Çok enteresan bi hayat yaşadiğimi düşünüyorum 29 yaşindayim çevremdeki herkes evli nişanli ve ben kendimi artik çok yalniz hissediyorum çünkü onlarla oturmaya kalksam tek dertleri eşleri ve çocuklari sürekli onlari anlatiyolar birkaç bekar arkadaş var onlarda kendi aleminde onlarda mutsuz kisaca tabiki mutluluk illa bi eşe bağli değil ama yalnizlik da zor içinde bulunduğum psikoloji ise enteresan sanki tek başina gibiyim bu hayatta sanki bi ruhum da insanlar beni görüp duymuyo sadece ben onlari görüp duyuyor gibiyim
Elbetteki çocuklarina önem vermeliler ama bence hayatlarinin odak noktasi haline getirmelerini yanlis buluyorum sonuçta bi hayat var ve bu çocuklar ve eşlerden ibaret değil ben evlensem hayatimin tamami onlar olsun istemem ki anlatmak istediğim bu değil ama sizn dediğiniz gibi etrafa negatif elektrik verdiğim doğrudur birazda yaşadiklarimdan çok zor şeyler atlattim zaten kurslara gitmeyi çok istiyorum ama ilçedeyim merkeze uzağiz ve sadece haftasonum var çalisiyorum ama bi şekilde gitmeye calisicam bakalimçünkü sen evlilik fikrine kanalize olmuşsun. evrene negatif enerjiler yolluyorsun. evli, çocuklu insanların evet en büyük derdi tasası çocukları bunlar bize göre normal sana göre sıkıcı olabilir. bunlara ne kadar negatif yaklaşırsan sana gelmezler.
kendine başka meşgaleler bul. kurslara git yeni insanlarla tanış. değişiklik her zaman iyidir.
Ne güzel mutluluklar :)Ben 30 yasinda evlendim 31 de ilk cocugum 36 da ikincioldu sosyal cevrem de yoktu tesadufen tanisip 6 ay icinde evlendim yakinlarda olsaniz sizi tanistirirdim☺
kedi kopek edin. 15 yil seninle yasarlar. hayvanlarin karsiliksiz seni sevmesi sadakati vb. yaklasimlarini gorup tadinca 1000 tane insan taniyacagima 1 kedi daha iyiymis dersin.Çok enteresan bi hayat yaşadiğimi düşünüyorum 29 yaşindayim çevremdeki herkes evli nişanli ve ben kendimi artik çok yalniz hissediyorum çünkü onlarla oturmaya kalksam tek dertleri eşleri ve çocuklari sürekli onlari anlatiyolar birkaç bekar arkadaş var onlarda kendi aleminde onlarda mutsuz kisaca tabiki mutluluk illa bi eşe bağli değil ama yalnizlik da zor içinde bulunduğum psikoloji ise enteresan sanki tek başina gibiyim bu hayatta sanki bi ruhum da insanlar beni görüp duymuyo sadece ben onlari görüp duyuyor gibiyim
Elbetteki çocuklarina önem vermeliler ama bence hayatlarinin odak noktasi haline getirmelerini yanlis buluyorum sonuçta bi hayat var ve bu çocuklar ve eşlerden ibaret değil ben evlensem hayatimin tamami onlar olsun istemem ki anlatmak istediğim bu değil ama sizn dediğiniz gibi etrafa negatif elektrik verdiğim doğrudur birazda yaşadiklarimdan çok zor şeyler atlattim zaten kurslara gitmeyi çok istiyorum ama ilçedeyim merkeze uzağiz ve sadece haftasonum var çalisiyorum ama bi şekilde gitmeye calisicam bakalim
+1 evliyken bile cekilmiyor sürekli bebek koca muhabbeti yapan kadınlarZaten tek muhabbeti kocası ve çocukları olan insanlar sıkar, normaldir
niye canım benimde bekar arkadaslarım var ve sorarım konusurum . onlardanda cok konusuruz .kendini cekme böyle hissetmeÇok enteresan bi hayat yaşadiğimi düşünüyorum 29 yaşindayim çevremdeki herkes evli nişanli ve ben kendimi artik çok yalniz hissediyorum çünkü onlarla oturmaya kalksam tek dertleri eşleri ve çocuklari sürekli onlari anlatiyolar birkaç bekar arkadaş var onlarda kendi aleminde onlarda mutsuz kisaca tabiki mutluluk illa bi eşe bağli değil ama yalnizlik da zor içinde bulunduğum psikoloji ise enteresan sanki tek başina gibiyim bu hayatta sanki bi ruhum da insanlar beni görüp duymuyo sadece ben onlari görüp duyuyor gibiyim
Haklisiniz aslında almayi düşünüyorum :)kedi kopek edin. 15 yil seninle yasarlar. hayvanlarin karsiliksiz seni sevmesi sadakati vb. yaklasimlarini gorup tadinca 1000 tane insan taniyacagima 1 kedi daha iyiymis dersin.
ve d vitamini al spor yap sevdigin birilerine saril, vakit gecir. cikolata muz balik ye. hamama git kese yaptir, masaj yaptir.
evli ve cocuklular dogal olarak sıkintilari farkli olup anlatlacaklar.
Bu da ayri güzel bir bakis acisi :)İnsanlar artık ellerindeki tablet ve telefonu bırakığ koca-çocuk muhabbeti yapabiliyorsa bunada sevinmek gerek zannımca
Tamamen beni anlatmissiniz ya şuan nasilsiniz peki varmi hayatinizda birisiseni çok iyi anladım. ben de yakın zamana kadar aynı durumdaydım. o dönem gittiğim kurstaki kız arkadaşlarım nerdeyse hepsi evli bazısı da nişanlıydı. öğle yemeklerinde hep mevzu bir şekilde eş aile hayatı haftasonu ne yapmışlar ne yapcaklarmış vs idi. ben en sonunda onlarla öğlen çıkmamaya başladım. çünkü daralıyordum, daha da mutsuzlaşıyordum. mesele evlenmek değil, insan kendisini anlayacak sevecek sıcak bir kalbe ihtiyaç duyuyor. seni düşünen birine. işten çıktığında eve varıp varmadığını merak eden, yemeğini yedin mi diye soran, bir şeye canın sıkıldığında seni teselli eden, ben burdayım diyen birine. bizim özlemimiz bu. bazı insanlar bunu anlayamıyor, herşeyi evliliğe bağladığımızı sanıyor. ben de 32 yaşındayım ve hayatımın neredeyse çok büyük bir bölümü bu duygulardan mahrum geçti. çok şükür beni seven bir ailem var ama bir erkeğin sevgisi ve sıcaklığı da apayrı bir şey..
Tamamen beni anlatmissiniz ya şuan nasilsiniz peki varmi hayatinizda birisi
Kesinlikle öyle ama işte duygusal açlikmi diyelim neyse bu çok kötü bi hisHep beklentiler aslında insanları mutsuzluğa iten biliyor musun
Sıfır beklenti = tavan mutluluk
Ve insan kendi kendine yetebiliyor böylece
İnşallah daha iyi olursun sevdiğinle musmutlu olursunuz bende çok zorluk yaşadım halada devam ediyor bilmiyorum ne olacak böylebir süredir var. ama olunca da sihirli değnek değmiş gibi mutlu olmuyormuş insan. belki yaşayan vardır ama ben pürüzsüz bir mutluluk yaşamadım.çok kırıcı zamanlar yaşadım şuan hayatımdaki insanla ve arkamda bırakmaya çalışıyorum. zaman zaman hala kendimi çok yalnız hissettiğim de oluyor. şuna inandım ki herkes gidebilir hayatta. o yüzden hayatta en çok kendime güveniyorum artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?