tükenmiş bir kadının moral ihtiyacı

L

limoncicegi2

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
1 Eylül 2022
77
-4
3
merhaba, yaklaşık 1-2 ay sonra anelıkten dolayı ucretsız ıznım bıtıyor ıse baslayacağım. ekımde de uniye basladım örgün. bebeğim yarım gun krese basladı. 2 yılı askın evdeyım bebeğimle. ve cok bunalmıstım evde. okula basladım bu sebeple bu bana birazcık iyi geldi. simdide isim baslıyor. emınım buda kendı stresını getırecek olsada hem evden uzaklasmak hemde maddı rahatlama olarak benı cok rahatlatacak. çok az kaldı aslında ama o kadar bunalmısım ki şu son günleri geçiremiyorum... ve bu aralar coğu zaman içmde keşkeler pişmanlıklar. lise mezunu olarak ıse basladım evlendım , bebeğim oldu. guzel bır ısım var memurum ama buda evlıyken oldu. evlıyken atandık esımde bende. hep bi mücadele ıle geçti zamanımız. maddı manevı rahat keyıflı zamanlar geçiremedik. evimi dahi hala düzmeye calisiyorum 6 yıllık evlıyım. destek göremedık aılelerden. elbette can sağlığı olsun gerısı onemlı değil ama yorgunum.. hersey tadıyla yavas yavas olsaydı keske dıyorum bazen. unıde okuyan hıc bır seye acelesı olmayan kızlara ozenıyorum , kafa rahat okulumu okuyabılseydım yavas yavas ceyız duzseydım ıs guc hazırken evlenseydık cocuk olana kadar gezebılseydık vs üzülüyorum geriye bakınca.. olmus bıtmıs elbette ama . enerjıyle bakamıyorum hayata bır umutsuzluk tukenmıslık yılmıslık sankı battı balık yan gıdermıs gibi bir ruh hali... bişeyler yapmaya calısıyorum hayatta ama ucundan. yaşam enerjım yok. sız nasılsınız , bana neler dersiniz
 
Hızlı koşmuş çabuk yorulmuşsunuz. Her tercih bir vazgeçiştir. erkenden evleneyim, çoluk çocuğa karışayım, ev düzeyim ,maddi sıkıntı yaşamayayım… böyle bir dünya yok. Öte yandan bekleyip geciktirseydiniz yine her şeyin dört dörtlük olma garantisini kimse vermeyecekti. Kısacası artık denize açılmışsınız, küreklere asılmaktan başka çareniz yok. Yaş kaç bu arada?
 
Belki dışarıdan sana bakan bir kişide sana özeniyordur sağlığı yerinde eşi var allah bir yuva nasip etmiş ve bir evladi var pek çok insanin mumla arayıp bir ömür harcayipta ulaşamadığı sağlıklı bir evlat başini sokabilecek bir yuvan var.. iyilerin bile iyisi mukemmelerin bile bir üst mükemmeli var bu hayatta sonu yok yani eğer elindekilerle yetinmeyi ve mutlu olmayi öğrenmezsen hayat sana onlarin kiymetini ya elinden alarak yada seni onlarla sinayarak veriyor güzel kardeşim.. Yaşadığın bu durum belki yillardir gösterdiğin çabalarin tükenmişligidir bilemeyiz önce kendi sağlığı düşün gerekirse psikolojik bir yardim al dertleşebilecegin insanlar oluştur çevrende ve şükür etmeyi asla unutma sorumluluk güzeldir...
 
Aslında durumunuz gayet guzel kendinize neden dert ettiniz bunlari anlamadim. Bi cok insan uni okuyup issiz kaliyor uni okurken calismak zorunda kaliyor sonrasinda dugun icin para vs durumlaedan hep ertelemeyle geciyor zaman. Yani evliyken bunlari yapmaniz cok cok guzel hem evinizde mutlu olup hem normal hayatin akisina bakmak cok guzeldir. Evlisiniz esiniz yaninizda cocugunuz var ustelik memursunuz ve hala okuyorsunuz bunlar bi cok kisinin tek tek hayali yani kimi cocuk kimi memuriyet kimi evlenmek kimi tekrar okumak istiyorken siz hepsiniz yapmissiniz hayata sıgdirmissiniz daha ne olsun. Zamaniniz bosa gecmemis . zaman cok cok kisa okurken is ararken omur bitiyor evlilige cocuga vakit bulamayanlar oluyor hepsine sahipsiniz bunun tadini cikarin. Mucadele etmekten bahsetmissiniz hayat zatwn hep bir mucadeledir evli yada bekar ogrenci olup olmamniz onemli degl
 
geçmişi düşünüp keşke demenin size şuan faydası yok bundan sonra tadını çıkarmaya çalışın . anne oldunuz işiniz başlıyor bebeğiniz kreşe başlıyor hayat düzene giriyor ne güzel işte
 
30 yaşında 1 buçuk yıllık evliyim. İlk denemesi olumsuz olmuş tüp bebek sürecinde olan üniversite mezunu biriyim. İnanın hayatım koşuşturma içinde ve ne olduğunu anlamadan geçti bu yaşıma kadar. Yaşıtlarımın çoğunun bebeği oldu ya da hamile. Ben de şu an anne olmak isterdim sizin gibi. Yani demem o ki insan elinde olan hayata mutlaka bir keşke buluyor ama geçmişi düşünerek bugünü kaçırıyoruz ve birkaç yıl sonra da bugün için keşke diyeceğiz. O yüzden anın tadını çıkarın ve geçmiş yerine gelecek için hayaller kurup geleceğe odaklanın derim. Bebeğinizle güzel yıllarınız anılarınız olsun
 
26. aynen oyle çok hızlı kostum ve simdi 50 yasında gibi hissediyorum. dıyorum ki neden böyle yaptin daha yavas daha soluklanarak olamaz mıydı.. simdi geri dönüp baktığımda her seyın tadı damağimda yarım yarım. şuan gördüğü m üni öğrencilerine özenıyorum hayatıma yenıden başlayabılsem 18 imden keske dıyorum. ama şunu da biliyorum ki erken evlılık bana cok sey kattı ve cok seyden korudu . buyuk bır sevgı ıhtıyacı ve bosluğundaydım esım bana yoldas oldu kaybolup gitmemem ıcın. bırbırımızı ılerı tasıdık cok sukur. ama yorulduk mu evet çok... eskıye gore cok sevgısız hıssedıyorum bır hayvana karsı bile. güzel bakamıyorum canlılara olaylara dunyaya
 
aynen öyle onlarla kıymetını bılmedııklerımle sınanıyorum. bu cumlen bana cok ıyı geldı cok tesekkur ederım. neden boyle oluyo dıye uzulurken belkıde bu halınede sukur sıyebıldıkce duzelecek. yıllardır cok caba gosterdık cok fedakarlık gosterdık hep azla yetındık evet orası doğru bu tüketti. hanı yeter artık ya yetınmek ıstemıyorum artık herşeyden tat almak ıstıyorum diye bir isyandayım.. ama bu dünyada mumkun değil burasıda cennet değil. kabullenebilmek lazım
 
zamanım aşırı boşa geçmiş gibi hissediyorum oysaki!! kendıme olan ofkemın en buyuk sebebı bu.
 
Önlisans mezunuyum .19 yaşında üniversite 2. Sınıfta nişanlandim. Okul bitti 3 ay sonra evlendim. Yaklaşık 2 sene çalıştım. Tedaviyle ilk kızıma hamile kaldım. Çok kg aldım, çok kg verdim.. sağlıkla hastalıkla çok imtihan oldum... Derken 2019 da ikinci kızıma hamile kaldım tedavisiz. İş ararken, kursa gidip sertifika almıştım, kg verip kendime yeni kıyafetler alacaktım, olmadı kızımın canı sagolsun dedim. 2020 de doğum yaptım 20 gün sonra pandemi başladı, tehlikeli hamilelik ve erken doğumla zaten ben o 3 4 ayı da evde geçirmiştim. Pandemiyle ben toplamda 2.5 yıl evde kaldım. Sosyal hayatım bitti sanki onca yıl okuyanda ben değildim beynim sıfırlanmış gibi.

Bu yıl çocuklarım bir tik daha büyüdü ve bana alan açıldı. Dgsye girip çalışma ekonomisi okumak istiyorum. Çocuklar küçükken kendimi geliştirmeye karar verdim. Bende tükenmiş hissediyorum bazen bu yüzden psikiyatriye gidip destek Almayada basladim
 
cok benzıyormusuz bırbırımıze. bende hamılelıkte tam guzel bır cevre olusturuyordum ıse ara vermem ve pandemı ıle bırlıkte cok yanlız kaldım yanlız cevresız cocuk buyutmek içimde kalan eğitim hyatı vs benı cok yıprattı. ilaç kullanıyor musunuz iyi geliyor mu ? ben terapi gördüm ama çok az rahatlama oldu ve geçti kalıcı birşey olamadı. öfke kontrolsüzlüğü ve üstümdekı öşü toprağindan kurtulamadım
 
İlaç tedavisi etkili olmaya başladı. Bende çok öfke sorunu yaşıyorum..
Benim erken evlenme pişmanlığı, okulumu tamamlayamama, istediğim mesleğe sahip olamama bu konularda çok pişmanlığım vardı. Sonra dönüp baktım zamanı geri getiremem. Ama zamanımi iyi kullanırsam geleceğime yön verebilirim. Gerçekten memur oldugunuz için çok şanslısınız. Umarım bundan sonra maddi manevi ferah rahat bir hayatiniz olsun.
Ben part time çalışmak istedim ama o bile olamadı.. vardır bir hayır elbet ..


Bu arada benim arkadaşlarım daha yeni yeni evleniyorlar. Hiçbirinin çocuğu yok, 28 yaşındayız. Onlar çocuk doğurup buyutunceye kadar yaşları en aşağı 35 olacak. Ben şuan kendimi avantajlı görebiliyorum. Çünkü iş hayatına ara verdim ama yaşkm hâla genç. İş bulma imkanım kendimide geliştirirsem çok daha iyi olur. Çocuklarımda daha büyümüş olacağından daha kolaylaşır bazı şeyler diye düşünüyorum
 
En son ne zaman sizi dinlendiren bir tatil yaptiniz?
Belki de azicik tatil yapip dinlenmeye hayatin size getirdikdiklerini dusunup sevinmeye ihtiyaciniz vardir. Yorulmussunuz gibi hissettim.
 
aynen o pismanlıklar bende de var. yani esimi cocuğumu sevıyorum ama rahat ozgur gecırebılmeyıde ozluyorum zamanı. güzellliği gelsin zorluğu gitsin istiyorum aslında.. öfke gerçekten cok yıkıcı hemde daha berbat hııssettırıyor.ılac ofkenıze ıyı geldımı
 
22 yaşında mezun oldum hemen atandım. 1 sene sonra evlendim 1 sene sonra da çocuğum oldu. Şimdiye kadar çocuk için acele ettim diye içten içe hep pişman oluyordum. Ki Allah kızım olmadan tek dakika nasip etmesin, onu çok seviyorum ama evet çocuk hayat için kısıtlayıcı. Ta ki 10 gün önceye kadar. Hayat çok kısa, pişmanlıklarımızı yaşarken anı kaçırıyoruz. Üstelik hiçkimsenin hiçbir şeye garantisi yok. Eşimin kuzenı 29 yaşında, eşi de 32. Adam gece aniden çay içerken kalp krizi geçirip vefat etti. Sapasağlam adam bir anda kadının kucağında can vermiş. Çok sarstı bizi vefatı. Kadın tüm cenaze boyunca keşke şunu yapsaydık keşke bunu yapsaydık öyle gitseydin dedi. 2 çocukları var. DÜn tekrar ziyarete gittiğimizde iyi ki çocuklarım var yoksa dayanacak gücüm kalmazdı dedi. Herşey her an elimizden kayıp gidebilir. Boşverin hızlı olmayın ama pişmanlıkta yaşamayın. Her andan zevk almak mutlu olmak gerekiyor. Yoksa bazı şeyler için maalesef geç kalabiliyoruz.
 
Açıkçası daha yeni başladım o yüzden şuan bir tesir göremedim. Ama zaten etki etmezse değiştireceğim. Çocuklarıma zarar vermek istemiyorum artik
 
Başınız sağolsun çok üzüldüm işte bizler yaşarken bazı şeyleri göremiyoruz. Bir ara bende eşime sebepsiz soğukluk ve öfke duyuyordum. Sanırım içimde biriktirdiğim şeyler vardı. Sonra öldüğünü hayal edince ağlardım o ruh halimden sıyrılır sarilirdim
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
vicdan azabı, obsesyona cevrılısı, hymenoplastı ve derın yaraları
26 27 28
Yorumlar
548
Görüntüleme
77K
Lulu90
L
I
vicdan azabım! Rabbimden ölümü dilenmem !!!
9 10 11
Yorumlar
213
Görüntüleme
26K
Magrat
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…