merhaba kızlar..
yine ben..
ne sorunum olursa olsun hemen buraya koşuyorum anlatmak için..malum kimseye anlatılabilicek şeyler değil ailevi mevzular..sizler bana fikir verdikçe rahatlıyorum inanın..çok teşekkür ederim hepinize..
neyse konuma geliyim..
dayımla ilgili konuyu okuyan arkadaşlar bilir..dünden önceki gün bize gelmişti..kızınıda geetirdi daha 10 yaşında..dayımdan ne kadar nefret ediyorsam kızını da o kadar fazla seviyorum..o günahsız suçsuz sonuçta..
biz kardeşimle annemle yaşıyoruz ve annemin eşiyle..
bu dayımın eski karısıda evlendi..kızıda annesiyle yaşıyr..ve annesinin eşiyle..
daha 2 hafta olmuş evleneli ama küçücük çocuk deprosyonda resmen..onu ben anlamam da kim anlar?ablacım sen burda kalsana dedim halan var biz varız beraber uyuruz gezeriz dedim..tamaam olur dedi çocuk sevinciyle nasıl sevindi anlatamam..orda mutlu değilim dedi..benim yaşadıklarımı yaşıyo..ama bana böyle sahip çıkan biri olmadı hiç..((babaannem dışında..babaannem bu konularda babamla annem ayrıldı diye..biz el adamının yanında kalıyoruz diye..
mutsuz oluyoruz diye hep hasta olur üzüntüden..allahım ona çok uzun ömürler versin..ben ona belli etmemeye çalışırım..))
neyse bu küçük kuzenim gitti o gün dayım götürdü..ertesi günü yani dün..
anneannemle dedem geldi bize..
o insanlar bizi asla sahiplenip şöyle torunum var dememiştir..deselerdi biz şu an el evinde değil dedemin elinin altında olurduk değil mi?ama onlar merkezde evleri var ama köye kaçıyolar dertlerden uzaklaşmak için..
hadi ben bizi geçtim..asıl konuyu açma nedenim şu..
annemle anneannem dün konuşuyolar..annem diyo ki dayımın kızını kasdederek çok üzülüyo küçücük çocuk
sevmemiş annesinin eşini hiç..mutlu değilmiş diyo..
ananemde bir kahkaha atıyo ki..allahallah niye sevmemiş ki iyi değilmiymiş diyo..hoşuna gidiyo eski gelininin mutsuz olması..ama mutsuz olan eski gelinin değil ki torunun..güle güle soruyo falan anneme..
benim babaannem bunu duycak allah korusun hastanelik olur üzüntüden..
ya nasıl insan bunlar??annem babamdan boşanmadan önce annemgil en küçük kavga etse gelirlerdi hemen babama bağırmaya şimdiki annemin eşine yalakalık yapıyolar..niye annem boşanırsa onların yanına gideriz diye korkuyolar tekrar..ben küçükken annemin yanına gidiyodum bi babamın yanına gidiyodum boşandıklarında gece 12 de ağlamaya başladım bi gün annemin yanına gidicem diye..babam götürmedi..babannem götürdü(babaya bakın siz?)
babaannem mecburen o gün ananemlerde uyudu..ertesi gün dedem babannemi köşeye çekmiş..hanfendi hanfendi artık burda böyle gelme buraya yakışık almaz demiş..ya düşünün nefret ediyorum bunlardan
bi gün arkadaşım gelmişti dedemlerde kalırken annem evlenmemişti daha yemek yiyoruz geldi yanımıza ananem akşama yemek yok yemek yemeyin ondan dedi
ooff daha anlatcak çok şey var
yine ben..
ne sorunum olursa olsun hemen buraya koşuyorum anlatmak için..malum kimseye anlatılabilicek şeyler değil ailevi mevzular..sizler bana fikir verdikçe rahatlıyorum inanın..çok teşekkür ederim hepinize..
neyse konuma geliyim..
dayımla ilgili konuyu okuyan arkadaşlar bilir..dünden önceki gün bize gelmişti..kızınıda geetirdi daha 10 yaşında..dayımdan ne kadar nefret ediyorsam kızını da o kadar fazla seviyorum..o günahsız suçsuz sonuçta..
biz kardeşimle annemle yaşıyoruz ve annemin eşiyle..
bu dayımın eski karısıda evlendi..kızıda annesiyle yaşıyr..ve annesinin eşiyle..
daha 2 hafta olmuş evleneli ama küçücük çocuk deprosyonda resmen..onu ben anlamam da kim anlar?ablacım sen burda kalsana dedim halan var biz varız beraber uyuruz gezeriz dedim..tamaam olur dedi çocuk sevinciyle nasıl sevindi anlatamam..orda mutlu değilim dedi..benim yaşadıklarımı yaşıyo..ama bana böyle sahip çıkan biri olmadı hiç..((babaannem dışında..babaannem bu konularda babamla annem ayrıldı diye..biz el adamının yanında kalıyoruz diye..
mutsuz oluyoruz diye hep hasta olur üzüntüden..allahım ona çok uzun ömürler versin..ben ona belli etmemeye çalışırım..))
neyse bu küçük kuzenim gitti o gün dayım götürdü..ertesi günü yani dün..
anneannemle dedem geldi bize..
o insanlar bizi asla sahiplenip şöyle torunum var dememiştir..deselerdi biz şu an el evinde değil dedemin elinin altında olurduk değil mi?ama onlar merkezde evleri var ama köye kaçıyolar dertlerden uzaklaşmak için..
hadi ben bizi geçtim..asıl konuyu açma nedenim şu..
annemle anneannem dün konuşuyolar..annem diyo ki dayımın kızını kasdederek çok üzülüyo küçücük çocuk
sevmemiş annesinin eşini hiç..mutlu değilmiş diyo..
ananemde bir kahkaha atıyo ki..allahallah niye sevmemiş ki iyi değilmiymiş diyo..hoşuna gidiyo eski gelininin mutsuz olması..ama mutsuz olan eski gelinin değil ki torunun..güle güle soruyo falan anneme..
benim babaannem bunu duycak allah korusun hastanelik olur üzüntüden..
ya nasıl insan bunlar??annem babamdan boşanmadan önce annemgil en küçük kavga etse gelirlerdi hemen babama bağırmaya şimdiki annemin eşine yalakalık yapıyolar..niye annem boşanırsa onların yanına gideriz diye korkuyolar tekrar..ben küçükken annemin yanına gidiyodum bi babamın yanına gidiyodum boşandıklarında gece 12 de ağlamaya başladım bi gün annemin yanına gidicem diye..babam götürmedi..babannem götürdü(babaya bakın siz?)
babaannem mecburen o gün ananemlerde uyudu..ertesi gün dedem babannemi köşeye çekmiş..hanfendi hanfendi artık burda böyle gelme buraya yakışık almaz demiş..ya düşünün nefret ediyorum bunlardan
bi gün arkadaşım gelmişti dedemlerde kalırken annem evlenmemişti daha yemek yiyoruz geldi yanımıza ananem akşama yemek yok yemek yemeyin ondan dedi
ooff daha anlatcak çok şey var
Son düzenleme: