tavsiyelerinizi bekliyorum

Arkadaşlar 26 yaşındayım, birçok talibim oldu şimdiye kadar ama bir şekilde olumlu sonuclanmadı, ailemin olabilir dediğine ben yok dedim, benim olabilir gözüyle baktıklarıma onlar olumsuz yaklaştı, hayatımda biri olsun istiyorum, ünv.den mezun olalı beş sene olacak, kamuda bir işe girebileyim diye iyi kötü uğraşıyorum ama ne iş oluyor ne de evlilik.Arkadaşlarımın yüzde doksanı evlendi bazıları cocuk doğurdu, kendimi gec kalmış hissediyorum ya da içinde bulunduğum sartlar bana bunu hissetiriyor, beş senedir aynı küçük, sıkıcı, herkesin gözünün üstümde olduğu, doğru düzgün arkadaşımın olmadığı bu yerde yasamak ruhumu daraltıyor. Şimdi size danışmak istediğim tarafa geldi sıra, bir talibim cıktı, cocuk polis, annesi geldi, evet diyorsanız bir görüşsünler felan dedi.Cocuğu resimden gördüm tip olarak tam istediğim gibi.Evet dersem bir görüşeceğim, ama bizimkiler mesleğini dert ediyorlar (daha evvel de olmuştu) "polistir gecesi gündüzü yok, calışma sartları sıkıntılı." felan diyorlar. Benim acımdan bir sakıncası yok cunkü sonucta hersey kader, allah korusun başına bişey gelecekse bu mesleğine bakmaz ki! ama bunu pek anlatamıyorum onlara, tamam sana bırakıyoruz diyorlar ama böyle insanın kafasını karıştırıp sana bırakıyoruz deyince de insan daha da kararsızlaşıyor. Sizce ne yapmalı? Değerli yorumlarınız için şimdiden tesekkür ederim

Bence bir görüşün, içinizde kalmasın denemedim demezsiniz, kısmet değilse zaten olmaz .. Ben bu tarz konularda biraz kaderciyimde...

Valla canim ben simdiye kadar dört dörtlük bir erkek görmedim.
Dedigin gibi birini ailen bulursa evlendirsin.
Hafta sonu tatili olan vardiyali calismayan polis olmayan karakterli biri varsa onlar göstersin sen evlen.

31 yaşında evlendim ben. Kardesim 29 görümcem 30 ve hatta annem bile 27sinde evlenmiş. 26 da evde kaldım deme yahu. Ben aileyle aynı şehirde yaşamanın özellikle çocuk olduktan sonra çok önemli olduğunu düşünüyorum. Polis olunca hep gurbet. Yine de mutlu olacağın bir insansa neden olmasin

ailenizin tavsiyelerinide dikkate alarak bir deneyin
ama evlenmek için evlenmek gibi bir hataya düşmeyin

Gurbetliğin dibine vurmuş biri olarak söylemeliyim ki gurbetlik çok zor. Konuşmaktan bir zarar gelmez en azından sana fikir olsun aklında kalbinde bir yere koyabilir misin bak bakalım ama bu işler aceleye gelir genelde ama aceleye gelmemeli. Yaşına gelince en güzel yaşlarını ohhh bekar geçiriyorsun ne güzel

Bir gorusun sizi hemen alıp götürecek değil. Hayırlısı olsun.

Benim eşim polis değil ama bizim de gecemiz gunduzumuz karışık ve de gurbetteyiz.

Yaşın geç değil bence acele karar verme değerlendir bir görüş bakalım ne olur belki beklediğin o dur

Mesleğinden ötürü kimseye ön yargılı olunmamalı, görücü usulü değil de kendiniz de tanışıp aşık olabilirdiniz, o zaman da aileniz ön yargı ile yaklaşsaydı onların fikirleri kafanızı karıştıracakmıydı? Görüşmekten zarar gelmez, yakından tanıma ve gözlemleme fırsatınız olur, kafanıza yatmaz ya da bir şey hissetmezseniz görüşmezsiniz

sonuçta adamla sen evleniceksin..
Kararlarının kendin verebilicek yaşı geçeli hayli olmuş bence görüş..

bir görüşün belki o kişi sizin aşık olacağınız kişidir
ben olsam kalbim boşsa ve beğenmişsem fırsatı tepmem sırf meslek yüzünden