Bekarım ve yalniz yasiyorum.Ailemden ayri bir sehirdeyim.Bu sene il disi tayin hakki doğuyor. Ailem Istanbul'da. Liseden beri hep ayri sehirlerde yasadim.Aileyle nasil yasanir bilmiyorum.Gerci buraya tayinim çiksada ailemle tam olarak birlikte yasamayacagiz.
Babam ve annem iş yerlerine yakin bir yer de kucuk bir evde yasiyorlar.kizkardesim de onlarla birlikte. Baska bir evimiz var .Tahminen tayinimim cikacagi mevkiye de yakin.Ailem bu evi sıfırdan dayayip döşemeyi düşünüyor. Guzel bir yerde guzel bir ev.Biz de arada sirada geliriz diyor.Kiz kardesim de ayni sekilde.
Gecmis konularimi okuyanlar bilir.Annemlw ciddi sorunlar yasadim.Ciddi anlamda anneme tepkimi gösterdim. Bir kac aydir annemle neeedeyse hic sorun yasamadim.Annem kendini beni yakından tanidikca ,yakindan diyorum cunku en uzun pandemi doneminde beraber kaldik bwni anladi.Anlamasi gerektiği zamandan çok sonra olsa da..Hatalarını fark etti ve twlafi wtmek icin çaba da gösteriyor. (Yani bana oyle geliyor.)
Kızkardeşim asi .27 yasinda ve ofke problemi var.Bu beni dusunduruyor.Onjnla ortak bir yapimiz olmadigi icin catismaya girmiyorum ve ozel alanima girmesine izin vermiyorum.Maddi ve manevi ihtiyac duymuyorum.Ama cani isterse sebebpsiz ywre elestirir ve can sıkici laflar söyler. Bazen yuregine dokunur.Arkadaslarini bizden üstün görür ve bizi ikinci plana atar.Onlarin gönlünü yapmak icin annemle babami incitir.Ben takmiyorum.Buna maruz kalacagimi düşünmüyorum. Belki benim kalacagim evde bile olmayacak.Ama bilmiyorum.Twreddutlerim de var.
Annemin sıkıntıli ailesine uzaktan da olsa yillarca maruz kalmis bir insan olarak,depresyondan cıkmış bir insan olarak ne yapacagimi kestiremiyorum.Buraya gekip maddi yonden rahat yasamak ,daha iyi bir okulda çalışma firsatim var.
Orada olup sorunlu bir okulda ve mevkide calisip yalniz yasayarak azicik asim kaygisiz basim demek var.
Bu arada 30 yasindayim ve su an gorev yaptigim okulda ve sehirde su ana kadar ciddi bir talibim cikmadi.Gecirmis oldugum depeesyon surecinde psikoterapi aldim.Iki yila yakindir aliyorum.Terapistim de orada.
Anlayacaginiz ne yapacagimi bilmiyorum..
Babam ve annem iş yerlerine yakin bir yer de kucuk bir evde yasiyorlar.kizkardesim de onlarla birlikte. Baska bir evimiz var .Tahminen tayinimim cikacagi mevkiye de yakin.Ailem bu evi sıfırdan dayayip döşemeyi düşünüyor. Guzel bir yerde guzel bir ev.Biz de arada sirada geliriz diyor.Kiz kardesim de ayni sekilde.
Gecmis konularimi okuyanlar bilir.Annemlw ciddi sorunlar yasadim.Ciddi anlamda anneme tepkimi gösterdim. Bir kac aydir annemle neeedeyse hic sorun yasamadim.Annem kendini beni yakından tanidikca ,yakindan diyorum cunku en uzun pandemi doneminde beraber kaldik bwni anladi.Anlamasi gerektiği zamandan çok sonra olsa da..Hatalarını fark etti ve twlafi wtmek icin çaba da gösteriyor. (Yani bana oyle geliyor.)
Kızkardeşim asi .27 yasinda ve ofke problemi var.Bu beni dusunduruyor.Onjnla ortak bir yapimiz olmadigi icin catismaya girmiyorum ve ozel alanima girmesine izin vermiyorum.Maddi ve manevi ihtiyac duymuyorum.Ama cani isterse sebebpsiz ywre elestirir ve can sıkici laflar söyler. Bazen yuregine dokunur.Arkadaslarini bizden üstün görür ve bizi ikinci plana atar.Onlarin gönlünü yapmak icin annemle babami incitir.Ben takmiyorum.Buna maruz kalacagimi düşünmüyorum. Belki benim kalacagim evde bile olmayacak.Ama bilmiyorum.Twreddutlerim de var.
Annemin sıkıntıli ailesine uzaktan da olsa yillarca maruz kalmis bir insan olarak,depresyondan cıkmış bir insan olarak ne yapacagimi kestiremiyorum.Buraya gekip maddi yonden rahat yasamak ,daha iyi bir okulda çalışma firsatim var.
Orada olup sorunlu bir okulda ve mevkide calisip yalniz yasayarak azicik asim kaygisiz basim demek var.
Bu arada 30 yasindayim ve su an gorev yaptigim okulda ve sehirde su ana kadar ciddi bir talibim cikmadi.Gecirmis oldugum depeesyon surecinde psikoterapi aldim.Iki yila yakindir aliyorum.Terapistim de orada.
Anlayacaginiz ne yapacagimi bilmiyorum..