Tek çocuk olmak çok mu kötü bir şey?

Koalina .!.:

Kardeslik bagini da kucumsemeyin.
Olmasi gerektigi gibi olunca cok guzel bir sey. Tek cocuk olanlar eksiklik hissetmeyebilirler, bilmedikleri bir sey neticede. Kuzenle veya can dostunla iliskine benzemiyor. Biz de muthis bir bereketle buyumedik, ben 3 yasimda ablaligi ogrendim, paylasmayi ogrendim. Kardesim cikolatasini erkenden bitirirdi benimkini saklar, daha sonra acip yarisini ona verirdim. Hayatim boyle gecti, hic de yok tek cocuk olsaydim da annemler butun cikolatalari bana alsalardi, para ve ilgi bolunmeseydi , tek bisikleti paylasmasaydik demedim.
Sonradan 3. kardesim oldu, ayni odayi paylastik. Yas farkimiz cok ama artik buyudu ve onunla da iliskimiz gayet guzel.
Hicbirimiz ozel okula gitmedik ama ihtiyacimiz olan dershaneye gidip ozel ders aldi. Annemlerin esitlik kaygisi yoktu zaten, birine sunu yaptim hepsine yapayim diye bir dusuncede olmadilar. Duruma gore kimin ihtiyaci varsa ona yoneldiler.
Kardeslik guzeldir, tek cocuk olmak da kotu bir sey degildir. Anne baba manevi veya maddi olarak kaldiramayacgini dusunebilir. Bakamayacagini dusunerek sirf kardes olsun diye cocuk yapmak da yanlis.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Ben çikolatalarımı biriktirirdim
Bi bakardım Hop kardeşim benimkileri de yemiş
Ay ben resmen kardeş sevmez bi insanmışım ya

Çikolatalarımı bi ben kendim yiyemedim

Genişletmek için tıkla...

Koalina .!.:

Senin anilarin kotuymus ondan
Kardesimin uc tekerlekli minik bisikleti vardi. Yolda surerken birden dusmustu nasil becerdiyse ben de gelen arabalar ikimizi de ezmesin diye biraz ilerisinde kollarimi bacaklarimi acip yolun ortasinda durmustum. Bi kamyon gelip durarak yolu kapatmisti da kosup kaldirdim cocugu. Oyle manyak bir cocukluk gecirdik iste. Gel de gereksiz oldugunu soyle kardesin

Genişletmek için tıkla...

Betul56 .!.:

Merhabalar, oğlum 18aylık. Bunları düşünmek için erken belki ama yapım gereği bir şeyi netleştirmeden rahat edemiyorum. Belirsizlik canımı çok sıkıyor... Maddi açıdan problemimiz yok. Ancak manevi olarak hiç mi hiç hazır değiliz ikinci bebeğe. Anne baba olmak gerçekten çok zormuş. Ya da biz zorlaştırıyoruz bilemiyorum. Çünkü uyku düzeni bozulsa, yemek yemese, düşse vs ben çok stres oluyorum. Ağlıyorum ya aç kaldıysa, ya sağlıklı beslenemezse vs diye. Yani çok rahat davranamıyorum malesef. Çok uğraşıyorum ama olmuyor. Bir yere giderken bile uyku saatlerine göre plan yapıyoruz. Aman orda uyusun ya da yolda uyusun diyemiyorum. Her şeyin en güzeli en rahatı olsun istiyorum oğlum için. Küçük gibi görünüyor ama bunlar tüm düzenimizi, psikolojimizi etkiliyor. Sanırım yorucu da oluyor böyle. Ben oğlumu o kadar seviyorum ki bakıp bakıp ağlıyorum nasıl bir sevgi bu diye. İkinci bir bebek olursa eminim onu da böyle severiz ama cesaretimiz yok. Tek çocuk olanlar ya da kesin tek çocuk düşünüyorum diyenlerden sanırım olumlu şeyler duymaya ihtiyacım var =)

Genişletmek için tıkla...

nix .!.:

o kadar büyük konuştum. ilki 7 yaşına gelmeden asla dedim. ve bizim yıllarca çocuğumuz olmadı. kızım tüp bebek. kızım şuan 3 yaş 3 aylık. ve ben hamile oldugumu öğrendim bugün. ne yapacağımı bilmiyorum sevineyimmi üzüleyimmi bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...

nix .!.:

o kadar büyük konuştum. ilki 7 yaşına gelmeden asla dedim. ve bizim yıllarca çocuğumuz olmadı. kızım tüp bebek. kızım şuan 3 yaş 3 aylık. ve ben hamile oldugumu öğrendim bugün. ne yapacağımı bilmiyorum sevineyimmi üzüleyimmi bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...