bir süre önce biriyle görüşmeye başladım, arkadaş ortamında tanıştık falan, bende ona karşı önemli bir his yok ama bugünkü görüşmemiz güzel gitseydi olabilirdi muhtemelen. arkadaşımın ısrarıyla, bir şans ver demesiyle ben de boşta olduğum için konuşayım demiştim sonuçta biliyorum ki karşı taraf da bana bayılmıyor. bugün ilk defa dışarıda yalnız buluştuk. size biraz çocuktan bahsedeyim, 27 yaşında (ben 24), mühendis olarak yaşadığım yere atanmış, aslen İstanbullu yani ailesi İstanbul'da, burada kendi başına bir düzen kurmuş biri. baktığınız zaman gayet kibar, efendi, oturmasını kalkmasını falan bilen birine benziyor tabi henüz yeni tanıyorum, ilk izlenimlerim bunlar olmuştu. eğlenceli espritüel, bayağı da zeki biri aslında. tabi yeni tanıyoruz, bir sürü şeyi çıkıyor. konuşurken laf benim iş arıyor oluşuma geldi, ben de salak gibi başvurduğum işler hakkında konuşma gafletinde bulundum, olur mu olmaz mı tamamen meçhul şeyler. içlerinden 2 tanesini çok istiyorum haber bekliyorum falan. şimdi hanımlar bu işlerin hepsi böyle seyahat etmeli falan, zaten ilanda da belirtilmişti "seyahat engeli olmayan, çevre illere iş seyahati yapmaya uygun adaylar" diye. hatta bazıları araç veriyor siz size verilen işleri verdikleri otomobille hallediyorsunuz, bilirsiniz, görüşmeler, raporlamalar falan filan.
bu seyahat meselesi nedense beyefendiye dert oldu. kadın başına seyahat etmek zor olur, gittiğin illerde nerede kalacaksın, ailen nasıl müsaade ediyor, normal ofiste oturup çalışmak varken sen niye macera arıyorsun ki falan gibi saçma sapan laflar etmeye başladı ve ondan bunu beklemediğim için çok şaşırdım. dedim ki benim ne ailevi ne de sağlık anlamında ÇOK ŞÜKÜR seyahat ederek çalışmaya engel bir durumum yok, ben zaten öyle çalışanlara çok özeniyorum, yurt dışına giden bile var, böyle bir işi şimdi bulamazsam ileride kesin bulacağım falan dedim. ve şu an hala işsizim, belki 1 sene boyunca kimse beni işe almayacak, kim bilir? diye ekledim. bunlar sadece teorideki düşüncelerim elbette, gönlümde olan şey, hayatın ne getireceği bilinmez ama lafları ve düşünceleri beni çok rahatsız etti. o seyahatlerde genelde erkekler de oluyor, birlikte gidiliyor, kadına göre bir iş değil diye zırvalamaya devam etti. ben de bir şeye sinir olduğum zaman imkanı yok beni geri döndürmenin, çok rahatsız oldum. zaten içimde bi his yok, ciddi bi düşünce yok, o tip düşüncelerin oluşması için tanımam lazım, yanlış mı? tanımadığım adamla neyin planını yapayım?
normal insanların orta yol bulabileceği birşey bizim için büyüdü, bayağı fikir ayrılığına düştük ve ben daha tanımadan soğudum resmen. dedim ki ben kendi kararlarımı verebilecek yaşa ve olgunluğa eriştim, mümkün olduğunca gönlüme göre yaşamak istiyorum dedim. sonra da kibarca müsaade isteyip kalktım eve geldim. ama hala sinirliyim. daha 2 günlük adamın yaptığı yoruma bakar mısınız? bu erkekler ne zaman düzelecek çok merak ediyorum. ne zaman kadınların da birey olduğunu kabul edecek? kabul eden yok değil var ama hala azınlık. ben otobüsteyken eve varınca haber ver falan yazmış ama cevap yazmadım. görüşmeyi düşünmüyorum.
hala sinirliyim, şaka gibi.
