Kızlar Merhaba. Eşim de ben de memuruz iki çocuğum var biri 5 biri 1 yaşında. Her ikimiz de ailelerimize uzağız. Büyük yavrumu büyütene kadar çok çektik sürekli bakıcı kreş dramları hatırlamak dahi istemiyorum. şimdi doğum iznindeyim küçüğüm 2 yaşına gelince işe başlayacam . Ve yine sil baştan aynı sorunları yaşamaktan korkuyorum. Eşimin ailesi küçük bir il de yaşıyorlar ve eşim oraya tayin isteyelim gidelim diyor ben de olumlu bakıyorum en azından bakıcı sıkıntım olmayacak birsürü bakmak isteyen akrabası var. Ve hepsi de benim sevdiğim içime sinen insanlar. Ama bu tayin işi olursa geri dönüşü yok yani belki 5 sene sonra bakıcı sorunum tamamen ortadan kalkınca ömrümün geri kalanını orda tamamlamak var ve ne derece mantıklı bilmiyorum. Eşimin ailesini seviyorum genel olarak iyiler. Tabi sevmediğim yönleri de çok ki en önemlisi sürekli maddi bir beklenti içinde olmaları.Bir de ben büyükşehirde yaşıyorum ve inanılmaz bunaltıcı geliyor bana. Tayin isteyeceğimiz yer küçük bir ilçe. Bir de çocukların eğitimi var ki en çok aklıma takılan konu bu. Küçük yerde çocuk yetiştirmek avantajken eğitimi dezavantaj gibi düşünüyorum yanlış mı sizce ? Hayattaki en büyük korkum çocuklarım büyüyüp ergenliğe girdiklerinde bize sırt çevirmeleri . Burda kimsemiz yok çocuklarım yanlış birşey yapacaklarında engel olacakları çekinecekleri bir arkadaş bir akraba yok çok başıboş yetişecekler. İstiyorum ki tayin gideceğimiz yerde adım başı akraba ve çocuklarım onlardan çekinip yanlış bir adım atmaya korksunlar.çocuk yetiştirmek çok zor onlar için en iyisi ne ise onu yapmak istiyorum. Belki diyeceksiniz nereye gidersen git çocuk yapmak istediğini yapar diye ama ben en azından bir parça olsun engel olmak istiyorum. Sizce mantıklı olan ne fikir verirseniz çok sevinirim
Çalışma şartlarınız çok kötü değil mi yaCanım ben nöbetli çalışıyorum akşam 4 sabah 8 . Eşim de sabah 10 akşam 8. Yani bizim saçma saatlerimiz var kreşe uymuyor uysa bir kreşi beğenmesem diğerine veririm bir şekilde hallolurdu
Sorunlarımız neredeyse aynı. aslında ablam var o Da güzel şirin bir ilçede yaşıyor. Çocukları okula gidiyor ev hanımı gel ben bakayım çocuğuna hatta ikinci çocuğu Da yap büyüt öyle git eşinin memleketine diyor. Ama eşim artık memleketime gitmek istiyorum gurbette yaşamaktan bıktım diyorAynı şeyleri düşünüyoruz inşallah hakkımızda hayırlısı olur. Şu 3 günlük dünyada neyi paylaşamıyoruz bilmiyorum. Bazen bazı şeyleri abarttığımı düşünüyorum kendime kızıyorum mesela eşimin ailesi benim düğünümde 1 lira harcamazken eltimin düğününde neler yaptılar ne masraflar ettiler bazen düşünüyorum sinirleniyorum bazen de boşver diyorum böyle takmakla ömür geçmez. Ne yapayım haksızla haksız mı olayım. Bazı şeylere susacaz görmezden gelecez uzaktayken iyi yakına gidince bunu başarabilene ne mutlu ki başaracağımı düşünüyorum
Esimin ailesi ile aynı şehirde farklı mahalleler de yaşıyoruz. Bazen öyle bunalıyorum ki günahım kadar sevmediğim kv. İle aynı binaya taşınmayı bile dusunuyorum. Hatta esime söyledim o kabul etmedi.bence gitmelisin cocuçocu büyüyünce de insan daha da çok lazım oluyor.Kızlar Merhaba. Eşim de ben de memuruz iki çocuğum var biri 5 biri 1 yaşında. Her ikimiz de ailelerimize uzağız. Büyük yavrumu büyütene kadar çok çektik sürekli bakıcı kreş dramları hatırlamak dahi istemiyorum. şimdi doğum iznindeyim küçüğüm 2 yaşına gelince işe başlayacam . Ve yine sil baştan aynı sorunları yaşamaktan korkuyorum. Eşimin ailesi küçük bir il de yaşıyorlar ve eşim oraya tayin isteyelim gidelim diyor ben de olumlu bakıyorum en azından bakıcı sıkıntım olmayacak birsürü bakmak isteyen akrabası var. Ve hepsi de benim sevdiğim içime sinen insanlar. Ama bu tayin işi olursa geri dönüşü yok yani belki 5 sene sonra bakıcı sorunum tamamen ortadan kalkınca ömrümün geri kalanını orda tamamlamak var ve ne derece mantıklı bilmiyorum. Eşimin ailesini seviyorum genel olarak iyiler. Tabi sevmediğim yönleri de çok ki en önemlisi sürekli maddi bir beklenti içinde olmaları.Bir de ben büyükşehirde yaşıyorum ve inanılmaz bunaltıcı geliyor bana. Tayin isteyeceğimiz yer küçük bir ilçe. Bir de çocukların eğitimi var ki en çok aklıma takılan konu bu. Küçük yerde çocuk yetiştirmek avantajken eğitimi dezavantaj gibi düşünüyorum yanlış mı sizce ? Hayattaki en büyük korkum çocuklarım büyüyüp ergenliğe girdiklerinde bize sırt çevirmeleri . Burda kimsemiz yok çocuklarım yanlış birşey yapacaklarında engel olacakları çekinecekleri bir arkadaş bir akraba yok çok başıboş yetişecekler. İstiyorum ki tayin gideceğimiz yerde adım başı akraba ve çocuklarım onlardan çekinip yanlış bir adım atmaya korksunlar.çocuk yetiştirmek çok zor onlar için en iyisi ne ise onu yapmak istiyorum. Belki diyeceksiniz nereye gidersen git çocuk yapmak istediğini yapar diye ama ben en azından bir parça olsun engel olmak istiyorum. Sizce mantıklı olan ne fikir verirseniz çok sevinirim
Siz de gitmeyin bence. Sonra her gün kayınvalide geldi gitti muhabbetleri olur sıkılırsınızSorunlarımız neredeyse aynı. aslında ablam var o Da güzel şirin bir ilçede yaşıyor. Çocukları okula gidiyor ev hanımı gel ben bakayım çocuğuna hatta ikinci çocuğu Da yap büyüt öyle git eşinin memleketine diyor. Ama eşim artık memleketime gitmek istiyorum gurbette yaşamaktan bıktım diyor
Bunları düşününce hiç gitmek istemiyorum.Siz de gitmeyin bence. Sonra her gün kayınvalide geldi gitti muhabbetleri olur sıkılırsınız
Çocuğunuza iyi bir ortam siz huzurlu ve mutlu olursanız olur bence. Eve yansır zaten sizin huzursuzluğunuz. Hayat kısa. Bence eşinizin değil sizin nerede yaşamak istediğiniz önemli. Memleketini bulan eş tanıdık manıdık derken sürekli dışarı çıkıyor. Eşini kaynananın eline bırakıp geziyor istediğini yapıyor. Kaynana nasıl olsa dibimizde diye sizden iş beklemeye başlayacak. Temizliğe gel, yemek yemeye gel, sana yemeğe gelelim gibi. Burda hep okuduğumuz için diyorum yanda etrafımdan duyduklarım içim diyorum. Ben bunlardı yaşamadım. Ama Allah büyük konuşturmasın, yaşama ihtimalimin olduğu yere de gitmek istemem. Kaynanaların çoğu eziyet ediyorBunları düşününce hiç gitmek istemiyorum.
Tek isteğim çocuğumu iyi bir ortam sağlamak yoksa bize faydaları olmayacaklarını biliyoruz.
Benim 3 küçük kızım var. Onlar için İstanbul'dan küçük bir şehre taşındım.Aynı şeyleri düşünüyoruz inşallah hakkımızda hayırlısı olur. Şu 3 günlük dünyada neyi paylaşamıyoruz bilmiyorum. Bazen bazı şeyleri abarttığımı düşünüyorum kendime kızıyorum mesela eşimin ailesi benim düğünümde 1 lira harcamazken eltimin düğününde neler yaptılar ne masraflar ettiler bazen düşünüyorum sinirleniyorum bazen de boşver diyorum böyle takmakla ömür geçmez. Ne yapayım haksızla haksız mı olayım. Bazı şeylere susacaz görmezden gelecez uzaktayken iyi yakına gidince bunu başarabilene ne mutlu ki başaracağımı düşünüyorum
Canım sağlıkçıyım mecburen nöbetli çalışıyorum. Ve zaten hafta sonu diye birşey de yok bazı haftasonları 24 saat çalışıyorum. Ben artık kendi huzurumdan geçtim çocuklar perişan oluyor eşimin normal 8-5 olsa yine neyse dediğim gibi sabah 10 akşam 8. Tayin dışında başka çare bulamıyorum.Çalışma şartlarınız çok kötü değil mi ya4e kadar evde olman güzel ama sonrası sabah 8e kadar olmamak..Eşini sadece sabah 2 saat ve haftasonu görüyorsun. Cocuklarin okul düzenlerine de hiç uymaz dediğin gibi.Nobet saatlerini değiştirmezler mi bir konuşun isterseniz. Taşınmayın ama siz normal saatleri olan bir işte çalışın derim
Benim eşim de aynı bıktım gurbetten yalnızlıktan diyor. Bide çocuklara bakmak altını değiş yemek yedir oyun oyna baya zorlandı ben nöbetteyken tek başına. İlçe her yönüyle avantaj diye düşünüyorum hakkımızda hayırlısı olsunSorunlarımız neredeyse aynı. aslında ablam var o Da güzel şirin bir ilçede yaşıyor. Çocukları okula gidiyor ev hanımı gel ben bakayım çocuğuna hatta ikinci çocuğu Da yap büyüt öyle git eşinin memleketine diyor. Ama eşim artık memleketime gitmek istiyorum gurbette yaşamaktan bıktım diyor
Maşallah allah esirgesin çocuklarınızı. Benim yaşamak istediğim hayat işte herşey kolay komşuluk iyi çocuklar rahatBenim 3 küçük kızım var. Onlar için İstanbul'dan küçük bir şehre taşındım.
Avantajları çok.
Her yer yakın.
Üniversite, anaokulu, ilkokul, lise evime yürüyerek 5 ile 15 dk mesafede.
Hiçbir yere geç kalmıyorum, acelem yok. Çocuklar sokakta rahatlar çünkü araç trafiği yok gibi.
Komşuluk daha iyi.
Ama hiç kimsem yok çünkü annem, kv, akrabaların çoğu İstanbul'da :)
Ama çok memnunum bu karardan. 2 yıl oldu, pişman olmadım. Çocuklarım da rahat ve mutlu.
Yalnız akraba sıkıntılı.Maşallah allah esirgesin çocuklarınızı. Benim yaşamak istediğim hayat işte herşey kolay komşuluk iyi çocuklar rahat
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?