çok değişikmiş ilk defa duydum böyle bişey
ben de ev teline cevap vermeyi hiç sevmem mesela tek olduğumda çalıyo cevap vermiyorum cebi arıycaklar ki öyle
merhaba arkadaşım aynı şeyi bende yaşadım çok iyi anlıyorum seni.bu rahatsızlık panik atağın bir çeşidi canım.bendede tel fobisi vardı bunu ilk zamanlar önemsemedim fakat sonraları daha farklı konulardada panik atak başladı psikiyatriye gittim. eğer üstünde durmassan başka konulardada panik atağın başlayabilir bence önlem almalısın tatlım..
evet canım baya değişik :)
benim en çok korktuğum bilmediğim numaraları cevaplamak, hele hele telefondakini tanımıyorsam ya da o beni tanıdığı halde onu tanıyamadıysam yaşadığım rezillik kadar kötü bir durum hatırlamıyorum. bu yüzden telefonda kendini hemen tanıtmayanlardan korkuyor ve nefret ediyorum, bi de özellikle tanınmamaya uğraşanlar var ki onlardan hiç bahsetmeyeceğim :)
bu ne zamandan beri böyle cnm
Yüksekten korkmam, karanlıktan korkmam, evde yalnız kalmaktan korkmam... Ama öyle abuk bir fobim var ki, duyanlar "Hadi canım" deyip inanmıyor. Telefonla konuşmaya korkuyorum, cidden, bildiğin korkuyorum
Bir haftadır bir yeri aramam gerekiyor, ararsam, karşılığında eksik gelen 270 liram hesabıma yatırılacak. Da, karşılığında para olmasına rağmen ve benim bu paraya sonuna dek ihtiyacım olmasına rağmen 1 haftadır arayamadım!
Birini aramam gerektiğinde sırtımdan aşağıya kaynar sular dökülüyor, elim titriyor, kalbim hızlı hızlı atmaya başlıyor, tüm kelimeler zihnimden uçup gidiyor ne konuşacağımı ne diyeceğimi bilemiyorum. Bildiğin panik yapıyorum ya!
Atın beni bir topluluğun ortasına, hiç tanımıyor olayım onları. Konuşur, gayet iyi anlaşırım. Ama telefonu tutuşturmayın elime
tanımadığım numaralara hayatta cevap vermem, evde teksem ev telefonu cevapsız kalır.
arkadaşlarımın çoğu bunun yüzünden küsüyolar bana telefonlarını açmıyorum çünkü. sonrasında mesajla dönüyorum onlara.
böyle bi durumu olan var mı ya da yardımcı olacak kimse?
Yüksekten korkmam, karanlıktan korkmam, evde yalnız kalmaktan korkmam... Ama öyle abuk bir fobim var ki, duyanlar "Hadi canım" deyip inanmıyor. Telefonla konuşmaya korkuyorum, cidden, bildiğin korkuyorum
Bir haftadır bir yeri aramam gerekiyor, ararsam, karşılığında eksik gelen 270 liram hesabıma yatırılacak. Da, karşılığında para olmasına rağmen ve benim bu paraya sonuna dek ihtiyacım olmasına rağmen 1 haftadır arayamadım!
Birini aramam gerektiğinde sırtımdan aşağıya kaynar sular dökülüyor, elim titriyor, kalbim hızlı hızlı atmaya başlıyor, tüm kelimeler zihnimden uçup gidiyor ne konuşacağımı ne diyeceğimi bilemiyorum. Bildiğin panik yapıyorum ya!
Atın beni bir topluluğun ortasına, hiç tanımıyor olayım onları. Konuşur, gayet iyi anlaşırım. Ama telefonu tutuşturmayın elime
tanımadığım numaralara hayatta cevap vermem, evde teksem ev telefonu cevapsız kalır.
arkadaşlarımın çoğu bunun yüzünden küsüyolar bana telefonlarını açmıyorum çünkü. sonrasında mesajla dönüyorum onlara.
böyle bi durumu olan var mı ya da yardımcı olacak kimse?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?