Ya hep ya hiç tutumu annelikle bağdaşmıyor. Durumları iyi gözlemleyip orta karar yapmak lazım her şeyi.
Ben de birçoğumuz gibi gerçekten canı yanarsa veya korktuysa mutlaka teselli ediyorum. Kendini naza çektiğini hissedersem oralı olmuyorum kendiliğinden susuyor
Bence tutumunuz dogru, ancak birazcik esneyebilirsiniz diye düsünüyorum.
Cocuklar zaten cogu zaman sirf büyükler panik yapiyor diye panikler.
Yani hemen üzerlerine düsmekte iyi degildir. Ancak onlara sarilip "aferin benim kizima, bak hele nasil ayaga kalkiyor, aci hemen gececek" gibi teselli etmekte bir sorun yok.
Bide cocugunuz cidden daha cok kücük, biraz daha büyük olsaydi bu konuda evet daha sert olabilirdiniz.
Dozunu iyi ayarlamaniz gerekiyo herşey mantikla da olmuyo vicdanla da ne yazikki annelerin işi çok zor şu an en küçük sorun bu ilerde anlicaksin terbiye konusunda yasaklar konusunda vb. Hep bu sorunlarla ikilemde kaliyoruz malesef ya da doğrusunu biliyoruz icraate gelince vicdan devreye giriyo