Aşılama Tedavi Sürecinde Eş ve Yakın Çevre Tutumlarına Dair...

İki kez denedik,
birincisinde sadece benim ailem biliyordu,buna rağmen herkes öğrenmiş gibiydi,
transfere gitmeden önce güle güle git,dönünce ay hadi bakalım diye telefonlar,
evet biraz destek oluyor olabilir ama ilk transferim tutmayınca herkesin beklentisinin yükü çok oluyor ,
fakat ikinci tansfere abartmıyorum yalnız gittim,eşim gece nöbetteydi zaten,sabahına ben kendim giderim demiştim,
o da abartı olmuş şimdi düşünüyorum tabi ama en azından hamileyim diye herkese ilk kez söyledikten sonra çok daha hafif oluyro insan...
Mümkün olduğunca en az kişinin bilmesi en iyisi bence...

Hymarry kesinlikle öyle,süreçten haberdar olanların sayısı arttıkça,üzerinizdeki baskıda artıyor.

Eşiniz anlayışlıymış,bazı beyler bu söyleme konusunu mesele edebiliyor."sen ailenle paylaştın,ben niye söylemiyorum" diye vb ...

Anlamakta zorlanıyorlar bazen tedavinin;kadınların bedenlerinde ve duygu dünyalarında yarattığı yorgunluk ve yıpranmaları... Özellikle de, birden fazla tedavi denemesi yapılmışsa, “umut – hayal kırıklığı” tekrarlanan bir döngü halinde yaşanırken,duygusal açıdan ne kadar zorlandığımızı,hissettiklerimizi...

“Çok fazla stres yapma, rahat ol”, “Sen stresli olduğun için sonuç da olumlu olmuyor” ,"Herkes nasıl katlanıyorsa,sende katlanacaksın" ,"On onbeş yıl bu tedaviyi görenleri düşün,onlar insan değilmi,bak nasıl dayanmışlar" gibi aynı yolda yürümemiş kişilerin bu söylemleri zaman geçtikce cok can sıkıyor.O nedenle fırsat vermemek gerek.Ne bu tarz sözlerin ne de akabinde yapmak zorunda aldığınız açıklamaların sürece bir faydası var,aksine zararı var!

Camenta .!.:

Sanki bir şekilde anlaşılmayacakmış gibi hamileliğini "senin olmuyor,üzülme diye söylemedik" ya da "nazar değmesin diye söylemedik" şeklindeki insanlar ve tutumları her zamankinden daha çok canınızı sıkacaktır fakat kendiniz ve minik mucizeniz için aldırış etmemeye çalışın.

Size böyle yapıldığında,moral olarak düştüğünüzü görmezden gelerek,her fırsatta konuyu açıp,hep aynı dilekleri,sözleri sarfeden insanları iyi niyetleriyle başbaşa bırakın.

Genişletmek için tıkla...

ben bu yazdığını yaşadım. eltimin hamileliğini benim olmuyor
diye sakladılar. eltim köyde yaşıyor çünkü
ama hala kendilerini iyi niyetli sanıyorlar.
canım branca ursului lacı araştıracaktın
bir araştır belki sizde fayda görenlerden olursunuz.

ben de sizlerdenim..selam..daha ilk aşılamamı çarşamba günü yapıcaz.1 yıldır çocuğum olmuyor..belki daha dur sen yeni başlamışsın diyeceksiniz ama bu bahsettiklerinizi şimdiden yaşadım..ilk öğrendiğimde sabaha kadar ağladım.yüzüm gözüm şişti..doktorun sesi kulağımdan hiç çıkmadı o gece:'doğal yollardan çocuğunuz olamaz....' ertesi gün de hep ağladım.sonra sıra durumu kabullenip yatışmaya geldi.evet yatıştım..ama hep gerginim..stresliyim..sinirliyim..eşim anlayışlı davranmaya çalışıyor ama yetmiyor..bazen beni anlamıyor..annem evlat edinin diyor..oysa ki ben daha ilk aşılamamı yeni yaptıracağım..kayınvalidem eşimin durumu tam anlatamaması sebebiyle ilgisiz davranıyor.kayınvalidem problemi ben de sanıyor.oysa ki eşim de de var..en yakın herşeyimi paylaştığım arkadaşlarım ilgisiz davranıyor.oysa ki desteklerine ihtiyacım var..oysa ki fazla samimiyetimin olmadığı bazı arkadaşlar,komşular da ee yeter bu tembellik çocuk düşünün diyebilecek hakkı kendinde bulabiliyor..ben şimdiden yıprandım..durduk yere ağlıyorum,durduk yere sinirleniyorum..sürekli aklımda bu konu var..başka bir şey düşünemiyorum..ve insanlar anlamıyorlar..bazen eşim bile anlamıyor..annem bile..yalnız hissediyorum kendimi..

bendeki önümüzdeki ay aşılama yaptıracağım ama sadece eşim ve ben bileceğiz.anneme bile söylemek istemiyorum inanın hiç kimseye ne cevap verecek ne de teselli verecek mecalim yok gerçi burda en çok benim teselliye ihtiyacım var ama...zaten çevremdeki üç beş kişi nin dışında ve eşimin ailesi daha böyle bir problem olduğundan habersizler. umarım hiç kimse bir şey öğrenmeden bu sorun çözülmüş olur