Tükenmişlik sendromu ?

kirmiziruj12 .!.:

Kendimi çok tükenmiş hissediyorum uzun uzun içimi döküp anlatabileceğim akıl alabileceğim kimse yok
Çok yogun çalışıyorum hemşireyim sözleşmeli olarak çalışıyorum
İş yerimde sürekli bi dedikodu ve diğer herkes memur oldugu için sürekli üstümüze geliyolar her şekilde kullanmaya çalışıyolar bir bucuk senedir korona başladıgından beri kapıda hasta sorguluyoruz yönlendiriyoruz pansuman iğne kan alma evrak işleri ve sürekli insanların laf sokmalarıyla uğraşıyoruz . İlk başta ben küçük oldugum için herkesle şakalaşır gülerdim şuan salak muamelesi görüyorum sürekli bi eleşri halindeler şaka adı altında . işimden artık nefret eder oldum ama ayrılamam iş yerim evimin dibinde ve başka bi iş bulmam da zor bunun yanında bacaklarımda iç varis varmış şuan için ilaç kullanıyorum ama ayaklarım bacaklarım iki aydir hiç geçmeden sızlıyo çok yoruluyorum bazen ağrıdan uyuyamıyorum
Bi de köpeğim var köpeğim derken işyerimden bir doktor getirip işyerimin bahçesine koydu benden başka ilgilenen yok o doktorda başka bi şehre gitti artık yok . Ailemde çok seviyo köpeğimi ailecek ilgileniyoruz daha yavru geldiğinde hastaydı biz çok iyi baktık ve düzeldi geceleri orda kaldıgı için çok üzülüyorum ona çok düşkünüm sabahları işe gittiğimde yarım saat onla oynuyorum bazen öğle aralarımda onu gezdiriyorum . Bunu bi yük olarak görmüyorum onu çok seviyorum ama bütün bu karmaşanın içinde bazen kaldıramıyorum şuan bile onu düşündüğümde içim acıyo sanki ona eziyetmiş orda tek kalmak gibi geliyo bizimle evde kalsın isterdim ama kiracıyız evde labrodor cinsi bi köpeklede olmaz biliyorum bütün boş vakitlerimi ona ayırmaya başladım her sabah korkuyla gidiyorum yanına bişey olmuşmudur acaba diye . Okadar çok kafamın içinde dönüyoki ona çok düşkünüm çok seviyorum ve sürekli onu düşünmek yoruyo .
Sevgilim askere gitti daha 15 gün oldu ona da alışamadım ve çok özlüyorum.
Eskiden ben her yaz aktif olarak işten sonraları bile sürekli gezerdim tek bi arkadaşımı görmek bile içimden gelmiyo çok yorgunum ağrılarım var sorumluluklarım var eski halimi özlüyorum . Tek yapmaktan zevk aldıgım şey ailem köpeğim hep birlikte vakit geçirmek başka bişey istemiyorum .
aileme bişey olcak diye de çok korkuyorum mesela şuan ya sabah uyandıgımda birine bişey olmuş olursa diye de korkuyorum .
Doktora git diyeceksiniz biliyorum . Ama sağlığım düzelmedikce ve işe gitmeye devam ettikce bu psikolojiden çıkamazmışım gibi geliyo .
böyle şeyler dönem dönem olur mu sizde de ?
Ben işten eve giderken bile ya evde napcamki hemen bi gezme ayarlayım diye düşünen cıvıl cıvıl bi insandım yaşlanmışım gibi geliyo .
Sizce ben ne yapmalıyım geçecek demesine çok ihtiyacım var birinin ?

Genişletmek için tıkla...

meryemcanelif .!.:

işyerinde mutlu degilim demissiniz. bu enerjinizi cok kotu etkiler ki.
asiri yogunluk, rutinlik..bir de genel olarak endiseli biriyseniz hersey ustuste gelir.
is değiştirme sansiniz var mi?

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Kendimi çok tükenmiş hissediyorum uzun uzun içimi döküp anlatabileceğim akıl alabileceğim kimse yok
Çok yogun çalışıyorum hemşireyim sözleşmeli olarak çalışıyorum
İş yerimde sürekli bi dedikodu ve diğer herkes memur oldugu için sürekli üstümüze geliyolar her şekilde kullanmaya çalışıyolar bir bucuk senedir korona başladıgından beri kapıda hasta sorguluyoruz yönlendiriyoruz pansuman iğne kan alma evrak işleri ve sürekli insanların laf sokmalarıyla uğraşıyoruz . İlk başta ben küçük oldugum için herkesle şakalaşır gülerdim şuan salak muamelesi görüyorum sürekli bi eleşri halindeler şaka adı altında . işimden artık nefret eder oldum ama ayrılamam iş yerim evimin dibinde ve başka bi iş bulmam da zor bunun yanında bacaklarımda iç varis varmış şuan için ilaç kullanıyorum ama ayaklarım bacaklarım iki aydir hiç geçmeden sızlıyo çok yoruluyorum bazen ağrıdan uyuyamıyorum
Bi de köpeğim var köpeğim derken işyerimden bir doktor getirip işyerimin bahçesine koydu benden başka ilgilenen yok o doktorda başka bi şehre gitti artık yok . Ailemde çok seviyo köpeğimi ailecek ilgileniyoruz daha yavru geldiğinde hastaydı biz çok iyi baktık ve düzeldi geceleri orda kaldıgı için çok üzülüyorum ona çok düşkünüm sabahları işe gittiğimde yarım saat onla oynuyorum bazen öğle aralarımda onu gezdiriyorum . Bunu bi yük olarak görmüyorum onu çok seviyorum ama bütün bu karmaşanın içinde bazen kaldıramıyorum şuan bile onu düşündüğümde içim acıyo sanki ona eziyetmiş orda tek kalmak gibi geliyo bizimle evde kalsın isterdim ama kiracıyız evde labrodor cinsi bi köpeklede olmaz biliyorum bütün boş vakitlerimi ona ayırmaya başladım her sabah korkuyla gidiyorum yanına bişey olmuşmudur acaba diye . Okadar çok kafamın içinde dönüyoki ona çok düşkünüm çok seviyorum ve sürekli onu düşünmek yoruyo .
Sevgilim askere gitti daha 15 gün oldu ona da alışamadım ve çok özlüyorum.
Eskiden ben her yaz aktif olarak işten sonraları bile sürekli gezerdim tek bi arkadaşımı görmek bile içimden gelmiyo çok yorgunum ağrılarım var sorumluluklarım var eski halimi özlüyorum . Tek yapmaktan zevk aldıgım şey ailem köpeğim hep birlikte vakit geçirmek başka bişey istemiyorum .
aileme bişey olcak diye de çok korkuyorum mesela şuan ya sabah uyandıgımda birine bişey olmuş olursa diye de korkuyorum .
Doktora git diyeceksiniz biliyorum . Ama sağlığım düzelmedikce ve işe gitmeye devam ettikce bu psikolojiden çıkamazmışım gibi geliyo .
böyle şeyler dönem dönem olur mu sizde de ?
Ben işten eve giderken bile ya evde napcamki hemen bi gezme ayarlayım diye düşünen cıvıl cıvıl bi insandım yaşlanmışım gibi geliyo .
Sizce ben ne yapmalıyım geçecek demesine çok ihtiyacım var birinin ?

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Kendimi çok tükenmiş hissediyorum uzun uzun içimi döküp anlatabileceğim akıl alabileceğim kimse yok
Çok yogun çalışıyorum hemşireyim sözleşmeli olarak çalışıyorum
İş yerimde sürekli bi dedikodu ve diğer herkes memur oldugu için sürekli üstümüze geliyolar her şekilde kullanmaya çalışıyolar bir bucuk senedir korona başladıgından beri kapıda hasta sorguluyoruz yönlendiriyoruz pansuman iğne kan alma evrak işleri ve sürekli insanların laf sokmalarıyla uğraşıyoruz . İlk başta ben küçük oldugum için herkesle şakalaşır gülerdim şuan salak muamelesi görüyorum sürekli bi eleşri halindeler şaka adı altında . işimden artık nefret eder oldum ama ayrılamam iş yerim evimin dibinde ve başka bi iş bulmam da zor bunun yanında bacaklarımda iç varis varmış şuan için ilaç kullanıyorum ama ayaklarım bacaklarım iki aydir hiç geçmeden sızlıyo çok yoruluyorum bazen ağrıdan uyuyamıyorum
Bi de köpeğim var köpeğim derken işyerimden bir doktor getirip işyerimin bahçesine koydu benden başka ilgilenen yok o doktorda başka bi şehre gitti artık yok . Ailemde çok seviyo köpeğimi ailecek ilgileniyoruz daha yavru geldiğinde hastaydı biz çok iyi baktık ve düzeldi geceleri orda kaldıgı için çok üzülüyorum ona çok düşkünüm sabahları işe gittiğimde yarım saat onla oynuyorum bazen öğle aralarımda onu gezdiriyorum . Bunu bi yük olarak görmüyorum onu çok seviyorum ama bütün bu karmaşanın içinde bazen kaldıramıyorum şuan bile onu düşündüğümde içim acıyo sanki ona eziyetmiş orda tek kalmak gibi geliyo bizimle evde kalsın isterdim ama kiracıyız evde labrodor cinsi bi köpeklede olmaz biliyorum bütün boş vakitlerimi ona ayırmaya başladım her sabah korkuyla gidiyorum yanına bişey olmuşmudur acaba diye . Okadar çok kafamın içinde dönüyoki ona çok düşkünüm çok seviyorum ve sürekli onu düşünmek yoruyo .
Sevgilim askere gitti daha 15 gün oldu ona da alışamadım ve çok özlüyorum.
Eskiden ben her yaz aktif olarak işten sonraları bile sürekli gezerdim tek bi arkadaşımı görmek bile içimden gelmiyo çok yorgunum ağrılarım var sorumluluklarım var eski halimi özlüyorum . Tek yapmaktan zevk aldıgım şey ailem köpeğim hep birlikte vakit geçirmek başka bişey istemiyorum .
aileme bişey olcak diye de çok korkuyorum mesela şuan ya sabah uyandıgımda birine bişey olmuş olursa diye de korkuyorum .
Doktora git diyeceksiniz biliyorum . Ama sağlığım düzelmedikce ve işe gitmeye devam ettikce bu psikolojiden çıkamazmışım gibi geliyo .
böyle şeyler dönem dönem olur mu sizde de ?
Ben işten eve giderken bile ya evde napcamki hemen bi gezme ayarlayım diye düşünen cıvıl cıvıl bi insandım yaşlanmışım gibi geliyo .
Sizce ben ne yapmalıyım geçecek demesine çok ihtiyacım var birinin ?

Genişletmek için tıkla...

Passifloraetkisi .!.:

Kaygı bozukluğu var net. Psikoloğa gidemem diyosun ama ilerlerse büyük sıkıntı olur. İlerlememesi için biraz sakin olman lazım sorunları ve kaygılarını büyütmemen lazım. Yorulduğun sevmediğin ve istemediğim şeyleri düşünme aklına gelncede olanlara şükretmen gerekenlere odaklan böyle böyle sakinleş ve ilerlemesin şu durumda bunu kend kendine halledebilirsin diye düşünüyorum sevgilin askere gidince patlak vermiş gibi görünüyo

Genişletmek için tıkla...

zemheri4717 .!.:

Rapor alma hakkın yok mu bir hafta rapor alsan, ya da senelik izninden kullansan, biraz toparlanırsın, yardım da almalısın evet. Büyük ihtimalle seni en çok üzen sevgilinin askerliği, sayılı gün çabuk geçer, 550 güne gitmedi en azından, bunu düşünüp şükret. Allah kavuştursun

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Biraz öyle oldu gibi o gitmeden hiç
Dinlenmeden vakit geçirdik o gidince bacak ağrım geçer dinlenince diye düşünmüştüm varis oldugunu duyuncada üzüldüm . Köpek olunca hiç dinlenemedim .
Daha önceden tedavi görmüştüm antideprasan kullandım yaklaşık 5 sene önce . Ozamanda artık hastalanmaya başlamıştım . Zaten o günlerden kalma bu korkular
Kışın kapıda durdugum için sürekli hastalandım işe gitmek zorunda kaldım ve sağlıklı olma psikolojisi geldi sonuç bu ay bilmiyorum belkide bi ilaçla düzelecek bi psikoloji bu çünkü artık başedemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Passifloraetkisi .!.:

Dinlenmen lazım tabiki ama düşünce yapını değiştirmezsen geri döndüğünde fiziksel ağrılar belki geçer ama ruhani yorgunluğun hiç geçmez

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Haftaya iş arkadaşım izne ayrılıyo tek çalışcam sonra ben izin almak istesem ay ne yıllık izni şu yogunlukta daha gençsiniz işten mi bıktınız sizi biz idare etcez bilmem ne bi ton dedikodu döndürüp can sıkcaklar böyle bi yer yani hakkım olanı almak bile lütuf .
Bir iki hafta sonrada ben izin almak istiyorum okadar ihtiyacım varki zaten geçen senede izin alamadık hiç yıllık iznimiz yandı

Genişletmek için tıkla...

zemheri4717 .!.:

Dedikodulara kulak verirsen asla mutlu olmazsın. Bırak ne derlerse desinler. Dalga geçmeye kalkanlara da ağzının payını vermeyi alışkanlık haline getir

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Kendimi çok tükenmiş hissediyorum uzun uzun içimi döküp anlatabileceğim akıl alabileceğim kimse yok
Çok yogun çalışıyorum hemşireyim sözleşmeli olarak çalışıyorum
İş yerimde sürekli bi dedikodu ve diğer herkes memur oldugu için sürekli üstümüze geliyolar her şekilde kullanmaya çalışıyolar bir bucuk senedir korona başladıgından beri kapıda hasta sorguluyoruz yönlendiriyoruz pansuman iğne kan alma evrak işleri ve sürekli insanların laf sokmalarıyla uğraşıyoruz . İlk başta ben küçük oldugum için herkesle şakalaşır gülerdim şuan salak muamelesi görüyorum sürekli bi eleşri halindeler şaka adı altında . işimden artık nefret eder oldum ama ayrılamam iş yerim evimin dibinde ve başka bi iş bulmam da zor bunun yanında bacaklarımda iç varis varmış şuan için ilaç kullanıyorum ama ayaklarım bacaklarım iki aydir hiç geçmeden sızlıyo çok yoruluyorum bazen ağrıdan uyuyamıyorum
Bi de köpeğim var köpeğim derken işyerimden bir doktor getirip işyerimin bahçesine koydu benden başka ilgilenen yok o doktorda başka bi şehre gitti artık yok . Ailemde çok seviyo köpeğimi ailecek ilgileniyoruz daha yavru geldiğinde hastaydı biz çok iyi baktık ve düzeldi geceleri orda kaldıgı için çok üzülüyorum ona çok düşkünüm sabahları işe gittiğimde yarım saat onla oynuyorum bazen öğle aralarımda onu gezdiriyorum . Bunu bi yük olarak görmüyorum onu çok seviyorum ama bütün bu karmaşanın içinde bazen kaldıramıyorum şuan bile onu düşündüğümde içim acıyo sanki ona eziyetmiş orda tek kalmak gibi geliyo bizimle evde kalsın isterdim ama kiracıyız evde labrodor cinsi bi köpeklede olmaz biliyorum bütün boş vakitlerimi ona ayırmaya başladım her sabah korkuyla gidiyorum yanına bişey olmuşmudur acaba diye . Okadar çok kafamın içinde dönüyoki ona çok düşkünüm çok seviyorum ve sürekli onu düşünmek yoruyo .
Sevgilim askere gitti daha 15 gün oldu ona da alışamadım ve çok özlüyorum.
Eskiden ben her yaz aktif olarak işten sonraları bile sürekli gezerdim tek bi arkadaşımı görmek bile içimden gelmiyo çok yorgunum ağrılarım var sorumluluklarım var eski halimi özlüyorum . Tek yapmaktan zevk aldıgım şey ailem köpeğim hep birlikte vakit geçirmek başka bişey istemiyorum .
aileme bişey olcak diye de çok korkuyorum mesela şuan ya sabah uyandıgımda birine bişey olmuş olursa diye de korkuyorum .
Doktora git diyeceksiniz biliyorum . Ama sağlığım düzelmedikce ve işe gitmeye devam ettikce bu psikolojiden çıkamazmışım gibi geliyo .
böyle şeyler dönem dönem olur mu sizde de ?
Ben işten eve giderken bile ya evde napcamki hemen bi gezme ayarlayım diye düşünen cıvıl cıvıl bi insandım yaşlanmışım gibi geliyo .
Sizce ben ne yapmalıyım geçecek demesine çok ihtiyacım var birinin ?

Genişletmek için tıkla...

Leylayaman16 .!.:

Gecicek inan herkese olur hatta varya ben ikizler burcuyum bu duygulari gun icinde bi döngüde yaşiyorum yani uzgun aglarken bi anda neşeleniorum gör müsluman neler cekiyor iş yormuş sizi bence aileniz herkes saglikli ve yaninizda biz bile bakin tanişmiyoruz ama şu an sizinle ilgileniyoruz yalniz degilsiniz ilk boş firsatinizda kopeginizi de alin gezin bi havaniz degişsn hareketli sarkilar dinleyin alisveris yapin ohh tmmdır hiç büyutecek bişey yok

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Çok teşekkür ederim gerçekten ya bi mesaj bile gülümsetebiliyo insanı iyi ki varsınız hepiniz
Öyle yapcam iyi gelir belki denemeliyim

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Yok çünkü kpss olmadan çalışabileceğim en iyi yerdeyim ama artık kaldıramıyorum. Araba aldık borcum var her ay abimle birlikte iki bin tl ödüyoruz . Zaten işten çıkarsam beş parasız kalırım . Ailem huzur vermez ve şu saatten sonra ailemden harçlık alamam . Başka iş buluyum desem ülke şartları ortada

Genişletmek için tıkla...

meryemcanelif .!.:

Ailem huzur vermez demissiniz aile hayatında da sikinti mi var.
Nete kaygı bozukluğu ile ilgili kitap yazın epey var bu konuda.
Arkadaşım psikoloji kitapları ile bu konuda epey ilerleme kaydetti.

Genişletmek için tıkla...

kirmiziruj12 .!.:

Kendimi çok tükenmiş hissediyorum uzun uzun içimi döküp anlatabileceğim akıl alabileceğim kimse yok
Çok yogun çalışıyorum hemşireyim sözleşmeli olarak çalışıyorum
İş yerimde sürekli bi dedikodu ve diğer herkes memur oldugu için sürekli üstümüze geliyolar her şekilde kullanmaya çalışıyolar bir bucuk senedir korona başladıgından beri kapıda hasta sorguluyoruz yönlendiriyoruz pansuman iğne kan alma evrak işleri ve sürekli insanların laf sokmalarıyla uğraşıyoruz . İlk başta ben küçük oldugum için herkesle şakalaşır gülerdim şuan salak muamelesi görüyorum sürekli bi eleşri halindeler şaka adı altında . işimden artık nefret eder oldum ama ayrılamam iş yerim evimin dibinde ve başka bi iş bulmam da zor bunun yanında bacaklarımda iç varis varmış şuan için ilaç kullanıyorum ama ayaklarım bacaklarım iki aydir hiç geçmeden sızlıyo çok yoruluyorum bazen ağrıdan uyuyamıyorum
Bi de köpeğim var köpeğim derken işyerimden bir doktor getirip işyerimin bahçesine koydu benden başka ilgilenen yok o doktorda başka bi şehre gitti artık yok . Ailemde çok seviyo köpeğimi ailecek ilgileniyoruz daha yavru geldiğinde hastaydı biz çok iyi baktık ve düzeldi geceleri orda kaldıgı için çok üzülüyorum ona çok düşkünüm sabahları işe gittiğimde yarım saat onla oynuyorum bazen öğle aralarımda onu gezdiriyorum . Bunu bi yük olarak görmüyorum onu çok seviyorum ama bütün bu karmaşanın içinde bazen kaldıramıyorum şuan bile onu düşündüğümde içim acıyo sanki ona eziyetmiş orda tek kalmak gibi geliyo bizimle evde kalsın isterdim ama kiracıyız evde labrodor cinsi bi köpeklede olmaz biliyorum bütün boş vakitlerimi ona ayırmaya başladım her sabah korkuyla gidiyorum yanına bişey olmuşmudur acaba diye . Okadar çok kafamın içinde dönüyoki ona çok düşkünüm çok seviyorum ve sürekli onu düşünmek yoruyo .
Sevgilim askere gitti daha 15 gün oldu ona da alışamadım ve çok özlüyorum.
Eskiden ben her yaz aktif olarak işten sonraları bile sürekli gezerdim tek bi arkadaşımı görmek bile içimden gelmiyo çok yorgunum ağrılarım var sorumluluklarım var eski halimi özlüyorum . Tek yapmaktan zevk aldıgım şey ailem köpeğim hep birlikte vakit geçirmek başka bişey istemiyorum .
aileme bişey olcak diye de çok korkuyorum mesela şuan ya sabah uyandıgımda birine bişey olmuş olursa diye de korkuyorum .
Doktora git diyeceksiniz biliyorum . Ama sağlığım düzelmedikce ve işe gitmeye devam ettikce bu psikolojiden çıkamazmışım gibi geliyo .
böyle şeyler dönem dönem olur mu sizde de ?
Ben işten eve giderken bile ya evde napcamki hemen bi gezme ayarlayım diye düşünen cıvıl cıvıl bi insandım yaşlanmışım gibi geliyo .
Sizce ben ne yapmalıyım geçecek demesine çok ihtiyacım var birinin ?

Genişletmek için tıkla...