Haşır neşir olmayı bırak, biz kıyamıyorduk ki. 8 ay oldu daha, 8 ayda paylaşmadığımız hiç bişeyimiz kalmadı. hasta oldular hastanelere taşıdık, düğünleri ortada kaldı yer bulduk, gizliden ödemesini yaptık. kızları psikolojik travma geçirdi. gecenin bir yarısında kriz geçirdi hastanelere götürdük. evin tadilatını cebimizden yaptırdık. ve bana bugün 'ben bekliyordum senden zaten' dedi. daha kötüsü adım gibi eminim çıktıktan sonra arkamdan bin tane laf sayacak, kocasına kalsa çıkmazdı çok fenaydı zaten o çıkalım diye tutturdu filan diye.
canım benzer şeyleri yaptık eşimle inanki...
benim eşim gece olmuyor mesela canı sıkılan gecenin 3 ünde pat diye inerdi sabahlara kadar vur patlasın çal oynasın aramızdan su sızmıyordu...
eşimin gündüz uyuduğunu ve gece işe gittiğini bile apartmanın ne kadar çocuğu varsa topladı tepemize ses gürültü gırla...
eşim kaç kere uyandı 10 kere uyandıysa ben onun 2 keresinde aradım canım çocuklar zıplamasın dedim diye benden kötüsü olmadı...
işine gelmiyorsa çık gitler seninle çok pis kavga ederim bak demeler....
eee bende durmadım girdik birbirimize,işin komik tarafı apartmandaki herkes onun askeri olmuş gibi artık ne anlattıysa kimse benimle konuşmuyor benimde umrum değil açıkcası...
sanırsınki kanlı olmuşuz...
ama neden oldu biliyomusun ben yedirmeyi içirmeyi kestim kötü oldum...
annem hep derdi komşuyla çok samimi olma diye ama ben laf söyletmezdim kendime çok kızıyorum verdiğim tavizler için...
şimdi inadına depiniyor tepemde hakkımı asla helal etmiyorum bunu yüzüne karşıda söyledim...
kız kardeşleri beni çok severlerdi geçenlerde onlarıda gördüm apartmanda çatlar kaşık rüzgar gibi geçiyolar yanımdan,güldüm kendi kendime cahillik çok başka bişey ne yazıkki...