Tek çocuk yalnızlığı..

Konu başlığınızı kaç kere görmeme rağmen okumaktan kaçtım ısrarla. 2. çocuk mu aslaaaa diyenlerdenim. Biliyorum ki içeriği yazılanları okusam fikrim değişecek. İçten içe bencilce davrandığımın farkındayım çünkü :-(
 
Cok da genellememk lazim bence bunu kisinin yapisina gore degisir. bende tek cocgum varligi da bilirim yoklugu da. herkesle de anlasabilirim. her dedigim yapilarak buyulmedim cunku ailenin tutumuna bagli.

Dogru diyosunuz ailenin tutumuna bagli. Ama turk aileleri bildgim icin o yuzden oyle deme geregi buldum. Tek veliahtim diye simartirlar, her istedgini alirlar vs vs.
 
İnşallah olursa, kardeşiyle arasında en az 8-9 yaş olacak. Ama hem çok istediği için, hem de sıcakkanlı bir çocuk olduğu için aralarında kardeşlik bağı oluşurmuş gibi geliyor inşallah.

Uyumlu ve cok istiyor diyorsanız inşallah bir kardeşi olur hayırlısı olsun şimdiden
 
İnşallah benim oğlum daviyi hatırlar bu zAmanları. Eşimin ailesi kalabalık olduğu ve her gittiğimiz evde en az üç çocuk olduğu için oğlum hep özendi tabi onlara, daha 4 yaşından beri kardeş istiyor. İnşallah, allah nasip eder, bu günlerde yaptırdığım tedavi olursa kardeşi olur. Ki ben tedaviyle olsa bile en az 3 çocuk daha istiyorum. Eğer olursa bu sefer aradaki yaş farkına rağmen anlaşırlar mı diye konu açarım muhtemelen :))

Peki siz mesela nasıl geçirdiniz küçüklüğünü? 7-8 yaşlarındayken oyunlar oynar mıydınız kızınızla? Evde sıkılmaz mıydı, kendi kendine mi oynardı? Bana yorucu geliyor hem anne hem arkadş rolünde olmak.

Dilerim istediğiniz çocuklara kavuşursunuz, yaş farkından dolayı baştan bir sürü anlaşmazlıklar olacaktır, çoğu ailenin, kardeşlerin yaşadığı bir durum bu, normal yani;)

Bizim kızımla oynamadığımız bir an yok gibiydi, kız çocukları evcilik meraklısıdır bilirsiniz, oyuncak çay takımlarıyla yaptığı çayları mahsuscuktan iç anne derdi:))) birlikte boyama yapar, evcilik oynardık, yalnız bizim şöyle bir avantajımız vardı, oturduğum semtte benzer yaşta çocuklar vardı, onlarla da oynardı, arkadaş ihtiyacını onlarla karşılıyordu zaten, sosyalleşmesine de yardımı oldu arkadaş edinmek, yaşıtlarıyla doya doya oynadığından olsa gerek yalnızlık hissi de olmadı hiç.
 
Benimde bir tane kız kardeşim var benden 4 yaş küçük. Çocukluğuma değer katan tek varlık o. Eğer o olmasaydı birgün dahi çocukluğumu hatırlamak istemezdim çünkü çok zordu. O da aynısını söylüyor. Annemle babam çok kötü bir şekilde ayrıldılar 21 yıl evli kaldıktan sonra. Ama keşke ayrılmadan bi çocuk daha yapsalarmış ne güzel olurdu.

Eşimler 4 kardeş en büyük ile en küçük arası 8 yaş. Ama bi masaya oturuyoruz hep birlikte eşler, çocuklar, kardeşler öyle güzel geçiyor ki.. Bayılıyorum.. hep birlikte tatile gidiyoruz ya da yemeğe diyelim hepsi çok daha neşeli geçiyor. Seviyorum geniş aileleri. Rabbim sana da tez vakitte sağlıklı, hayırlı, güzel bi evlat nasip eylesin.
 
Ben birinci çocuk için ikincisinin yapılmaması taraftarıyım, ikinci çocuk birinci çocuktan bağımsız olarak isteniyorsa yapılmalı... soruna gelince valla yetişkinlikte görüşmeyen o kadar çok kardeş var ki, hele de işin içine gelinler damatlar girince herkes kendi hayat derdine düşünce hiç öyle istenildiği gibi olmuyor o işler
ama tabii için rahat değilse yaş farkı daha da büyümeden düşünün, zaten yaş farkından dolayı pek ortak noktaları olmayacak
bi de ben birinci çocuğa sen ablasın abisin sorumluluklarının yüklenmesine karşıyım, bazı aileler bunu o kadar abartıyorki yetişkinlikte bile kendine gelemiyor bazıları, kendi ailesini bırakıp kardeşinin ailesinin peşine düşüyor burda da bol bol okuduğumuz gibi, tabii bunu sen yapcaksın diye yazmadım birinci çocuklara yüklenen genel gereksiz bi durumdan bahsettim
 
Şimdilerde çocuk büyütmekte zor
birde apatman çocuğuysa daha zor benim kızım küçükken mahallede arkadaşlarıyla oynardı kızlı erkekli ve herkes birbirini tanırdı o zamanda biz apartman hayatını tercih etmedik , ama şimdiki durumlar farklı sapıklar çoğaldı kimseye güven kalmadı ,
herşey zorlaştı apartman çocuklarına acıyorum doğadan uzak , ağaç yok yeşillik yok alerji hastalıklarda çoğaldı apartman kadınların temizlik takıntılarından
 
Konu başlığınızı kaç kere görmeme rağmen okumaktan kaçtım ısrarla. 2. çocuk mu aslaaaa diyenlerdenim. Biliyorum ki içeriği yazılanları okusam fikrim değişecek. İçten içe bencilce davrandığımın farkındayım çünkü :-(
Eğer okursan fikrini değiştirmeni tavsiye ederim. Anne için de zor, çocuk için de.
 
Anne için neden zor? Oğlum iki yaşında ve ben de düşünmüyorum ikinci
Anne için şöyle zor; mesela ben çok çocuklu arkadaşlarıma gidiyorum; çocuklar kendi aralarındalar. Biz büyükler oturuyoruz, çocuklar oynuyor, koşuşturuyor. Büyükler kendi işinde, çocuklar kendi aralarında. Ki zaten ben de çocukluğumda hiç hatırlamıyorum anne bizi oynat filan dediğimizi. Biz oyunumuzu oynar, ailemiz çağırdığında gelirdik. Bana garip geliyor, oğlum oynayın kendi aranızda deyip kendi işine bakabiliyor anne, öyle bir şey olamaz biz de. Kardeşler kavga ediyor mesela ama o gün bir kaç saat kardeşini görmeyince de dört gözle bekliyor gelse diye. Küse barışa, oyunlarla büyüyorlar.

Tek çocuk olunca, onun oynayacağı arkadaşı da sensin. Kural koyanı da, kavga ettiği de, ev düzenini sağlayan da. Bu anne için de artı bir yük. Sen mesela temizlik yapacaksın o gün, ya da kendi işlerin var. Çocuğunu öylece koyamazsın. Devamlı ona da aktivite bulmak zorundasın. Hala biz oturur lego oynarız oğlumla mesela ama yaşıtlarıyla oynadığı keyfi veriyor mu, vermiyor. Geçen kuzenleriyle üç bücürük, haydi zıplamaca oynayalım diye koşarak ayrıldılar yanımızdan. Sonra yatakların altında saklambaç oynarken bulduk. Saatlerce oyun oynayacak enerji ve zaman bende yok mesela.

Tek başınayken bir oda dolusu oyuncak koy önüne, oynanmaz bir müddet sonra. Ama iki çocuğu boş bir odaya koy, bazen kavga eder, bazen oynarlar ama yapaacak neler neler bulurlar. Benim oğlum yapacak bir şey bulamayınca çok tv izlemeye ve telefonla oynamaya meylediyor. Sınırlamalar getiriyorum ama onu yapma diyorsan, yerine de başka bir şey bulmalısın.

Ayrıca kendi akranlarıyla devamlı iletişim halinde olmak, aynı şeyleri yaşamak, okulu, ilk deneyimlerini beraber yaşamak, kavga edip, kendi gücünü sana denk birileriyle sınamak, her istediğinin olmayacağını, ortak eşyaları sırayla kullanacağını görmek çocuklar için küçülklükten öğrenebilecekleri önemli dersler.


Bir gezmeye gidiyorsun diyelim, annen yaşında teyzelerle gitmeyi mi tercih edersin, yoksa kendi arkadaşlarınla mı? Hangisi daha keyifli olur senin için?

Ya da annen baban sana kızdı, bunu tek başına sindirmek mi daha kolay, yoksa kardeşine anlatıp dertleşerek mi?

allah her zaman hayılrısını nasip etsin hepimiz için inşallah. Çok istediğimiz şeyler kimi zaman bizim için iyi değildir, bilemeyiz. Şartlarını bilemem ama iki yaşındaysa çocuğun arayı çok açmamanı tavsiye ederim. Benim deneyimlerim bu şekilde. Ki eşimin ısrarlarına rağmen çocuk konusunu erteleyen, bize şimdi fazla diyen bendim. Devamlı ikinciyi yap diyen eltim ve görümcemler için köylü kafası, bir kadının başka istekleri, başka hayalleri olmasını anlayamıyorlar diyordum.tamamen benim iyiliğim için söylüyorlarmış.Zaman bana başka bir şekilde düşünmem gerektiğini gösterdi.
 
ne güzel bol keseden genellemeler yapmışssınız. üstelik yaşanlar değil komşu çocugu yakınım eşim dostum diyenler. ben de tek çocugum bahsettiğiniz durumları yaşamadım. mutlu bir çocukluk geçirdim zor olan kımı ise 5 kardeş de olsak zor olacaktı çünkü ebeveny tutumu yüzündendi. tek çocuklar içe kapanık problemli zor mahsun ezik ne çok hakaret etmişssiniz :) sakin olun gençler hepsi sorunlu değil sorunlu olan da kardeşler içinde büyüse de oyle oluyor. kişisel tercih meselesi maddi ve manevi durumlar etkili.
 
Seni ayrı bi seviyorum sess_s sess_s . Ve hakkınızda hayırlısı olması için dua ediyorum. İnşallah inşallah inşallah hayırlı sağlıklı güzel evlatların olur. Öyle içten yazmışsın ki... En azından senin için dua eden bi arkadaşın olduğunu bil.
 
Çok zorlu bir doğum yaşadım, bebeğim henüz 12 günlük... Ben hiçbir zaman tek çocuk düşünmedim, hala da düşünmüyorum.

Kardeş; bu Dünya' daki en güzel şey... Sırtını dayarsın, omzunda ağlarsın, her sırrını anlatırsın, destektir, güçtür, annenizi sizin kadar düşünendir, babanıza karşı sizi yumuşatandır.

Yanyana olmasanız da, bir mesaj uzağındadır. En sevdiklerindendir. Kardeşsiz hayat düşünemiyorum.

Allah nasip ederse, 3 çocuğum olsun istiyorum.
 
benim kızım da tek çocuk ve hep tek kalacak.
kendisi de asla kardeş istemiyor (3 ay sonra 5 yaşında olacak)
sen sadece benim annemsin başkasının annesi olamazsın diyor, biliyor sanki ona verilen sevginin, ilginin bölüneceğini.
evet kardeş güzel bir şey ama şart değil bence, günümüz koşullarında çok çok varlıklı insanlar değilsek zaten bir çocuğu bile hakkını vererek yetiştirmek zor...
 
Hep 3 çocuk istedim, 2 kızım bir oğlum olsun diye geçirdim içimden.
Yaş 32 oldu, nasip kısmet tabi ama bir çok sebep beni bundan alıkoyuyor.
Bir kızım var 4,5 yaşında deli gibi kardeş istiyor, çok üzülüyorum.
Bir sabah ağlayarak yanımıza geldi, yeter artık benim ne zaman kardeşim olacak diye.
hiç düşünmezken acaba ne zaman olmalı diye düşünmeye başladım.
Allah nasip ederse kızımı bundan mahrum etmek istemiyorum.
Kardeş isteyen çocuğu bu duygudan mahrum etmek bana haksızlık gibi geliyor.
Benim bir abim var, çok yakın oturuyoruz muhakkak hergün konuşuruz 2-3 gün görüşmesek meraklanırız.
Evlenirken, kızımı büyütürken en büyük destekçim abim oldu, hala öyle.
Bahsettiğim maddi destek değil, tamamen manevi. Her ne olursa olsun ilk arayacağım kişidir.
onunda öyle, ilk destek istediği kişiler ben ve eşim olur.
Eşimin bir erkek kardeşi var onlarda birbirlerine çok bağlılar, kardeşi yanında çalışıyor.
Eşim şirket kurduğunda kardeşi hiç düşünmeden işini bırakıp abisinin yanına geldi.
Elaleme çalışacağıma az çok abime destek olurum dedi.

Velhasıl kardeş iyidir, ve bence olmalıdır.
 
İnşallah olursa, kardeşiyle arasında en az 8-9 yaş olacak. Ama hem çok istediği için, hem de sıcakkanlı bir çocuk olduğu için aralarında kardeşlik bağı oluşurmuş gibi geliyor inşallah.
Benim de kardeşim ile aramda yaklaşık olarak 9 yaş var aramız gayet güzel bir sorun yok arasında yaş farkı az olup anlaşamayanlarda var çok yaş farkı olup anlaşanlarda var.
 
ne güzel bol keseden genellemeler yapmışssınız. üstelik yaşanlar değil komşu çocugu yakınım eşim dostum diyenler. ben de tek çocugum bahsettiğiniz durumları yaşamadım. mutlu bir çocukluk geçirdim zor olan kımı ise 5 kardeş de olsak zor olacaktı çünkü ebeveny tutumu yüzündendi. tek çocuklar içe kapanık problemli zor mahsun ezik ne çok hakaret etmişssiniz :) sakin olun gençler hepsi sorunlu değil sorunlu olan da kardeşler içinde büyüse de oyle oluyor. kişisel tercih meselesi maddi ve manevi durumlar etkili.
Bu biraz karakterlerle ilgili canım ya. Ben de tek çocuğum ve küçüklükten beri kardeşim olsun istedim. Olmadı... Hala aklıma gelince duygulanirim. Kimisi benim kadar etkilenmez. Kimisi daha çok etkilenir.
Aileyle de ilgili tabi. sess_s sess_s eminim kardeşi olmasa bile oglun mutlu bi insan olacak canım. Çünkü onu cooook seven ve düşünen bi annesi var. Bende yoktu öyle bi anne..
 
benim kızım da tek çocuk ve hep tek kalacak.
kendisi de asla kardeş istemiyor (3 ay sonra 5 yaşında olacak)
sen sadece benim annemsin başkasının annesi olamazsın diyor, biliyor sanki ona verilen sevginin, ilginin bölüneceğini.
evet kardeş güzel bir şey ama şart değil bence, günümüz koşullarında çok çok varlıklı insanlar değilsek zaten bir çocuğu bile hakkını vererek yetiştirmek zor...
Ya şu sevgi bölünmesi olayını anlayamadım gitti. İlk hamileliğimde kv demişti bana kocanın sevgisi 2 ye bölünecek diye. Hala aklıma geldikçe gülerim. Sizden de duyunca şaşırdım. Nasıl oluyor şimdi 6 çocuğum var diye sizin altıda biriniz kadar mı seviyorum :KK70:
 
Ya şu sevgi bölünmesi olayını anlayamadım gitti. İlk hamileliğimde kv demişti bana kocanın sevgisi 2 ye bölünecek diye. Hala aklıma geldikçe gülerim. Sizden de duyunca şaşırdım. Nasıl oluyor şimdi 6 çocuğum var diye sizin altıda biriniz kadar mı seviyorum :KK70:

o kadar seviyorsan şükür :KK66:
 
Back
X