Evet durumumda tam olarak bundan ibaret.Anaokulu öğretmeniyim,3 yaşında bir oğlum var ve ben hiç bir şekilde onunla başedemiyorum.O kadar memnuniyetsiz,huzursuz,huysuz bir çocukki anlatamam.Şimdi dönemsel diyeceksiniz,3yaş sendromu diyeceksiniz bunlardan haberdarım,hem öğrencilerime hem oğluma faydalı olmak için çok okurum araştırırım ama oğluma nasıl davranmalıyım bilemiyorum.Her gece yatarken ertesi günün daha güzel stressiz geçmesi için dua ediyorum,planlar yapıyorum ama hiç birşey değişmiyor hep aynı hep aynı.Bir yere gideriz gittik diye ağlar,eve dönecek oluruz döneceğiz diye ağlar,yemek hazırlarım hazırladım diye ağlar,kaldırırım kaldırdım diye ağlar,dondurma ister ağlar,seçtiği dondurmayı alırım açar başka ister ağlar vs..vs..bu böyle uzar gider.Her durumda ağlayacak ve kendini mutsuz edecek birşey bulur.Okulda 25 öğrenciye sözüm geçer,evde oğluma sözüm geçmez.Hep dibimde,evde bile odadan odaya bensiz gitmez,babayla hiç alakası yok.Baba işe gitti diye tüm gün ağlar,akşam babası gelince yüzüne bakmaz.Durumumuz bundan ibaret.Şimdi asıl sorunuma geleyim,bu sene oğlumuda kendi sınıfıma alırım diye 2010 doğumlu grubu aldım,oğlumla yaşıt olsunlar diye.Ancak bu günlerde oğlumu başka bir okulamı göndersem diye düşünüyorum.Bana çok bağımlı ve hiç sosyal değil.Bir yandan hem evde hem okulda yanında olayım bana doysun belki biraz açılır,peşimi bırakıp bağımsızlık kazanır diyorum,bir yandanda başka bir okulda daha fazla sosyalleşir ve bağımsızlaşır,bensizde birşeyler yapmaya, zaman geçirmeye başlar diyorum.sizce en doğrusu nedir ne yapmalıyım,banada yardımcı olurmusunuz?