- 23 Eylül 2015
- 1
- 0
- 1
- 34
- Konu Sahibi gulumcuk28
-
- #1
Merhaba arkadaslar,
Ben tam 6 senedir evliyim. Esimin ailesi ve benim ailemden uzakta yasiyoruz, dolayisiyla aileler arasindaki iletisim guclu degil. Benim hikayem de karmakarisik, umarim icinden cikmam icin tavsiye bulabilirim burdan..
Once nasil evlendigimle baslayayim. Esimle tanistigimda onun cok iyi ve sakin bir insan oldugunu dusundum ve bu ozelligine vuruldum. Tanistiktan 1.5 yil sonra da evlendik. Baska baska sehirlerde oturdugumuz icin yuzyuzeden cok internet ve telefondan gorusebiliyorduk. İslerinin yogunlugundan ailelerimiz anca nisan gunu tanisabildi. Benim babam yok bir annem ve kiz kardesimle onun tum ailesi nisan gunu bir araya geldi ve tanisti. Annesi bana nisan gunu, kendi yuzugunu kucultturdugunu zaten takmadigini ve onu bana verdigini soyledi. Ben paraya takan bi insan degilim ve o zaman da cok onemsemedim ustunde bile durmadim, taa ki bugune kadar.
Evlenmemiz de soyle oldu. Zaten benim ailemin durumu olmadigini biliyorlardi. O yuzden sadece evlendirme dairesine gittik orda imza attik, hep birlikte fotograf cektik ve beraber eve gelip yemek yedik. Bir gelinligim bile olmadi. Ama ben de ona bir damatlik alamadigimiz icin annemlere ses etmemelerini soyledim bu duruma. İcten ice biraz fakir oldugumuz icin utandim ve yine belli etmedim dugun yapmadigimiza uzuldugume.
Aradan 6 yil gecti bu zaman zarfinda internette orda burda tanidiklarimin dugunlerini gorup hep ozendim, arada bir soylemek istedim ama napiyim daha buyuk bir bela buldu bizi.
Esimin durumu bizden daha iyi. Annem ve kiz kardesimi onlarin kucuk evlerine yerlestirmek zorunda kaldim, annem artik calisamiyor ve kardesimin yasi da kucuk. Ama bunu yapana kadar yalvar yakar aglamalar uzuntuler neler cektim bir ben bilirim. 2 yildir onlarin evinde kaliyorlar ama bunu bana arada bir koz olarak kullanmayi da ihmal etmiyorlar. Ne hazira konmuslugum kaldi, ne mal mulk icin evlendigim kaldi..
Simdi yazmaya karar verdim cunku, evliligimiz boyunca bize yardim etmeyen ailesi yuzunden, esimle ben bu evliligin yuku altinda ezilmeye basladik. 6 yildir cocugumuz olmuyor. Ailelerden gizli tup bebek yaptirmak icin kredi cektik ve 4 kere denedik ve onun odemelerinde cok zorlanmaya basladik. Ben hep hayalini kurdugum universiteyi de okumaya basladim ve calisamaz oldum. Bu sure zarfinda surekli ailesi bana bayramlarda hep dogum kontrol hapi kullandigimi, cocuk istemedigimi, kariyer istedigimi ima edip soyleyip durdular. Oysa ki bu kisirlik durumunu bilmiyorlar ve sucu bana atiyorlar. Bu sure zarfinda biz hep kirada oturduk, ne bir arabamiz ne de kayda deger bir esyamiz var. Ailesi ise kendisine yeni bir yazlik aldi ve 6 yildir onu yeniliyorlar, yaptiriyorlar. Kocam da ailesi o ev yuzunden cok maddi durumlari kotulesti diye bana dert yanip duruyor..
Simdi esim maddi zorluk nedeniyle dukkanini kapatma karari aldi. Ben de bunu bugun ogrendim. İslerin iyi olmadigini biliyordum ama bu kadarini beklemiyordum. Ben de su an annemlerin yaninda bayram tatili icin geldim. Esim durumu agzindan kacirdi, eger kacirmasa bilemiyicektim. Ben de ailesinden yardim istemesini soyledim. Ailesi ona once bi dukkan kapansin sonrasinda ne yapabiliriz bakariz demisler. Ben de kizdim dukkani neden kapatmamizi bekliyorlar ki. Neden hala hersey normalmis gibi davraniyorlar dedim. Esim de bana ailesini uzemeyecegini soyledi. Fakat eminim ki nasil kurtulacagimiza dair bir plani da yok.
Bunca zaman o varlikli ailesinden bir yardim gormedik. Ben de annemler onlarin evlerinde diye sesimi hic cikaramadim. Ben bu evlilikte yapayalniz kaldim. Herkese karsi tek basimayim. Artik kocami bile seviyor muyum emin degilim. Siz olsaniz napardiniz?
Ben tam 6 senedir evliyim. Esimin ailesi ve benim ailemden uzakta yasiyoruz, dolayisiyla aileler arasindaki iletisim guclu degil. Benim hikayem de karmakarisik, umarim icinden cikmam icin tavsiye bulabilirim burdan..
Once nasil evlendigimle baslayayim. Esimle tanistigimda onun cok iyi ve sakin bir insan oldugunu dusundum ve bu ozelligine vuruldum. Tanistiktan 1.5 yil sonra da evlendik. Baska baska sehirlerde oturdugumuz icin yuzyuzeden cok internet ve telefondan gorusebiliyorduk. İslerinin yogunlugundan ailelerimiz anca nisan gunu tanisabildi. Benim babam yok bir annem ve kiz kardesimle onun tum ailesi nisan gunu bir araya geldi ve tanisti. Annesi bana nisan gunu, kendi yuzugunu kucultturdugunu zaten takmadigini ve onu bana verdigini soyledi. Ben paraya takan bi insan degilim ve o zaman da cok onemsemedim ustunde bile durmadim, taa ki bugune kadar.
Evlenmemiz de soyle oldu. Zaten benim ailemin durumu olmadigini biliyorlardi. O yuzden sadece evlendirme dairesine gittik orda imza attik, hep birlikte fotograf cektik ve beraber eve gelip yemek yedik. Bir gelinligim bile olmadi. Ama ben de ona bir damatlik alamadigimiz icin annemlere ses etmemelerini soyledim bu duruma. İcten ice biraz fakir oldugumuz icin utandim ve yine belli etmedim dugun yapmadigimiza uzuldugume.
Aradan 6 yil gecti bu zaman zarfinda internette orda burda tanidiklarimin dugunlerini gorup hep ozendim, arada bir soylemek istedim ama napiyim daha buyuk bir bela buldu bizi.
Esimin durumu bizden daha iyi. Annem ve kiz kardesimi onlarin kucuk evlerine yerlestirmek zorunda kaldim, annem artik calisamiyor ve kardesimin yasi da kucuk. Ama bunu yapana kadar yalvar yakar aglamalar uzuntuler neler cektim bir ben bilirim. 2 yildir onlarin evinde kaliyorlar ama bunu bana arada bir koz olarak kullanmayi da ihmal etmiyorlar. Ne hazira konmuslugum kaldi, ne mal mulk icin evlendigim kaldi..
Simdi yazmaya karar verdim cunku, evliligimiz boyunca bize yardim etmeyen ailesi yuzunden, esimle ben bu evliligin yuku altinda ezilmeye basladik. 6 yildir cocugumuz olmuyor. Ailelerden gizli tup bebek yaptirmak icin kredi cektik ve 4 kere denedik ve onun odemelerinde cok zorlanmaya basladik. Ben hep hayalini kurdugum universiteyi de okumaya basladim ve calisamaz oldum. Bu sure zarfinda surekli ailesi bana bayramlarda hep dogum kontrol hapi kullandigimi, cocuk istemedigimi, kariyer istedigimi ima edip soyleyip durdular. Oysa ki bu kisirlik durumunu bilmiyorlar ve sucu bana atiyorlar. Bu sure zarfinda biz hep kirada oturduk, ne bir arabamiz ne de kayda deger bir esyamiz var. Ailesi ise kendisine yeni bir yazlik aldi ve 6 yildir onu yeniliyorlar, yaptiriyorlar. Kocam da ailesi o ev yuzunden cok maddi durumlari kotulesti diye bana dert yanip duruyor..
Simdi esim maddi zorluk nedeniyle dukkanini kapatma karari aldi. Ben de bunu bugun ogrendim. İslerin iyi olmadigini biliyordum ama bu kadarini beklemiyordum. Ben de su an annemlerin yaninda bayram tatili icin geldim. Esim durumu agzindan kacirdi, eger kacirmasa bilemiyicektim. Ben de ailesinden yardim istemesini soyledim. Ailesi ona once bi dukkan kapansin sonrasinda ne yapabiliriz bakariz demisler. Ben de kizdim dukkani neden kapatmamizi bekliyorlar ki. Neden hala hersey normalmis gibi davraniyorlar dedim. Esim de bana ailesini uzemeyecegini soyledi. Fakat eminim ki nasil kurtulacagimiza dair bir plani da yok.
Bunca zaman o varlikli ailesinden bir yardim gormedik. Ben de annemler onlarin evlerinde diye sesimi hic cikaramadim. Ben bu evlilikte yapayalniz kaldim. Herkese karsi tek basimayim. Artik kocami bile seviyor muyum emin degilim. Siz olsaniz napardiniz?