- 24 Ağustos 2018
- 4.247
- 10.799
- 208
- Konu Sahibi akasayalar
- #1
Merhaba hepinize.yazim biraz uzun olacaktır sabırla okumanızı dilerim.ozellikle böyle süreçten geçenler varsa birde doktor arkadaşlar varsa özellikle genel cerrahi ve kadın doğum yorum yaparlarsa çok sevinirim.bastan söyleyeyim kizlar aşırı detaylara giremeyebilirim tanıdıklar varsa birebir üzmek istemiyorum.
Yakın zamanda sindirim sistemleriyle alakalı bir kanser süreci yaşadım.cok sağlıklı ve aksine güzel gozuktugum bir zamandi.oyleki bir kaç doktorun dışardan gorupte ohoo maşallahı var şu şu tahlile gerek yok daha otuzlu yaşın basindasin diyip geri gönderildi dönem.ben biraz üstüne gittim bu konunun ağrım sızım yoktu ama yediklerim yaramıyordu sindiremiyordum çok aşırı yememe rağmen istediğim kiloya gelemiyodum ve sonunda ağır bir tahlil sonucu bağırsak kanseri olduğumu ogrendik.sarmisti baya. Çocugum yoktu ve evliydim.birkac doktor gezdikten sonra işin ehli güzel bir Dr bulduk çocuğun olsaydı kemoterapi vermem gerekiyordu madem yok ameliyat edeceğim diyip aldı kanserli bölümü.sonunca bağırsak gitti büyük bölümü.iki senelik bir süreçte aşırı derece kilo verme daha sonra çok şükür toparlanma depresyon umutsuzluk ara ara gelen mutluluk derken Rabbime şükür toparlandım.ailem eşim ve dostlarımın desteğiyle.en güzeli maddi manevi hiçbir sorunum yoktu.ama zaman geçti evlilik nerdeyse yedinci seneye varıyor otuzlu yaşları geçecegim bir kaç seneye,eşimde keza öyle.tahlillerim kontrollerin devam ediyor bir kaç testim kötü cikti.tekrsrlanma olasılığı yüksek açık konuşmak gerekirse metastaz yapabilir çünkü bunu anlamak için bir test yapıldı ve varyantlara rastlandı.olmayadabilir ama olabilir gözüyle bakıyorum hep.kaybimiz çok aileden aynı türden hastalıkta.simdi asıl sorum ben işin içindeyim.annem işin içinde. En çok araştıran bizleriz.o evladını kaybetmemek için yarayan en küçük ottan tutunda şifa verecek duaya kadar gece gündüz araştırmada.bende yaşamak için.ne yalan söyleyeyim o yataklara düştükten sonra ya direk ölmeyi yada sağlıklı yaşamayı tercih ettim.sagliksiz inanın Rabbim kimseye yaşatmasın bu durumu aylarca çektim o acıları. Ben şimdi bir evlat dünyaya getirsem ona bakacak gücüm yok zaman zaman ağrılarım oluyor.eskisi kadar asla gücüm yok.bir yemek yapsam iki saat uzanıyorum.pazara çıksam bir günüm heba oluyor.esim yardımcı.maddi manevi. Yap dediklerimi yapar. Çocuğum olsa anne bunu sana veriyorum desem omurluk bakar.esimin tarafıda öyle.ama ya bana bişey olursa.ya sicrarsa bir yere. Ya getireceğim evladimi küçük yaşta bırakırsam diye düşünmeden edemiyorum.olurmu olur bunlarda hayatın gerçekleri zaten kanseri yaşayan biri çok örnek goruyo araştırdığı için.bende öyle.ama herkesten tepki alıyorum bizde aniden vefat edebiliriz öyle düşünme diyolar.diyolarda benim belirlenen şeyler var sonuçta. He eşim bu sene istemeye başladı ve ısrarla.uzuluyorum açık açık ona zaman kaybetme benimle ben çocuk yapamam dedim.bi yandan ilerde yaşarsam pişman olur muyum diyorum bu yandan ağrılarım geliyo aklıma uykusuz geceler geliyo anneme o yaştan sonra sorumluluk yükleyeceğim geliyor vazgeçiyorum.siz ne yapardınız kizlar benim yerimde olsanız
şimdiden uzun yazım için ozurdilerim vereceğiniz cevaplar içinde teşekkür ederim
Yakın zamanda sindirim sistemleriyle alakalı bir kanser süreci yaşadım.cok sağlıklı ve aksine güzel gozuktugum bir zamandi.oyleki bir kaç doktorun dışardan gorupte ohoo maşallahı var şu şu tahlile gerek yok daha otuzlu yaşın basindasin diyip geri gönderildi dönem.ben biraz üstüne gittim bu konunun ağrım sızım yoktu ama yediklerim yaramıyordu sindiremiyordum çok aşırı yememe rağmen istediğim kiloya gelemiyodum ve sonunda ağır bir tahlil sonucu bağırsak kanseri olduğumu ogrendik.sarmisti baya. Çocugum yoktu ve evliydim.birkac doktor gezdikten sonra işin ehli güzel bir Dr bulduk çocuğun olsaydı kemoterapi vermem gerekiyordu madem yok ameliyat edeceğim diyip aldı kanserli bölümü.sonunca bağırsak gitti büyük bölümü.iki senelik bir süreçte aşırı derece kilo verme daha sonra çok şükür toparlanma depresyon umutsuzluk ara ara gelen mutluluk derken Rabbime şükür toparlandım.ailem eşim ve dostlarımın desteğiyle.en güzeli maddi manevi hiçbir sorunum yoktu.ama zaman geçti evlilik nerdeyse yedinci seneye varıyor otuzlu yaşları geçecegim bir kaç seneye,eşimde keza öyle.tahlillerim kontrollerin devam ediyor bir kaç testim kötü cikti.tekrsrlanma olasılığı yüksek açık konuşmak gerekirse metastaz yapabilir çünkü bunu anlamak için bir test yapıldı ve varyantlara rastlandı.olmayadabilir ama olabilir gözüyle bakıyorum hep.kaybimiz çok aileden aynı türden hastalıkta.simdi asıl sorum ben işin içindeyim.annem işin içinde. En çok araştıran bizleriz.o evladını kaybetmemek için yarayan en küçük ottan tutunda şifa verecek duaya kadar gece gündüz araştırmada.bende yaşamak için.ne yalan söyleyeyim o yataklara düştükten sonra ya direk ölmeyi yada sağlıklı yaşamayı tercih ettim.sagliksiz inanın Rabbim kimseye yaşatmasın bu durumu aylarca çektim o acıları. Ben şimdi bir evlat dünyaya getirsem ona bakacak gücüm yok zaman zaman ağrılarım oluyor.eskisi kadar asla gücüm yok.bir yemek yapsam iki saat uzanıyorum.pazara çıksam bir günüm heba oluyor.esim yardımcı.maddi manevi. Yap dediklerimi yapar. Çocuğum olsa anne bunu sana veriyorum desem omurluk bakar.esimin tarafıda öyle.ama ya bana bişey olursa.ya sicrarsa bir yere. Ya getireceğim evladimi küçük yaşta bırakırsam diye düşünmeden edemiyorum.olurmu olur bunlarda hayatın gerçekleri zaten kanseri yaşayan biri çok örnek goruyo araştırdığı için.bende öyle.ama herkesten tepki alıyorum bizde aniden vefat edebiliriz öyle düşünme diyolar.diyolarda benim belirlenen şeyler var sonuçta. He eşim bu sene istemeye başladı ve ısrarla.uzuluyorum açık açık ona zaman kaybetme benimle ben çocuk yapamam dedim.bi yandan ilerde yaşarsam pişman olur muyum diyorum bu yandan ağrılarım geliyo aklıma uykusuz geceler geliyo anneme o yaştan sonra sorumluluk yükleyeceğim geliyor vazgeçiyorum.siz ne yapardınız kizlar benim yerimde olsanız
şimdiden uzun yazım için ozurdilerim vereceğiniz cevaplar içinde teşekkür ederim
ama çocuk konusunu bence acele etmeyin...
evet doktorum çok pozitif biri sen yap çocuğunu diyor. Ama aynı doktor ailemizin doktoru kayıplarımız bire bir yaşadık. Bende bu sene bekleme taraftarıyım tek üzüldüğün eşimin hakkına giriyorum diye hissediyorum galiba beni rahatsız eden o olduğu için konu actim
İlk defa benden sonra kendimden sonra benim gibi düşünen biri açık açık ve net bunu söyledi.cok üzüldüm ama çok acı gerçek ve degismiyor
