Tükenmişlik Sendromu

Koalina · 4 Ekim 2015

Evet bir haftada tükenilir mi, tükenilirmiş:)

Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.

Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk

Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.

En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak." Ama sıkıntım bu değil gerçekten Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum

Munzevi Zencefil · 4 Ekim 2015

Anneye kocaman öpücükler ellerinden öpüyorum

zumrut_zumrut · 4 Ekim 2015

Biyografimi okuyorum sandim annenlerimizin cumleleri bile ayni ben is konusunda sizin kadar hevesli diilim ama birinin negatif enerjisi ya da bi olumsuzluk beni mahvediyor

efulim53 · 4 Ekim 2015

Anneniz haklı sanki

Koalina · 4 Ekim 2015

zumrut_zumrut .!.:
Biyografimi okuyorum sandim annenlerimizin cumleleri bile ayni ben is konusunda sizin kadar hevesli diilim ama birinin negatif enerjisi ya da bi olumsuzluk beni mahvediyor

ben de 7-24 hevesli değilim aslen, bir gaza geliyorum bir bırakıyorum. Bıraktığım zaman da huzursuz oluyorum, tekdüze olmak rahatsız ediyor. Hevesliyken de mutlaka ama mutlaka birileri şevkimi kırıyor.
Şu sıra anneme göre her problemin çözümü çocuk zaten

zeytinagaci · 4 Ekim 2015

Şevkini kıranlar kimler?

Onlarla yapacaklarını planlarını paylaşmasan?
Çıkarabiliyorsan onları hayatından çıkarsan
Yok çıkaramıyorsan görmezden gelip kendi bildiğini okusan olur mu ki?

Loch Ness Canavari · 4 Ekim 2015

Koalina .!.:
Evet bir haftada tükenilir mi, tükenilirmiş:)

Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.

Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk

Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.

En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak." Ama sıkıntım bu değil gerçekten Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum

Sanırım sen de ben ve eşim gibi idealistsin. Hoş biz artık öyle değiliz. Sebeplerini uzun uzun yazardım lakin deşifre oluruz.
Bi noktadan sonra düz adamlar olduk. O kadar olduk ki peşpeşe 2 bebemiz var

Koalina · 4 Ekim 2015

zeytinagaci .!.:
Şevkini kıranlar kimler?

Onlarla yapacaklarını planlarını paylaşmasan?
Çıkarabiliyorsan onları hayatından çıkarsan
Yok çıkaramıyorsan görmezden gelip kendi bildiğini okusan olur mu ki?

Misal okul çapında bir etkinlik düzenliyoruz katılan ve destekleyen 1... Neyse dedim, az olsa da yaparız, velilere söyledim mırın kırın yapamayız edemeyiz. Dedim alın malzemeleri, siz yapın; maksat çocuklar eğlensin. Ben de bugün dışarı çıkmak yerine afiş hazırlamakla uğraştım, kumaş aradım, kestim biçtim derken gerçekten emek harcadım. Şimdi bakıyorum yazılanlara hala şikayet hala şikayet. Yapıp bitirene kadar ruhumu kemiriyorlar. Yarın da nöbetçiler şikayet edecek kesin okul curcuna oldu diye.
Bunları hayatımdan çıkarsam, kimseden bir şey beklemesem olur ama sanki boş olur. Tek başıma, tekdüze nereye kadar?
Ya da diğerleri gibi tın tın gidip, sıradan şeyler yapmak mı daha iyiydi ama öyle de ruhum huzur bulmuyor.

hamsireceli · 4 Ekim 2015

Yorumlarinizdan bi garip durumunuz oldugunu anlamistim. Ya gidip tedavi olun burdaki insanlara sarmayin burasi terapi merkezi degil

Koalina · 4 Ekim 2015

adeninannesi .!.:
Sanırım sen de ben ve eşim gibi idealistsin. Hoş biz artık öyle değiliz. Sebeplerini uzun uzun yazardım lakin deşifre oluruz.
Bi noktadan sonra düz adamlar olduk. O kadar olduk ki peşpeşe 2 bebemiz var

Gerçekten toplum seni sıradanlaşmaya zorluyor, buna emin oldum artık. Hala direniyorum şimdilik, bakalım

Koalina · 4 Ekim 2015

hamsireceli .!.:
Yorumlarinizdan bi garip durumunuz oldugunu anlamistim. Ya gidip tedavi olun burdaki insanlara sarmayin burasi terapi merkezi degil

Kime sardıysam o gelsin, sen git

zeytinagaci · 4 Ekim 2015

hamsireceli .!.:
Yorumlarinizdan bi garip durumunuz oldugunu anlamistim. Ya gidip tedavi olun burdaki insanlara sarmayin burasi terapi merkezi degil

Ne alaka ki şimdi?
Sen ne diyosun konunun sahibi ne diyo yahu?

zeytinagaci · 4 Ekim 2015

Koalina .!.:
Misal okul çapında bir etkinlik düzenliyoruz katılan ve destekleyen 1... Neyse dedim, az olsa da yaparız, velilere söyledim mırın kırın yapamayız edemeyiz. Dedim alın malzemeleri, siz yapın; maksat çocuklar eğlensin. Ben de bugün dışarı çıkmak yerine afiş hazırlamakla uğraştım, kumaş aradım, kestim biçtim derken gerçekten emek harcadım. Şimdi bakıyorum yazılanlara hala şikayet hala şikayet. Yapıp bitirene kadar ruhumu kemiriyorlar. Yarın da nöbetçiler şikayet edecek kesin okul curcuna oldu diye.
Bunları hayatımdan çıkarsam, kimseden bir şey beklemesem olur ama sanki boş olur. Tek başıma, tekdüze nereye kadar?
Ya da diğerleri gibi tın tın gidip, sıradan şeyler yapmak mı daha iyiydi ama öyle de ruhum huzur bulmuyor.

Valla kimse için kendinden çok fazla verme.
Sonra adı gerçekten "yapmasaydın" oluyor. Kimse memnun olmuyor malesef. İnsanlar buyur yap dediğinde yapamayacakları şeyleri bir başkası yaparken acımasızca eleştiriyorlar.
Ben sanırım biraz daha düz olurdum sürekli böyle olaylarla karşılaşacağıma... Çünkü üzülen sen oluyorsun. Belki özel bir kolej ya da senin bu yapmak istediklerini gerçekleştirmeni destekleyecek bir kurumda çalışma imkanın olur ileride.

minerva1988 · 4 Ekim 2015

mebten bişicik olmaz koalina. eski çalıştığım ilçede çok az rehber öğrtemen vardı. dedim mem şube müdürüne okulları ayarlayın. çocuklara sınav sistemi vs seminer diizleri düzenleyelim. tamamn ekstra iş ve hiç çıkarım yok. aldığım cevap hoc hanım başımıza iş çıkarma :))

nio · 4 Ekim 2015

Koalina .!.:
Misal okul çapında bir etkinlik düzenliyoruz katılan ve destekleyen 1... Neyse dedim, az olsa da yaparız, velilere söyledim mırın kırın yapamayız edemeyiz. Dedim alın malzemeleri, siz yapın; maksat çocuklar eğlensin. Ben de bugün dışarı çıkmak yerine afiş hazırlamakla uğraştım, kumaş aradım, kestim biçtim derken gerçekten emek harcadım. Şimdi bakıyorum yazılanlara hala şikayet hala şikayet. Yapıp bitirene kadar ruhumu kemiriyorlar. Yarın da nöbetçiler şikayet edecek kesin okul curcuna oldu diye.
Bunları hayatımdan çıkarsam, kimseden bir şey beklemesem olur ama sanki boş olur. Tek başıma, tekdüze nereye kadar?
Ya da diğerleri gibi tın tın gidip, sıradan şeyler yapmak mı daha iyiydi ama öyle de ruhum huzur bulmuyor.

Bu harika bişey....
yaptıklarınız takdir görür ama biraz zamana ve gayet sağlam bir sabra ihtiyacınız var...
bende çoğu zaman aynı şeyleri hissediyorum etrafımdakileri daha güzel bir yaşam için daha aktif bir hayat için cesaretlendirmeye çalışırken kabak benim başıma patlıyor,
kaç kez arkadaşlarımı ve her birinin birbirinden yaramaz çocuğunu başıma toplayıp aktif akıllı sosyal çocuk yetiştiren bilinçli anneler konseyi yapmaya çalıştım sonuç dağınık odalar berbat mutfak bol bol dedikodu...
hisetiklerinizi anlıyorum,
şahsen ben sizin gibi bir öğrtmenim olsa bayıla bayıla peşinden giderim görevlerin yarısını paylaşırım...
bilmem umrunuzda olur mu ama ben şahsen hem takdir ettim hem destek verdim uzaktan ne kadar olursa

blleg · 4 Ekim 2015

anne haklı. anneler her daim haklıdır :))

Koalina · 4 Ekim 2015

zeytinagaci .!.:
Valla kimse için kendinden çok fazla verme.
Sonra adı gerçekten "yapmasaydın" oluyor. Kimse memnun olmuyor malesef. İnsanlar buyur yap dediğinde yapamayacakları şeyleri bir başkası yaparken acımasızca eleştiriyorlar.
Ben sanırım biraz daha düz olurdum sürekli böyle olaylarla karşılaşacağıma... Çünkü üzülen sen oluyorsun. Belki özel bir kolej ya da senin bu yapmak istediklerini gerçekleştirmeni destekleyecek bir kurumda çalışma imkanın olur ileride.

2 sene önce başvurmuştum aslında yeni açılan bir koleje ama aranmadım. Beni sömürmesin ama yaratıcılığımı da köreltmesin istiyorum çünkü öyle mutlu oluyorum galiba. Zaman zaman düz oluyorum mutsuz oluyorum, tekrar baştan başlıyorum şevkim kırılıyor derken bir seneyi geçiriyorum inişli çıkışlı.

minerva1988 .!.:
mebten bişicik olmaz koalina. eski çalıştığım ilçede çok az rehber öğrtemen vardı. dedim mem şube müdürüne okulları ayarlayın. çocuklara sınav sistemi vs seminer diizleri düzenleyelim. tamamn ekstra iş ve hiç çıkarım yok. aldığım cevap hoc hanım başımıza iş çıkarma :))

Aynen böyle işte:) Yapana da destek olmuyorlar. Onu da geçtim bari köstek olmasın kimse. Zaten şurada kaç yıl daha şevkim olur bilemiyorum.

nio .!.:
Bu harika bişey....
yaptıklarınız takdir görür ama biraz zamana ve gayet sağlam bir sabra ihtiyacınız var...
bende çoğu zaman aynı şeyleri hissediyorum etrafımdakileri daha güzel bir yaşam için daha aktif bir hayat için cesaretlendirmeye çalışırken kabak benim başıma patlıyor,
kaç kez arkadaşlarımı ve her birinin birbirinden yaramaz çocuğunu başıma toplayıp aktif akıllı sosyal çocuk yetiştiren bilinçli anneler konseyi yapmaya çalıştım sonuç dağınık odalar berbat mutfak bol bol dedikodu...
hisetiklerinizi anlıyorum,
şahsen ben sizin gibi bir öğrtmenim olsa bayıla bayıla peşinden giderim görevlerin yarısını paylaşırım...
bilmem umrunuzda olur mu ama ben şahsen hem takdir ettim hem destek verdim uzaktan ne kadar olursa

Teşekkür ederim, umrumda olmaz olur mu mutlu oluyorum elbette:)
Şöyle söyleyeyim 70 civarı öğretmeniz, şu an bana destek olan 1 kişi o derece vahim

elifbursa86 · 4 Ekim 2015

Koalina .!.:
Evet bir haftada tükenilir mi, tükenilirmiş:)

Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.

Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk

Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.

En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak." Ama sıkıntım bu değil gerçekten Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum

işi seviyorsunuz,yeni şeyler yapmayı, iş konusunda aktif olmayı seviyorsunuz, tabi takdir göreceksiniz diye bir şey yok, yaptığınız şeylerden siz memnunsanız mutlu oluyorsanız tamamdır,ama birazcıkta iş dışında şeylerle ilgilen :))

kavun kokusu · 4 Ekim 2015

Bir kere bu zengin hastalığı, öğretmende olmaz

İkincisi tükenmişlik değil bu, bezmişlik, takdir edilmemenin verdiği usanma. Sonunda, sonucunda "ellerinize sağlık hocam, ne güzel yapmışsınız ne de güzel düşünmüşsünüz" diyecek birileri olsa, bu duygular olmazdı. ama yok, problem de o.

Koalina · 4 Ekim 2015

elifbursa86 .!.:
işi seviyorsunuz,yeni şeyler yapmayı, iş konusunda aktif olmayı seviyorsunuz, tabi takdir göreceksiniz diye bir şey yok, yaptığınız şeylerden siz memnunsanız mutlu oluyorsanız tamamdır,ama birazcıkta iş dışında şeylerle ilgilen :))

Tam olarak öyle olamıyor işte. Takdirden ziyade destek bekliyorum. Misal gezi yapacağım, idare ne gerek var derse, diğerleri bir piknik yeter ne gezisi derse, veliler para yok derse nasıl yapabilirim? Yani zannediliyor ki çok keyifli bir şey ama aslen ben de uğraşıyorum, sorumluluğu hazırlanması fazla ama ben göze alırken ve heyecan duyarken başkalarının ne gerek var demesi şevkimi kırıyor. Yapmayınca da eksik hissediyorum. Başka uğraşlarım var, evde 8 evcil, arkadaşlarım, gezmeyi seven bir eşim var ama iş konusunda istediğime ualaşabilmiş değilim.

Tükenmişlik Sendromu

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Nirvana

Popüler Üye

Kontaklar kulübü.

Nirvana

Aktif Üye

Nirvana

Nirvana

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Sevmekle başlar her şey

Nirvana

Popüler Üye

Buraya reklam alınır

Nirvana

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency