Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
