- 14 Eylül 2018
- 73
- 26
- 88
- Konu Sahibi SEZENCE_84
- #1
Merhaba size danışacağım bir konum var.Toksik bir arkadaşlığım var.Kendisi öğretmen de arkadaşım aynı okulda çalışıyoruz branşımızda aynı.İnanılmaz negatif bir insan hayatı zor anlıyorum.Benim hayatımdaki olumsuzluklarında cımbızla çeker ben farkında değilmişim gibi yüzüme vururda vurur.Hırslı da bir kız ve sürekli diğer insanlara karşı bazen haklı bazen haksız bana birşeyler anlatarak onun tarafına geçmem konusunda gizli mesajlar verir.Onun dışında özünde dürüst bir kadındır.Zor zamanlarınızda ilk yanıma koşan odur.Eğlenceli görgüsü hayat deneyimi olan akıl danışabildiğim birisidir.Eskiden benim psikolojim iyi olduğu için tolere edebiliyordum.Fakat yaşadığım şeyler beni de yordu ve yıprattı.Artık bende yorgunum.Toksik ilişkilere karşı tavrım nettir.Faydasına zararına bakmaksızın arkama döner bakmam.Tek de kalacağımı bilsem bir daha zor zamanımda ilk o koşmayacağım bilsemde.Ama bu arkadaşım çok yalnız ve sıksık senden başka kimse yok diyor.Bu arkadaşlığı onun için sürdürüyorum.Eskiden destek olup söylediklerini kafaya takmayıp devam ediyordum.Şimdi bakıyorum evde kafamda onun söylediği üzücü ve manipüle edici cümleler.Şimdi mesafe koysam çok üzülecek vebale girermiyim bir darbe de ben vurmuş olur muyum diye vicdan yapıyorum.Psikolojisi kötü ya sanki benim de o anlattığı diğer insanlar (onun anlattığı) gibi onu kuyunun derinlerine göndermek için ben de bir tekme atmış olurmuşum diye. siz ihtiyacı olan bir insanı yalnız mı bırakırdınız yoksa ilk önce ben mi derdiniz?