Terzi söküğünü dikemezmiş hesabı...

Baska okula göndermeni tavsiye ederim..baska insanlarin da kurallari oldugunu görür..Evde de devam ettirmeye calisirsin..hersseye aglayan cocuk gercekten cok zor..
 
Aslında nasıl bu hale geldiğini anlayamıyorum.Eşimle oğluma karşı her zaman tutarlı tavranırız,eğer ortada yanlış varsa asla birimiz taviz vermeyiz,her anne baba gibi onu çok sevdik ama kurallarımız sınırlarımızda vardı.Ağlamasını görmezden gelmeyi,dikkatini başka yöne çekmeyi uzun süre denedim bu seferde ağlayarak dikkat çekemediğini anlayıp başka şeyler yapmaya başladı.geçen yaz uçak ve araba sesi duyunca çıldiracak kadar ağlayıp kaçıyordu,bir yaz boyunca hoca hoca ,dr dr gezdik.
 
Çocuğunuz sizi cezalandırma yoluna gidiyor olabilir mi? Benim annem çalıştığı için ona öfke duyuyordum ve kendimce cezalandırmak için yemek yemiyordum mesela. O da bu sebeple memnuniyetsiz ve dikkat çekmeye çalışan bir çocuk olmuş olabilir
 
Bunu bende çok düşündüm ve şubat tatilinden sonra bakıcıdan aldım yanımda okula götürdüm.Düzelmeyi bırak inanki herşey daha kötü oldu.e şimdi tatil çalışmıyorum ve her saniye birlikteyiz ama olumlu yönde değişen birşey yok.
 
Bahsettiğim şey "annem gidecek" güvensizliği. Yani bir kaç ay beraber olmanız onun şüphelerini gidermemiş olabilir.
Diğer arkadaşların dediği gibi okula başlayıp sosyalleşince düzeleceğini düşünüyorum
 
Bilemiyorum haklıda olabilirsiniz.Peki ya sizce yanımamı almalıyım başka okulamı göndermeliyim.benim yanımda diğer insanlarla iletişim kurmuyor beni maşa olarak kullanıyor,ona söyle o oyuncağı bana versin vs.. şeklinde
 

Bence başka bir okula vermek daha iyi olur. Siz muhtemelen bana doysun dye düşünüyorsunuz ama anneye bağımlı bir çocuk. Hem anne ile öğretmeni ayırt edemeyecektir şu durumda. Evde anne, okulda anne sıkıntılı olabilir. Başka bir okulda,öğretmenin ne olduğunu da kavrar.
Ayrıca erkek beyni en küçük yaşlarda bile diğer çocuklara üstünlük, liderlik taslamaya odaklanmıştır. Sizin sınıfınızda muhtemelen bunu yapmak için sizi kullanacaktır ama başka sınıfta kendi becerilerini kullanmak zorunda. Başlarda biraz zorlanabileceğini düşünüyorum ama siz olmadan kendi kendine yetebileceğini de görmüş olur. Öğretmeniyle zaten durumunu paylaşırsınız o da ona göre davranır...
 
Teşekkür ederim yorumunuz için.umarım doğru bir karar veririm ve verdiğim kararın ona faydası olur.
 
canım merhaba bence mutlaka başka bir okula gitmeli zaten sana çok düşkünmüş okulda da birlikte olursanız bu bağı iyice pekiştiriceksin ve senin orda olmandan aldığı güvenle başına buyruk hareket edicek hal böyle oluncada ilkokula başladığında diğer çocuklar gün içinde annesiz kalmaya alışmışken senin ufaklık bunu yeni fark edip zoruluklarını yaşıycak
bir diğer konuda zaten zor bir çocuk zaten akşamları yorucu geçiyo senin için ee birde gün içinde yaşarsan bu durumu seninde sabrın daralıcak
ve hiç düşünme daha çok küçük diye untmaki senin sınıfındakilerde onun yaşında bu durumda vicdan yapıcak bişiy yok tam aksine sen onun ayakları üzerinde duran bir birey olması için gerekeni yapmış olucaksın
 
Henüz çok küçük diye vicdan yaparken öğrencileriminde annelerinin kıymetlileri olduğunu düşünerek kendimi rahatlatıyorum.Yani diğerlerinden bir farkı yok ve olmamalıda.
 

Merhaba

Mesleğiniz gereği siz benden çok daha iyi biliyorsunuzdur mutlaka ve o ki burada paylaşmış ve görüş istemişsiniz; ne kadar doğru veya ne kadar faydalı olacaktır bilemiyorum ama ben de naçizane bir iki şey söyleyebilir miyim? müsaadenizle.

Çocuğunuzla ilgili olan problemleri (ki sizin de başlangıçta bahsettiğiniz gibi özellikle içinde bulunduğu yaş zaten kendini fark etmeye ve fark ettirmeye başladığı için inatlaşmaları ve aksilikleri olması gayet doğal olan bir dönem) ancak -bu süreçte olması gerekenden çok daha fazla sorun olduğunu algıladığım yorumlarınızla ilgili şeyleri -direk çocuğunuzun da duyabileceği şekilde- siz veya yakınlarınız sık sık dillendirmiş iseniz ya da -yukarıda renklendirdiğim süreçleri yaşarken, en azından mutlaka konuşulan şeyleri bir bir duyup gördüğü için- zaten çocuk kendine biçilen bu rolü üstlenmiş ve bunun hakkını vermek istiyor olabilir.

Farkında olmadan veya kimi zaman da -sadece isteklerinin yerine getirilmesi, sürekli ilgi odağı olabilmesi adına farkında olarak- tüm bunları, tek seçenek olarak artık kanıksamış olabilir, diye düşünmekteyim.

Çocuğunuzla -yönlendirme sorularıyla- konuşmayı arttırabilirsiniz mesela.

Bunu çok sık, sabırla ve uzun süreli yapmayı denerseniz faydası olacaktır mutlaka.

Çünkü zaten dikkati otomatikman bu yöne kayacak, aynı zamanda bu ona hem kendine güven duyması açısından, hem de ilgi çekmek adına olumsuz şeyler yapma eğilimini törpülemesi bakımından çok şey kazandıracaktır.

Ona sık sık (özellikle kendine ait hususların neredeyse tamamında, kıyafetleri, oyuncakları, yemek yiyeceği tabak seçimi vs.) hangisini tercih ediyor? olduğunu sormayı alışkanlık haline getirmenizin de faydalı olacağını düşünüyorum.

Yine aynı şekilde, sık sık "Bana yardımcı olabilir misin lütfen?" tarzı sorularla onun size kendi adına katkı koyabildiğini düşünebileceği şekilde eşlik etmesini sağlayabilirsiniz, tehlikeli ve sakıncalı olmayan şeylerde bozuk da olsa bir şeyler yapmasına izin vermeyi de günlük yaşantınızda rutine bağlayabilirsiniz.

Sence bunu nasıl yapalım acaba? sorusu da bu anlamda kurtarıcı ve işe yarayan, çok sık başvurulması iyi sonuçlar getireceğini düşündüğüm kilit cümleler.

Bir müddet bunları uyguladığınızda sorunların asgariye ineceği umut ve temennisiyle size kolay gelsin diyorum.
 
kendi çocuğunun öğretmeni olarak yazıyorum.. imkanınız varsa güvenebileceğiniz bi yer varsa oraya gönderin ... veya aynı okulda başka bir öğretmene verme imkanınız varsa ona verin... ne çektiğimi allah biliyor sizin de çekmenizi istemem. artı çocuk için de zararlı bir durum...
 
Bence hem çocuğunuz için hemde sınıfınızdaki diğer çocuklar için farklı bir okula göndermenizde fayda var, belli ki yavrunuz size çok bağımlı, siz bir öğretmensiniz, anne mantığıyla değil öğretmen olarak düşünmelisiniz, eğer çocuğunuz sizin sınıfınızda olursa sürekli onunla ilgilenmenizi isteyecek, evde yaşadıklarınızdan farklı şeyler yaşamazsınız gibi geliyor bana, sınıftaki diğer çocuklarla ilgilenmenizi kıskanacak belki, diğer çocukların öğretmeni olduğunuzu kavrayamayacak kadar küçük, öğrencileriniz çocuğunuzun davranışlarından etkilenebilirde.

Eğer bu sene okula başlaması konusunda kararlıysanız en mantıklı çözüm başka bir okula göndermek, böylece hem sosyalleşir hemde sizden ayrı bir birey olduğunun farkına varmaya başlar.
 
Benim oğlum 2,5 yaşından beri özel bir kreşe gidiyor çok memnunum şimdi 7yaşında,ilkokula başlayacak okulunson haftaları kendi sınıfıma götürdüm bu yıl 1.sınıf okutuyordum biraz alıştırma olur dedim ama inanki 20 çocuğa kuraları oturttum ve 13.yılım öğretmenlikte kendi çocuğum sınıfta kafasına göre takıldı yani sakın kendi sınıfına alıp çocoğun geleceğiyle oynama,bem kendi okuluma bile almıyacağım,yaşından dolayı özel kreşi şiddetle tavsiye ederim benim oğlum 4 yıl gitti,çok memnundum sizede kolay gelsin....
 

müneye katılıyorum.eğer kendi sınıfınıza alırsanız öğrencilerinizle ilgilenmenizi kıskanacak ve daha zorluklar çıkaracak.ayrıca öğrencileriniz de bu durumdan etkilenebilir

aynı sizin çocuğunuzdan bizde de vardı.yeğenim canım benim.ama çok huzursuz bir bebeti.zaten kolikliydi.sürekli huzursuz ağlayan bir bebekti.büyüdükçe düzelir diye düşünürken hiç fark olmadı daha üstüne koydu.evden çıkmak istemezdi,çıkınca da girmek istemezdi,altını değiştirmek istemezdi,diğer taraftanda rahatsız olurdu.ilgi ister,ilgilenince ağlamayı daha abartırdı.neler çektirdi senelerce.dr tavsiyesiyle 2 yaşında oyun gruplarına başladı.arkasından kreşe başladı.halbuki annesi ev hanımıydı ama zorunlu kaldılar.
allaha şükür bu sene düzelmiş.ama ilkokula başlayacaksıpa neler çektirdi.annesinin burnundan getirdi hayatı.gezmeyi çok seven kardeşim nerdeyse eve kapanmıştı,çünkü dışarıda daha huzursuzdu.bize gezmeye gelirlerdi bin pişman olurdu.çok çok zr bir çocuktu.yaş sendromu falan deniyorda,biz bu sebeye kadar atlatamadık bu sendromları.bu sene de 1-2 huysuzluğu oldu ama hemen hatasını anlayıp özür dileyip şaka yaptım diyrdu,bitanem benim çok seviyorum çok tatlı
 
ADES23 .!.:
Benle aynı okulda ama başka sınıfta olma nedenini algılayamaz.Yani benim okuluma gelirse mecbur benim sınıfımda olacak
Genişletmek için tıkla...

oğlunuzun sizin otorite olmadığınız başka bir sınıfta hatta sizin olmadığınız bir ortama yani başka bir okula gitmesi en uygunu bence.çocuk zaten hep sizinle beraber ve artık hani yüz-göz olma durumu deriz ya o hale gelmiş..okula başladığında öğretmenim diyebileceği bir insan olmalı ama bu asla annesi olmamalı..bırakın anne ve çocuğunun ayn sınıfta öğrenci-öğretmen ilişkisinde olmasını kardeşlerin bile ayrı sınıflarda olmaması gerektiğini sağlıklı gelişim açısından bunun en uygunu olduğunu söyleriz hep..siz zaten bunları biliyorsunuz,öğretmensiniz..

sinir hali 3 yaş döneminden,yaşadığı ortamdan,uyaran eksikliğinden,sosyal yaşamın kısıtlı olmasından,istediklerinin hemen yapılmamasından,ağlamayı davranış biçimi olarak geliştirmesinden,iletişim yolu olarak görmesinden ya da karaktersitlik özelliklerinden geliyor olabilir ama bunun düzeltilmesi için okulda en azından sizden ayrılması gerekir..
anne-öğretmen,ev-okul farkını algılayabilmesi ve sosyalleşebilmesi açısından bu çok önemli.
 
En mantıklısı oğlunuzu başka bir okula yollamanız,eğer aynı sınıfta olursa hem size hemde arkadaşları açısından sıkıntı olabilir..
Farklı bir öğretmen olması hem gelişimi hemde sosyalleşmesi açısından yararını görebilir..
 
Kendi çocuğunuz içinde, diğer çocuklar içinde bence farklı bir öğretmene gitmesinde yarar var diye düşünüyorum.

Kendi çocuğunuz peşinizden ayrılmazsa, ondaki oyuncağı al bana ver derse diğer çocuklarınıza nasıl verimli olacaksınız.

Artı biraz sizden bağımsız olmalı, kendine ait bir çevresi, bir grubu kendi sorumlulukları olmalı.

Sizi akşama heyecanla, özlemle beklemeli ve akşamları, hafta sonları paylaşacağınız bişeyler olmalı.
 
Sandim ki bizim evde kamera var kizimin ne denli hayati zehir ettigini herkes ogrendi.24 saat aglar hic birseyi begenmez Yemek agzina surmez egerki onu umursamazsak agladiginda istedigini yapmazsak evin heryerine tuvaletini yapar ustelik kendi istegiyle krese gidiyor kisin gidiyordu yaz doneminde aldim istemedi gidicem dedi feci bir ozguvenimiz var bana karismayin sizene care bulamadik ve pedegog tek caremiz insallah faydasi olucak.kesinlikle baska bir okula verin sizden daha da guc bulucak.insallah bir an once duzelirler yoksa sizi bilmem ama benim de esiminde gucu kalmadi maalesef
 




Öncelikle ilginizden ötürü teşekkür ederim.Hem mesleğim hemde ilgimden dolayı daha öncede söylediğim gibi çok okuyorum ve araştırıyorum.Oğlumla ilgili konularda çok ince düşünüyorum ve her anne gibi çok hassasım.Dr ve hocaya gitme konusuna açıklama yapma gereği duydum.Dra giderken oğlumu götürmedim çünkü sorun fiziksel değildi.Nasıl davranmalıyız sorusuna cevap bulmaktı gitme amacımız,ayrıca yine aynı gerekçeyle bize yol göstermesi için pedegogla görüştük.hocaya gittiğimizdede ben oğlumla dışarda beklerken eşim durumumuzu anlattı ve biz oğlumla odaya öyle girdik.Doğduğu günden itibaren onun bir birey olduğunun farkındaydık ve gereksiz dayatmalarda hiç bulunmadık.Hep olumlu yönde motive etmeye özen gösterdik.eleştiri ve yakınmalarımızı onun yanında dile getirmedik...Yani bu duruma gelmemesi için elimizden geldiğince hassas davrandık.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…