Merhaba kızçeler,
Ben 32 yaşında 5 senedir çalışan bir kızım bir türlü aşktan yana şansım gülmedi. Artık çokta gücümde kalmadı oldurmak için. Ama bazen yalnızlıgın verdiği sıkıntıları yaşıyorum tek başıma yaşıyorum 5 senedir ailem desen sıkıntılar bir ton.Annem babam 65 yaşındalar engelli bir erkek kardeşim var ablam uzakta ve hiç destekçim değil tüm problemlerle ben uğraşıyorum. Arkadaşlar devamlı evlen diye birilerini önerip duruyor bir sene önce arkadaşımın kiracısı varmış öve öve bitiremedi çocuk 2 yaş küçük benden ve memleketi Ağrı iliymiş. Ben ılımlı bakmamıştım çok sıkıntılı bir dönemimdeydim yine erkek arkadaşımdan yeni ayrılmıştım. Geçen arkadaşım aradı çocukla ev hakkında konuşmak için aramış en son evden tahliye etmişti bazı sebeplerden dolayı arkadaşım yerleşmeyi düşünüyordu.Konuşma sırasında benden bahsetmiş tanıştırmak istiyorum demiş kişide kabul etmiş benim haberim yoktu sonradan söyledi bana.Kültür olarak farklı olduğumuz için çekimserim arkadaşım zorladı biraz nereye kadar böyle yaşıcaksın falan diyor. Tabi karşı tarafta beni beğenecek mi kabul edecek mi olduğum halimle bilmiyorum. Ama içimde gram heyecan ya da umut yok neden böyle bilmiyorum kızlar. Yılların verdiği başarısız tecrübeler galiba bir de inancımıda yitirdim hep böyle tek problemlerle uğraşarak yaşıcam durumunu kabul ettim sanırım. Kendime yakıştıramıyorum sevmeyi sevilmeyi ne yapmam lazım yorumlarınızı bekliyorum merakla
Ben 32 yaşında 5 senedir çalışan bir kızım bir türlü aşktan yana şansım gülmedi. Artık çokta gücümde kalmadı oldurmak için. Ama bazen yalnızlıgın verdiği sıkıntıları yaşıyorum tek başıma yaşıyorum 5 senedir ailem desen sıkıntılar bir ton.Annem babam 65 yaşındalar engelli bir erkek kardeşim var ablam uzakta ve hiç destekçim değil tüm problemlerle ben uğraşıyorum. Arkadaşlar devamlı evlen diye birilerini önerip duruyor bir sene önce arkadaşımın kiracısı varmış öve öve bitiremedi çocuk 2 yaş küçük benden ve memleketi Ağrı iliymiş. Ben ılımlı bakmamıştım çok sıkıntılı bir dönemimdeydim yine erkek arkadaşımdan yeni ayrılmıştım. Geçen arkadaşım aradı çocukla ev hakkında konuşmak için aramış en son evden tahliye etmişti bazı sebeplerden dolayı arkadaşım yerleşmeyi düşünüyordu.Konuşma sırasında benden bahsetmiş tanıştırmak istiyorum demiş kişide kabul etmiş benim haberim yoktu sonradan söyledi bana.Kültür olarak farklı olduğumuz için çekimserim arkadaşım zorladı biraz nereye kadar böyle yaşıcaksın falan diyor. Tabi karşı tarafta beni beğenecek mi kabul edecek mi olduğum halimle bilmiyorum. Ama içimde gram heyecan ya da umut yok neden böyle bilmiyorum kızlar. Yılların verdiği başarısız tecrübeler galiba bir de inancımıda yitirdim hep böyle tek problemlerle uğraşarak yaşıcam durumunu kabul ettim sanırım. Kendime yakıştıramıyorum sevmeyi sevilmeyi ne yapmam lazım yorumlarınızı bekliyorum merakla
bazen sokakta bilgili, kültürlü, yakışıklı erkekler görüyor insan.diyorsun ki ulan herifler kimi bulursunuz da ilişki yaşarsınız bilmem ki.
