Teşekkür ederim arkadaşım, ben de sizleri seviyorum. Biz hala izole bir yaşam sürüyoruz. Dış dünya ile bağlantım benim hala buradan ibaret, bir de arkadaşlarımız ve ailemizle yaptığımız görüntülü telefon konuşmalarından. Benim gibi yaşayan pek kalmadı, anlatığım gibi çevremdeki herkes normal hayatına döndü. Bu durum da ayrıca canımı sıkıyor. Görümcem dün telefonda konuşurken "Siz aşırı abartıyorsunuz, covid diye bir şey yok yahu, olsaydı ben şimdiye kadar 10 kere ölmüştüm" dedi. Geçenlerde bir grup arkadaşı ile Likya yolunu yürüdü, yürüyüşte 5 kişi aynı pet şişeden ağızlarına dayayarak su içmişler. Kv günlere gidiyor, gezilere, kuaföre çarşıya pazara her yere, önceki gün arkadaşları ile 7 saat konken oynamışlar, yemişler içmişler. Bir enayi ben kaldım. Bu bayramda virüsün çok büyük bir patlama yapacağını düşünüyorum ama sanırım tek düşünen benim.
İnanın bu konudan önce ben forumda çok aktif biri değildim. Pandemi başlangıcından bugüne kadar bu konu başlığındaki arkadaşlar benim için moral kaynağı oldu. Sabahları fotoğraf, paylaşmak benim için moral verici bir rutin oldu. Ne kadar sürecek bilmiyorum, sanırım bitmeyecek bu covid, neyse bende fotoğraf çok :) "Yeter artık foto atma" denene kadar sanırım ben devam edeceğim
Yanlış bir şey yazmaktan niye ürküyorsunuz? Bizler burada anonimiz, ama her ne kadar anonim olsak da rumuzlarımızla bir kimlik kazanıyoruz, Sanal olmayan hayatımızda olduğu gibi burada da sevenlerimiz oluyor sevmeyenlerimiz oluyor. Dolayısıyla o kimliğe göre hareket edip imajımızı korumak istiyoruz ve yazarken de sansürlüyoruz kendimizi. Bazen yarattığımız imajı sarsmak istemeyip değişik bir konuda yazmak için ikinci üyelik alma gereğini hissedenler bile oluyor ve bu duyguyu da çok iyi anlayabiliyorum ama kendim yapmam, ben herşeyimi yazıyorum, olduğum gibiyim, tüm sırlarım, düşüncelerim ve hatta saçmalıklarım bile ortada :)
sizi de cok sevdim fotograflarinizi da. İcimiz ısınıyor baktikca, tatile gitmiş gibi oluyoruz 
bu sorunuza birşey yazamadim. 
