Toksik bir evlilik mi sizce?

benim için çok falso hareketler. hiç tahammül edemem. ne demek bu kadar sıkmak hem ne için?sanki gece barlarda diskolarda sabahlıyorsun da:KK20: benim de böyle bir ilişkim olmuştu bir zaman alttan aldım ama baktım benim karakterim değişmeye başladı ben bu değilim. ben daha özgür yaşayan biriyim ve zaman içersinde ilişkide olduğum kişiye karşı soğukluk hissetmeme neden oldu bu tavırlar ve kaçınılmaz son
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
hele ki seni bu şekilde bir psikolojiye sokan bir ilişki hiç hoş değil. eşinize söyleyin konuşun bu tavırlar toksik ve baskıcı.
 
Çook haklısınız, aslında inanin çok tepki veriyorum.
Mesajlaşırken de tepki verdiğim için tartişiyoruz, eve geldiğimde de 1-2 gün konu üzerine tartışma oluyor.

Bazen bağıra cagira anlatmaya çalışıyorum kendimi, bazen güzellikle. Ama anlamıyor beni.
Ona göre o haklı çünkü, benim prensiplerim var diyor.

Evlilik öncesi böyle değildi, bu kadar kati ve keskin değildi.

Ben olsam bana mesaj atıp duruyorsa telefonu uçuş moduna alır devam ederdimz
Ama içinde olunca olayların ister istemez rahatsız da olsanız bazı şeyleri normalleştirmişsiniz.
Ailenizle kemer e gitmek istediğinizde normal bir erkek der ki “süper plan hayatım ben çalışırken sıkılıyordun git bir kafa dağıt.”
Hiç çekmeyeceğim şeyler. Allah sabır versin.
 
Haber versen yeter izin almak zorunda değilsin. Sende çalışıyorsun dinlenmek en doğal hakkın. Seni sürekli sabote ediyor, engelliyor böyle olmaz. Seni suçlu hissettirip ona uymani sağlıyor yeme bunları. Kendi arkadaşı yok mu bu herifin size bu kadar karışıyor. Tepki gösterin bence yapılanlarıda normalleştirmeyin.
 
Ben olsam bana mesaj atıp duruyorsa telefonu uçuş moduna alır devam ederdimz
Ama içinde olunca olayların ister istemez rahatsız da olsanız bazı şeyleri normalleştirmişsiniz.
Ailenizle kemer e gitmek istediğinizde normal bir erkek der ki “süper plan hayatım ben çalışırken sıkılıyordun git bir kafa dağıt.”
Hiç çekmeyeceğim şeyler. Allah sabır versin.
Telefonumu uçuş moduna almak mi... :)
Bazen internet paketim bitmesin ya da şarjım azaldıysa diye internetimi kapatıyordum.

Eğer o ara bana yazmışsa, "sana yazdım ulaşmadı mesajim, istanbulun durumu zaten kötü, seni merak ediyorum, dışardayken sana istediğimde ulaşmam lazım, internetini kapatiyosan da bana yaz kapatmadan" vs der..

Yani hep seni merak ediyorum, seni koruyorum, istanbulun durumu kötü cümleleri ardında bir psikolojik baskı var aslında.
 
Haber versen yeter izin almak zorunda değilsin. Sende çalışıyorsun dinlenmek en doğal hakkın. Seni sürekli sabote ediyor, engelliyor böyle olmaz. Seni suçlu hissettirip ona uymani sağlıyor yeme bunları. Kendi arkadaşı yok mu bu herifin size bu kadar karışıyor. Tepki gösterin bence yapılanlarıda normalleştirmeyin.

Kesinlikle doğru. Ne zaman bu tarz bir olay olsa hep tepki verdim zaten.
Ama bazen o kadar uzun tartışma olurduki, 1-2 gün süren, birbirimizi anlamadigimiz, tamam dikkat ederim deyip konu kapansın diye sirf kapatirdim.

Yine benzer bir olay olduğunda yine ayni şeyler. Hiç kendini esnetmiyor, ben böyle düşünüyorum deyip, bir sonrakine yine aynı davranışı tekrarliyor.

Ben bazen biraz olsun dikkat ederek fedakarlik gösteriyorum da, o hiç esneklik sunmuyor gibi hissediyorum.

Evlilikte 2 taraf ta birbirine göre esnemeli diye düşünüyorum.

Zaten boşanma aşamasındayım şu an. Sadece dertleşmek ve fikir almak istedim :)
 
Telefonumu uçuş moduna almak mi... :)
Bazen internet paketim bitmesin ya da şarjım azaldıysa diye internetimi kapatıyordum.

Eğer o ara bana yazmışsa, "sana yazdım ulaşmadı mesajim, istanbulun durumu zaten kötü, seni merak ediyorum, dışardayken sana istediğimde ulaşmam lazım, internetini kapatiyosan da bana yaz kapatmadan" vs der..

Yani hep seni merak ediyorum, seni koruyorum, istanbulun durumu kötü cümleleri ardında bir psikolojik baskı var aslında.

Evet çok şiddetli bir psikolojik baskı var bence. o hayatınızda yokken de İstanbul da hayatta kalmayı becerebiliyordunuz değil mi? 😑
 
Evliliğin ilk zamanlarında değilsiniz ki 5 senedir evlisiniz. Şimdiye kadar ses çıkartmamış olmanıza bile şaşırdım. Ne yani birisiyle plan yapacakken durun bir kocama telefon açayım mı diyecekmişsiniz? Evlilik böyle bir şey değil. Hele ki ailenizle günübirlik tatilinize karışmasına şok oldum. Siz peki diyerek evde mi oturdunuz? Şahsen benim arkadaşım olsanız her buluşmada elinde telefon eşiyle mesajlaşsa bir yerden sonra çağırmam, rahatsız eder bu durum beni. Siz de böyle böyle yalnız kalırsınız. Eşinizin istediği gibi ona bağımlı, kimsesi olmayan birine dönüşürsünüz.
 
Ay okurken boğuldum. Hiç normal değil bu psikolojik şiddet resmen. Birbirinizi izin alan-izin veren konumuna sokmanız da doğru değil. Acil düzelt bu durumu yoksa giderek artar.
 
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.

Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.

Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.

2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...

3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.

Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.

Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.

Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Eşiniz yaptığınız her şeyde sizin ondan izin almanızı istiyor bunu da manipüle ederek yavaş yavaş size işliyor yakında arkadaşlarınız sizinle plan yaparken kocama sorup döneceğim kıvamına gelirsiniz o zaman sorununuz olmaz
 
Selamlar,
Boşanma kararınız için çok geçmiş olsun. Önceki konularınızı okumadım ancak bu konuyla ilgili olarak buradaki hanımlara pek katılmadım. Erkeklerin kıskançlıkları her zaman başka bir beyefendiye karşı olmaz. Bazen kadınların ilgisi de kıskanırlar. Hatta bebek doğduktan sonra bebeği kıskanan erkekler dahi olmuştu bu forumda. Annenin ilgisinin çocukta olması erkekleri kıskandırabiliyor. Bence eşinizinki de benzeri bir durum. Burada, mesele sizin gezmeniz değil. Ancak içten içe hem arkadaşlarınızla hem anne babanızla kendisini karşılaştırıyor olabilir. Bu yüzden her fırsatta sizin önceliğiniz olmak istiyor. Bunu vurgulayıp duruyor. Sizin önceliğiniz olduğuna emin olsa daha ılımlı yaklaşır bence. Siz de mesela bir görüşmeden dönünce ona "Ay bugün aklımda hep sen vardın, çok özledim. Arkadaşlarımı çok sevmeme rağmen zor geçti vakit" deseniz biraz koltuklarını kabartsanız kolayca hallolur. Sadece bir hanım olarak ona kur yapmanız gerekiyor, söyledikleriniz gerçek olmak zorunda değil ancak ilginizin onda olduğuna onu inandırmalısınız. Bu şekilde kıskançlığını bırakarak mutlu olabilir. Mesela anne babanızla gideceğiniz tatilde aslında sadece sizin tarafınızdan gözetilmek istemiş. Siz deseydiniz ki "anne babam beni davet etti ama ben dedim ki kocam evde çalışırken ben nasıl gezeyim?" Belki o derdi "git sana iyi gelir" diye. Sizden beraber plan yapmayı istemesi çok değil inanın. Evlilik beraber bir yaşam kurmayı tercih etmektir. Siz bu kısıtlama düşüncesine bu kadar kapılmak yerine beyefendinin kendi çapında cilve yaptığını düşünebilirsiniz. Bir bebek anne ilgisi için nasıl ağlarsa sizin bey de sizin ilginiz için çabalıyor. Ayrıca bence hava durumunu falan bahane etmesi çok tatlı bir hareket. Gözü sürekli üstünüzde işte. İlginin tadını çıkarın, onunla bir aile kurmayı siz istediniz. Allah yuvanızdan muhabbeti, bereketi eksik etmesin.
 
Selamlar,
Boşanma kararınız için çok geçmiş olsun. Önceki konularınızı okumadım ancak bu konuyla ilgili olarak buradaki hanımlara pek katılmadım. Erkeklerin kıskançlıkları her zaman başka bir beyefendiye karşı olmaz. Bazen kadınların ilgisi de kıskanırlar. Hatta bebek doğduktan sonra bebeği kıskanan erkekler dahi olmuştu bu forumda. Annenin ilgisinin çocukta olması erkekleri kıskandırabiliyor. Bence eşinizinki de benzeri bir durum. Burada, mesele sizin gezmeniz değil. Ancak içten içe hem arkadaşlarınızla hem anne babanızla kendisini karşılaştırıyor olabilir. Bu yüzden her fırsatta sizin önceliğiniz olmak istiyor. Bunu vurgulayıp duruyor. Sizin önceliğiniz olduğuna emin olsa daha ılımlı yaklaşır bence. Siz de mesela bir görüşmeden dönünce ona "Ay bugün aklımda hep sen vardın, çok özledim. Arkadaşlarımı çok sevmeme rağmen zor geçti vakit" deseniz biraz koltuklarını kabartsanız kolayca hallolur. Sadece bir hanım olarak ona kur yapmanız gerekiyor, söyledikleriniz gerçek olmak zorunda değil ancak ilginizin onda olduğuna onu inandırmalısınız. Bu şekilde kıskançlığını bırakarak mutlu olabilir. Mesela anne babanızla gideceğiniz tatilde aslında sadece sizin tarafınızdan gözetilmek istemiş. Siz deseydiniz ki "anne babam beni davet etti ama ben dedim ki kocam evde çalışırken ben nasıl gezeyim?" Belki o derdi "git sana iyi gelir" diye. Sizden beraber plan yapmayı istemesi çok değil inanın. Evlilik beraber bir yaşam kurmayı tercih etmektir. Siz bu kısıtlama düşüncesine bu kadar kapılmak yerine beyefendinin kendi çapında cilve yaptığını düşünebilirsiniz. Bir bebek anne ilgisi için nasıl ağlarsa sizin bey de sizin ilginiz için çabalıyor. Ayrıca bence hava durumunu falan bahane etmesi çok tatlı bir hareket. Gözü sürekli üstünüzde işte. İlginin tadını çıkarın, onunla bir aile kurmayı siz istediniz. Allah yuvanızdan muhabbeti, bereketi eksik etmesin.
Buradaki mesele benim eşime vakit ayırmamam veya cilve-kur yapmamam değil, çok alakasız yazdıklarınız.
Üstelik bunların olmadığını nereden biliyorsunuz ki?

Bizim aramızda bu gibi problemler yoktu. Ben kendisine her zaman fazlasıyla değer verdim ve zaman ayırdım.
Aksine biz çok fazla 2li vakit geçiriyorduk. Ben başkalarıyla vakit geçirdiğimde bu problemler çıkıyor, benim hiç mi başka insanlarla özel vaktim olmayacak?

Biz 2 ay boyunca sadece eşimle 2miz Antalya’daydik tatil için, ailemle sadece 1 gün geçirmek istemiştim, o 1 gün için biile trip attı.

Ailemle ya da arkadaşlarımla vakit geçirebilmem için, eşime kur-cilve mi yapmam gerek?
Burada üzerinde psikolojik baskı kurulan benim, ben eşime cilve-kur yapacağıma, neden o bana daha az baskı yapmiyor, benim iyi vakit geçirmemden mutlu olamıyor?
 
Efendim sizin yazdıklarınızdan anladığım neyse ona atıf yapıyorum. 3 paragraftan tüm ilişkinizi anlayamam ya. Eşinizin asıl sorununun sizin gezmenizle ilgili olmadığını ve daha derine bakmanız gerektiğini ima ettim. İtidale davet ettim. Tabii ki o da daha yumuşak olabilir ancak buraya yazan sizsiniz, buradan eşinize mi tavsiye vereyim? Zaten kafanızda her şeyin kararını vermişsiniz. Belli ki yeni fikirler yerine onay ihtiyacındasınız. Ne zaman şüphe etseniz burayı okur kendinizi ikna edersiniz bundan sonra.Kolay gelsin.
 
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.

Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.

Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.

2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...

3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.

Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.

Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.

Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
İyi ki Eşiniz çalışmanıza izin veriyor 🤔Ben de eşime her şeyi haber ederim yeri gelir izin de alırım ama sadece haberi olsun diye hic te hesap sormaz. O da şehir dışına cikacaksa veya gec gelecekse muhakkak beni bildirir. Hele ailemle görüşmelerime hic karışmaz. Tek ailemle 3-4 günlüğüne tatile de gittim çocuklarımla o işleri dolayısıyla gidemedi ama bizim mutlaka gitmemizi bize iyi geleceğini söyledi. Eşiniz biraz baskıcı geldi bana.
 
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.

Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.

Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.

2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...

3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.

Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.

Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.

Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Eşiniz saçmalıyor. Sakın sosyal ortamınızdan taviz vermeyin. Erkekler istiyorum elini kolunu baglayayım evde otursun. Sonra da ilk yapacağı şey sizin asosyal olusunuzu eleştirip sizi aldatmak olur. Her türlü yaarnamazs8nız. Buna dam sizi kıst8kca kısar sınırı yok. Alın karsınıza konuşun. Bana psikolojik baskı yapma deyin net olun taviz vermeyin
 
Çook haklısınız, aslında inanin çok tepki veriyorum.
Mesajlaşırken de tepki verdiğim için tartişiyoruz, eve geldiğimde de 1-2 gün konu üzerine tartışma oluyor.

Bazen bağıra cagira anlatmaya çalışıyorum kendimi, bazen güzellikle. Ama anlamıyor beni.
Ona göre o haklı çünkü, benim prensiplerim var diyor.

Evlilik öncesi böyle değildi, bu kadar kati ve keskin değildi.
Sizin prensiplerimiz ne olacak
 
S
Ben de haftaya boşanıyorum. Paragöz ve vicdansız olduğu için.
Sizin de çok geçerli sebebiniz var, hiç çekinmeyin korkmayın tereddüt etmeyin.
İzi takip ediyordum . Bu ara bakmamıştım. Sevindim bosanmanıza açıkcası. Güzel günleriniz olur inş. Bence yeniden canlanacak hayat bulacaksınız
 
S

İzi takip ediyordum . Bu ara bakmamıştım. Sevindim bosanmanıza açıkcası. Güzel günleriniz olur inş. Bence yeniden canlanacak hayat bulacaksınız
Çok teşekkür ederim. İnşallah çok daha iyi olacağız çocuklarımla.
 
Siz eş misiniz yoksa köle mi. Eşinizden izin almak veya nereye gittiğinizi ne zaman döneceğinizi haber vermek zorunda değilsiniz. Ayrıca böyle biriyle hala nasıl evli kalabiliyorsunuz
 
Sevgiliyken hiç böyle değil miydi? Misal benim eşim ilişkinin başlarında böyle toksikti. Ama ben asla böyle konuları alttan alabilen biri değilimdir. Disardayken saatte bir mesaj yazmamı falan isterdi, kim var kim yok rapor vermemi, eve geç donmememi falan. Hiçbirini aman sorun çıkmasın basım ağrımasın diye alttan almadım. Başımı ağrıtacak gibiyse telefonu kapattım hiç ulaşamadı. Ayrıca o boş yere huzursuzluk çıkarıyor diye asla tek bir anımı bile zehir etmedim hepsinin keyfini çıkardım. Böyle böyle normale döndü. Şuan 3 senelik evliyiz ama şuan bile arkadaşlarımla çıksam ne bir kere gereksiz arayip rahatsız eder ne de eve ne zaman geleceksin diye darlar. Çok geç kalacaksam kalkar beni almaya gelir. Memlekete gittiğimde arkadaşlarımla buluşup gece 2-3de eve döndüğüm oluyor, ara sıra keyfin nasıl bı sorun yok di mi diye yoklar sadece. Aynı esneklik ona karşı da var tabi. Ve şuan o da çok memnun durumdan iyi ki zamanında tepkini koymuşsun da düzelmişim diyor
 
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.

Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.

Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.

2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...

3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.

Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.

Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.

Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Hasta. Hiç normal değil.
 
X