Merhaba
U
UmutFSmucize
.
O kadar hissederek okudum ki yazdıklarınızı..
İlk gebeliğim de normal yolla 38 yaşında gebe kaldım. Çok sorunlu bir süreç geçirdim. Bebekte trizomi 21 çıktı. 27. Haftada suyum artık neredeyse bittiğinden suni sancıyla ölü doğum yaptım. Allahım kimseye yaşatmasın..
Doğum yaptığım için analık raporu verdi hastane, işe de gidemedim raporlu olduğum için. Bildiğiniz delirir gbi oldum. Sonra işe başladım, devam edemeyip ayrıldım. Kendimi eve kapattım. Hiç dışarı bile çıkmıyordum.
5-6 ay sonra istemeyerek ve korkarak tekrar normal yolla gebe kaldım, 8 haftalıkken karnımda öldü. Kürtaj oldum. Bikaç ay sonra yine gebe kaldım yine düşük yaptım..
Sonra çok korktum hamilelikten, hatta kadın doğum doktorundan bile. İnanın rutin kontrole bile gitmeden 1 gece önce uyuyamıyordum..
1 sene kadar sonra normal yaşantıma geçiş yaptım. Çalışmaya başladım vs..
Sonra zaman geçti bir baktım 41 yaşındayım ve korunmamıza rağmen gebe kalamıyorum. Doktora gittik tüp bebek için. O kadar emindim ki ilkinde tutacak diye, ilk sorum transfer ne zaman oluyordu....
Dr Ngs önerdi. İlk 2 sefer başarısız. Tabi ben çoktüm, hatta vaz geçtim. Yok dedim bana nasip değil... ve 3. Seferde bingooo.. 1 tane embriyo iyi geldi ve geçen hafta transfer oldum. Su anda 42 yaşındayım. Ctsi kan tahlili yaptıracağım. Kısmet artık..
Bu süreçte özelden
A
AnnelikUmudu
ile dertleştim sürekli. Bana öyle güzel umut oldu ki... Bu kadar uzun yazmamın sebebi, belki bende size umut olurum. Lütfen moralinizi bozmayın. Yorgun hissetmeniz normal. Ahh o ilaç ve hormanlar mahfediyor kadını. Tüm ruh hali bozuluyor insanın ama en kötüsü umutsuzluk. Herşey nasip.. İnşallah size de nasip olur.