Tükenen bir anne..

strawberry_cake

Popüler Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2017
3.557
9.280
158
İyi akşamlar hanımlar. Büyük çıkmazda hissediyorum kendimi, bazen gerçekten çıldırmama ramak kalıyor. Sorunum oğlumun bitmek tükenmek bilmeyen inadı, herşeye direnmesi, kendi isteklerini sürekli yaptırmaya calışması. Bebekliğınden beri her konuda çok zorlandım yıllarca düzelir diye bekledim ama yok düzelmiyor. Yıllarımız uyku terörüyle, katılma nöbetleriye, ağlama krizleriyle geçti ve artık tükendim. Çok güzel yönleride var çok merhametli ve duyarlı bir çocuk, sosyal, enerjik ve zeki bir çocuk. Ama asiliği beni yıldırdı. Bazen kan beynime sıçrıyor o derece inatlaşıyor insanla.

Önümüzdeki ay 8 yaşını dolduracak artık inatlaşma dönemini çoktan aşmış olmamız gerekmezmiydi ya. Anne baba otoritesini kabullenmez, kurallara karşı sabrimin son damlasına kadar direnir. Birşey istediği zaman yok dendiğinde ortalığı birbirine katar. Ne yapacağım ben bu çocukla ya izah ediyorum olmuyor, tepki gösteriyorum olmuyor, ceza veriyorum yine olmuyor. İnanılmaz zor bir yapisi var emdiğim sütü burnumdan getiriyor bazen. Çevreme bakıyorum başkalarının yanında çocuğuna el kaldıran, aptal, gerizekali defol diye rencide eden annelerin çocuklarına bakıyorum daha uysallar ya. Ben hiç bir zaman boyle yaklaşmadım çocuguma, böyle davranmasına sebep olacak şekilde simartmadımda. Hep izah etmeye çalıştım yok anlatmaya çalıştım ama olmuyor.

Kendinden iki yaş küçük kardeşi var onada kötü örnek oluyor. Kardeşi sürekli onu örnek alıyor o bir konuda inatlasinca oda abisini örnek alıyor hemen inatlasip ağlayıp ayaklarını yere vurmaya başlıyor. Birken iki oluyorlar. Hal böyle olunca çok yıpranıyorum. Annelik çok güzel evet ama bir o kadarda zor. Sadece içimi dökmek istedim..
 
Çok güzel yönleride var çok merhametli ve duyarlı bir çocuk, sosyal, enerjik ve zeki bir çocuk. Ama asiliği beni yıldırdı. Bazen kan beynime sıçrıyor o derece inatlaşıyor insanla.

Şu kısım varya. Şuanki zorluklar için diyebileceğim bir şey yok. Ancak oğlunuz düzgün bir anneye sahip ve bence çok iyi bir yetişkin olacak.
İyi ebeveynlerin elindeki zor çocuklar toplumun iyi ve önemli parçaları olurlar.
 
Benim oğlum da çok sorumluluk sahibi aşırı sosyal, kendi başına her şeyi yapabilir, kardeşlerine bize bakar. Tehlikeyi hemen anlar. Yardımsever, merhametli.
Ama ama ah o keçi inadından ben de kurtulamadım. Ve cidden bir şey istemiyorsa ne yaparsam da onu yapmıyor. Benimki de 7 yaşında. Ben kardeş kıskançlığına bağlıyorum biraz bence öyle bilmiyorum.
 
İki yıl sonraki halim sanki.
Benim oğlum da bu ara böyle artık eşimle ne yapcaz şaşırdık. Sizinki gibi anlatıyoruz olmuyor ceza veriyoruz olmuyor.yani diyoruz artık nerde yanlış yapıyoruz neden böyle.
Artık ben psikoloğa gitcem bulamıyorum çare.
Yani bizimkilerin mizacı bu bence .hep zordu.
 
Öncelikle Allah sabır versin. Benim büyük oğlum 12 yaşında bebekken çok akıllı uslu bir bebekti ama çocuk olarak çok zor bir çocuktu. Tırnak kesmek, banyo yapmak, üstünü değiştirmek, ya ayakkabı almak bile bir sorundu. Kışın yeni kıyafetler yada bot alınacak giymezdi denemezdi, yazın da yazlık alacağız giymezdi. Hala da öyle pantolonu kalmamış gidip alıcaz bizi tersliyor onu giymem bunu giymem diye. Çok dillendirmek istemiyorum ama bunlar biraz da üstün yetenekli çocukların özellikleri. Onun dışında benim oğlum hiçbir zaman bir oyuncağı almak için ağlamaz yerlerde tepinmez. Çünkü yüzde yüz olmasa da bir kez hayır dediysek ağladı diye evet demeyiz. Bunu alamayız zaten bunun gibi bir oyuncağın var gereksiz para harcamayalım deriz, ama uygun fiyatlı bir şey ise boşuna üzmeyiz alırız. Sürekli hayır demek de doğru değil evet demek de. Çocuklar ağlayınca fikrinizi değiştirirseniz bunu kullanırlar.
 
İki yıl sonraki halim sanki.
Benim oğlum da bu ara böyle artık eşimle ne yapcaz şaşırdık. Sizinki gibi anlatıyoruz olmuyor ceza veriyoruz olmuyor.yani diyoruz artık nerde yanlış yapıyoruz neden böyle.
Artık ben psikoloğa gitcem bulamıyorum çare.
Yani bizimkilerin mizacı bu bence .hep zordu.
Ben gittim, sordum normal dedi. Çocukların istemediği bir şeye hayır demesi, öfkesini göstermesi çok önemli aslında. Yoksa büyüyünce hayır diyemeyen herkesi memnun etmeye çalışan, öfkesini pasif agrasif şekilde gösteren insanlar olurlar.
 
.
Ben gittim, sordum normal dedi. Çocukların istemediği bir şeye hayır demesi, öfkesini göstermesi çok önemli aslında. Yoksa büyüyünce hayır diyemeyen herkesi memnun etmeye çalışan, öfkesini pasif agrasif şekilde gösteren insanlar olurlar.
Bir nebze içime rahatladı . Ama süreç çok zor ya.cok bunaldım bu yaz.birde hamileyim halim yok basedemiyorum artık.bir de bir çene. Daha beş yaşında her şeye laf yetiştiriyor.
Resmen çocuk hakları bildirgesi ile doğmuşlar.
Anneler böyle şeyler yapmaz.ben çocuğum. Sen bana ceza veremezsin.🤪🤪
 
Bir uzmandan destek almanız gerekiyor.
Valla ben ne uzmanlara gittim 🤣 en son psikiyatrist bana şey dedi. “Siz böyle çok güleçsiniz çok sakinsiniz belli. Lütfen evde bazen küfür etsin silah alın oynasın falan” demişti 🤣 ama yok inadı geçmiyor. Ha kendi istediği bir şey olsa ondan iyi yapan yok. Ama istemesi önemli. Bir de boğa burcu tembeeeeeel. En iyi fikirler ondan çıkar ama uygulamaya gelince çok tembel inat 🤣
 
Öncelikle Allah sabır versin. Benim büyük oğlum 12 yaşında bebekken çok akıllı uslu bir bebekti ama çocuk olarak çok zor bir çocuktu. Tırnak kesmek, banyo yapmak, üstünü değiştirmek, ya ayakkabı almak bile bir sorundu. Kışın yeni kıyafetler yada bot alınacak giymezdi denemezdi, yazın da yazlık alacağız giymezdi. Hala da öyle pantolonu kalmamış gidip alıcaz bizi tersliyor onu giymem bunu giymem diye. Çok dillendirmek istemiyorum ama bunlar biraz da üstün yetenekli çocukların özellikleri. Onun dışında benim oğlum hiçbir zaman bir oyuncağı almak için ağlamaz yerlerde tepinmez. Çünkü yüzde yüz olmasa da bir kez hayır dediysek ağladı diye evet demeyiz. Bunu alamayız zaten bunun gibi bir oyuncağın var gereksiz para harcamayalım deriz, ama uygun fiyatlı bir şey ise boşuna üzmeyiz alırız. Sürekli hayır demek de doğru değil evet demek de. Çocuklar ağlayınca fikrinizi değiştirirseniz bunu kullanırlar.
Ya çocuğun inadıyla üstün yetenekli olmasının alakası ne gerçekten
 
Ben gittim, sordum normal dedi. Çocukların istemediği bir şeye hayır demesi, öfkesini göstermesi çok önemli aslında. Yoksa büyüyünce hayır diyemeyen herkesi memnun etmeye çalışan, öfkesini pasif agrasif şekilde gösteren insanlar olurlar.
Bende bir kaç kez psikoloğa danıştım bu konuyla ilgili. Hatta biz çocuk psikiyatristine bile götürdük. Normal dediler bizede. Mizacı böyle diye telkin etmeye çalışıyorum kendimi çoğu zaman ama bazen gerçekten bunaltiyor bu durum beni.
 
İyi akşamlar hanımlar. Büyük çıkmazda hissediyorum kendimi, bazen gerçekten çıldırmama ramak kalıyor. Sorunum oğlumun bitmek tükenmek bilmeyen inadı, herşeye direnmesi, kendi isteklerini sürekli yaptırmaya calışması. Bebekliğınden beri her konuda çok zorlandım yıllarca düzelir diye bekledim ama yok düzelmiyor. Yıllarımız uyku terörüyle, katılma nöbetleriye, ağlama krizleriyle geçti ve artık tükendim. Çok güzel yönleride var çok merhametli ve duyarlı bir çocuk, sosyal, enerjik ve zeki bir çocuk. Ama asiliği beni yıldırdı. Bazen kan beynime sıçrıyor o derece inatlaşıyor insanla.

Önümüzdeki ay 8 yaşını dolduracak artık inatlaşma dönemini çoktan aşmış olmamız gerekmezmiydi ya. Anne baba otoritesini kabullenmez, kurallara karşı sabrimin son damlasına kadar direnir. Birşey istediği zaman yok dendiğinde ortalığı birbirine katar. Ne yapacağım ben bu çocukla ya izah ediyorum olmuyor, tepki gösteriyorum olmuyor, ceza veriyorum yine olmuyor. İnanılmaz zor bir yapisi var emdiğim sütü burnumdan getiriyor bazen. Çevreme bakıyorum başkalarının yanında çocuğuna el kaldıran, aptal, gerizekali defol diye rencide eden annelerin çocuklarına bakıyorum daha uysallar ya. Ben hiç bir zaman boyle yaklaşmadım çocuguma, böyle davranmasına sebep olacak şekilde simartmadımda. Hep izah etmeye çalıştım yok anlatmaya çalıştım ama olmuyor.

Kendinden iki yaş küçük kardeşi var onada kötü örnek oluyor. Kardeşi sürekli onu örnek alıyor o bir konuda inatlasinca oda abisini örnek alıyor hemen inatlasip ağlayıp ayaklarını yere vurmaya başlıyor. Birken iki oluyorlar. Hal böyle olunca çok yıpranıyorum. Annelik çok güzel evet ama bir o kadarda zor. Sadece içimi dökmek istedim..
owww bnm oğlan 2 yaş olucak bende iki yaş sendromu deyip geçiyorum 3 4 yaş olunca akıllı uslu olcak diye avutuyodm kendimi amaa 8 12 yaşa kadar da dertler bitmiyck desenize 🙄
 
.

Bir nebze içime rahatladı . Ama süreç çok zor ya.cok bunaldım bu yaz.birde hamileyim halim yok basedemiyorum artık.bir de bir çene. Daha beş yaşında her şeye laf yetiştiriyor.
Resmen çocuk hakları bildirgesi ile doğmuşlar.
Anneler böyle şeyler yapmaz.ben çocuğum. Sen bana ceza veremezsin.🤪🤪
Allah bağışlasın, sağlıcakla kucağınıza alın inşallah. Benim oğlum ilk okulda tırnaklarını kestirmemişti uzamıştı, oğlum öğretmenin görür ne der, şu haline bak demiştim, bana anne ben mi başkalarının fikirleri mi önemli demişti.
 
İyi akşamlar hanımlar. Büyük çıkmazda hissediyorum kendimi, bazen gerçekten çıldırmama ramak kalıyor. Sorunum oğlumun bitmek tükenmek bilmeyen inadı, herşeye direnmesi, kendi isteklerini sürekli yaptırmaya calışması. Bebekliğınden beri her konuda çok zorlandım yıllarca düzelir diye bekledim ama yok düzelmiyor. Yıllarımız uyku terörüyle, katılma nöbetleriye, ağlama krizleriyle geçti ve artık tükendim. Çok güzel yönleride var çok merhametli ve duyarlı bir çocuk, sosyal, enerjik ve zeki bir çocuk. Ama asiliği beni yıldırdı. Bazen kan beynime sıçrıyor o derece inatlaşıyor insanla.

Önümüzdeki ay 8 yaşını dolduracak artık inatlaşma dönemini çoktan aşmış olmamız gerekmezmiydi ya. Anne baba otoritesini kabullenmez, kurallara karşı sabrimin son damlasına kadar direnir. Birşey istediği zaman yok dendiğinde ortalığı birbirine katar. Ne yapacağım ben bu çocukla ya izah ediyorum olmuyor, tepki gösteriyorum olmuyor, ceza veriyorum yine olmuyor. İnanılmaz zor bir yapisi var emdiğim sütü burnumdan getiriyor bazen. Çevreme bakıyorum başkalarının yanında çocuğuna el kaldıran, aptal, gerizekali defol diye rencide eden annelerin çocuklarına bakıyorum daha uysallar ya. Ben hiç bir zaman boyle yaklaşmadım çocuguma, böyle davranmasına sebep olacak şekilde simartmadımda. Hep izah etmeye çalıştım yok anlatmaya çalıştım ama olmuyor.

Kendinden iki yaş küçük kardeşi var onada kötü örnek oluyor. Kardeşi sürekli onu örnek alıyor o bir konuda inatlasinca oda abisini örnek alıyor hemen inatlasip ağlayıp ayaklarını yere vurmaya başlıyor. Birken iki oluyorlar. Hal böyle olunca çok yıpranıyorum. Annelik çok güzel evet ama bir o kadarda zor. Sadece içimi dökmek istedim..
Peki üç yaşından itibaren kuralları oturtmuş muydunuz. Mesela hayır dediğinizde çok ısrar eder ağlarsa geri adım atıp dediğini yapıyor muydunuz.

Şundan sordum. Çocuk mesela on dakika ağladı izin verildi diyelim. Artık diyorki isterim vermezlerse on dakika ağlarım.
Bu elde ettiği zamana güre bir gün bile sürebiliyor. Ama gerçekten hiç elde etmediyse ısrar etmiyor artık. Mesela marketten saçma birşey istedi hayır dediniz. Olay çıkarttı kasada vs aldiniz. Artık çocuk beyni diyorki olay cikartirsam alırlar. Ama her türlü almadınız diyelim. Çocuk beyni hayır dedilerse geri adım atıyorlar deyip kabullenir. Tabi bu kurallar birkaç ayda oturuyor.

İkinci durum da önce düşünüp sonra evet ya da hayır demek. Mesela tölere edebileceginiz birşey ise istedi diyelim baştan izin vermek lazım. Yoksa sizin direnç çabuk kırılıyor çünkü bir yandan içinizden izin versem de olurdu aslında diye geçince iradeniz çabuk kırılıyor.
 
Allah bağışlasın, sağlıcakla kucağınıza alın inşallah. Benim oğlum ilk okulda tırnaklarını kestirmemişti uzamıştı, oğlum öğretmenin görür ne der, şu haline bak demiştim, bana anne ben mi başkalarının fikirleri mi önemli demişti.
Evet aynı bu tarz cümleler.cok fenalardayım 😁 Bazen nasıl cevap vercem sasip kalıyorum.bu ara şunu öğrendi.disarda telefon diye bağırıp çağırıyor.sokagin ortasında bisey de yapamıyoruz Ya sanırsın dovmusuz gibi çığlık çığlığa yaygara çıkarıyor.
Yani 2 3 yaşında bile yapmazdı böyle şeyler. İnsan içine çıkamıyoruz artık.
 
Back
X