Merhaba,
İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.
Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.
Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.
Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?
