Hayır.Aklima bir şans vermek gelse de içimden gelmiyor,kuzenin ailesi bunlarla konuşmuyor annemin ablasi olur ama biliyorum ki onlar konuşsa benim ailemde onlarla konuşur kaldiramiyorum.
Ben de bu fikirdeyim çocuklugumdan beri yaşattıklari,yazacak kadar az değil ,anne eksikligi öyle büyük ki ama elimden bir şey gelmiyor.Hayır.
Şans falan vermeyin.
Annenizde mahcubiyet ya da vicdan azabı görünmüyor, yazdıklarınıza bakılırsa.
Farzedin ki o öldü.
Böyle anneyi kim ister?
Elden ayaktan düşünce o tacizci baksın ona.
Cok da iyi yapmissin... o pisligi evlat edinsinlet mademAylar önce yazmıştım yine buraya 3 yıldır ailemle görüşmüyorum sebebi kuzenimin istismari sonucu bana değil ona inanan bir anne ve beni hayat boyu sevgisinden yoksun,bir ucubeymisim gibi davranan anne,epeydir arıyorlardı,telefonları açmadım akrabamla haber yolladilar asla kabul etmedim,dün pat diye geldiler,içeri aldım hiç konuşmadılar öyle salonda oturdular çocuklarla ilgilendiler falan,2 saat tek laf etmediler ben evde yokmuşum gibi ben de konuşmadım, en sonunda dayanamayıp siz ne zaman gideceksiniz dedim çıkıp gittiler bu kadar,maddi olarak durumlari çok iyi,çocuklara birer kazak almıslar bana da ve iş yerinde bayat ne kadar simit,pogaca,meyve varsa alip bana getirmişler kapinin önune geri koymustum giderken almamişlar.neden konuşmadim derseniz yillarca konustum beni duymadilar lafim yerine ulaşmiyor daha ne deyim herkes istedigini anliyor benim de anlatmaya halim kalmadı,ne yapmaliyim? yaptıklarim doğru mu sizce?
Aynen katılıyorum. Bence ilerisi için bile yer yapıyor olabilirler. Yaşlanınca bize kim bakacak diye. Asla konuşmayın konu sahibi. DeğmezlerHayır.
Şans falan vermeyin.
Annenizde mahcubiyet ya da vicdan azabı görünmüyor, yazdıklarınıza bakılırsa.
Farzedin ki o öldü.
Böyle anneyi kim ister?
Elden ayaktan düşünce o tacizci baksın ona.
en iyi cevabı vicdanın verir, arkalarından bir burukluk, pişmanlık hissetmediysen yaptığın doğru, hissettiysen yanlış demektir.Aylar önce yazmıştım yine buraya 3 yıldır ailemle görüşmüyorum sebebi kuzenimin istismari sonucu bana değil ona inanan bir anne ve beni hayat boyu sevgisinden yoksun,bir ucubeymisim gibi davranan anne,epeydir arıyorlardı,telefonları açmadım akrabamla haber yolladilar asla kabul etmedim,dün pat diye geldiler,içeri aldım hiç konuşmadılar öyle salonda oturdular çocuklarla ilgilendiler falan,2 saat tek laf etmediler ben evde yokmuşum gibi ben de konuşmadım, en sonunda dayanamayıp siz ne zaman gideceksiniz dedim çıkıp gittiler bu kadar,maddi olarak durumlari çok iyi,çocuklara birer kazak almıslar bana da ve iş yerinde bayat ne kadar simit,pogaca,meyve varsa alip bana getirmişler kapinin önune geri koymustum giderken almamişlar.neden konuşmadim derseniz yillarca konustum beni duymadilar lafim yerine ulaşmiyor daha ne deyim herkes istedigini anliyor benim de anlatmaya halim kalmadı,ne yapmaliyim? yaptıklarim doğru mu sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?