Kendimden örnek vereyim. Aslında hiç de saf ve ezik biri değilimdir. Tan tersi dışadönük bir insanım. Ama bazı insanlarla özellikle bazı arkadaşlarımla hic tartışmaya girmem. Onlar uzattıkça uzatır ben kısa keserim ya da cevap vermem. Çünkü ne dersem diyeyim karşıdaki kişi bir şekilde kendini haklı çıkaracak. Çünkü haksızlığı, hatayi kabullenemicek birisi ve ne derse desin benim fikrim duruşum da değişmeyecek. Sırf bu yüzden susarım ve tartışmam. Çünkü konuşursam ağır konuşurum ve soyleyeceklerimi kaldıramaz, olayı daha da uzatır, benim başımı ağrıtır diye. Bazen konuşmaya da üşenirim. Çok fazla soru sorulmasından hoşlanmam. Mesela ben dışarı çıkıyorum dediğimde, nereye, kimle, neden, ne zaman geleceksin sorularının geleceğini biliyorsam söylemeden çıkarım. Herkes herzaman konuşmayı sevmeyebilir. Belki eşiniz haklı çıkamayacağını düşündüğü için ve konunun uzayacağını bildiği için o topa girmiyordur