- 26 Kasım 2019
- 4.836
- 16.979
- 208
Teşekkür ederim yanıtınız ve motivasyonunuz için. Biz de başta herkesin yaşadığı gibi stres yaşadık, eve kapanma, ne olacağının belirsizliği vs ani bir yaşam tarzı değişikliği. Bir de vürüs korkusuna daha alışamamıştık. Şimdi virüsten korkmaya da alıştım. Önceleri dışarıdan gelen bir şeye dezenfekte etmek için dokunurken bile küçük çapta panik yaşıyordum şimdi ise rutin oldu. İste o ilk günlerde ben de çok stres yaşıyordum, eşimle tartışmalarımız da oluyordu. Sonra eşim teslim oldu bana. Dışarıdan gelen hiçbir şeye müdahale etmiyor ben istediğim kadar bekletiyorum, istediğim şekilde dezenfekte ediyorum. Ancak “uzun süre bekleyen ve artık kalmamış dolayısıyla olmayan virüsü öldürüyorsun, sonra öldürmekle kalmayıp cesedine türlü işkenceler ediyorsun” diye espri yapıyor bazen. Ancak elbette tedbir almak önemli de 2 haftadır dışarıda bekleyen un paketinde de virüs kalır mı yani? Zaten paketin içindekini başka bir yere boşaltıyorum paketi de atıyorum ama oraya değdi buraya değmedi diye diye :) meşrubat şişelerini bir haftaya yakın bekletip sabunla yıkayıp, bir de sabunlu bekletme merasimim var. Bunlar psikolojik açıdan sağlıklı değil. Eğer bu virüs bir yıl daha sürerse, günün birinde kayın ailemle bir araya geleceğiz mecburen ve ailede en titiz olan Kayınpederim illa dışarı çıkıp kendi alışverişini kendi yapar; paketli ürünleri iki saat bekletip sonra yıkamadan kaldırıyor, meyve sebzeyi bekletmeden yıkıyor (ama iyi yıkıyor) Görümcem ise hiçbirini yapmıyor. Düşünsene aynı evde olduğumuzu aile faciası yaşanır. Kayınvalideme "biz size gelmeden 14 gün önce günlere gitmeyi, misafir ağırlamayı, dışarılarda falan yemek yemeği vs bırakacaksın. Evinde oturacaksın. Sonra biz geldiğimizde benim tedbirleri uygulayacağız ve kaldığımız sürece yine misafirlik yok, eve kimse gelmeyecek, kimseyle görüşmeyeceksin" diyecek halim yok ki. Zaten görümcemin evine gittiğimizde olacakları hayal bile edemiyorum. Bu yüzden terapi almak istiyorum.
Şimdi okuyacaklarınız sizi krize sokacak muhtemelen ama ben de görümceniz gibiyim artık. Gerçi normalde de dışarıdan aldığımız bütün paketli gıdaları şöyle bir sudan geçirir dolaba atardım, meyveyi sebzeyi sirkeli suda bekletir koyardım. Şimdi tekrar o düzene geçtim. Pandeminin ilk dönemleri aldığımız bütün paketleri tek tek seyreltilmiş çamaşır suyuyla temizler, durular, kurular öyle kaldırırdık. Artık ne vaktim ne de enerjim var buna. İş ortamındayız, her dakika aldığımız herşeyi temizleyecek sterilize edecek halimiz yok. Ama dediğim gibi ilk günler hemen hemen sizin gibi hissederken şu an öyle değilim, eğer sizi kötü anlamda etkileyeceğine inanıyorsanız - ki muhtemelen daha uzun bir süre böyle devam edeceğiz, ya normalleşme sürecine gireceksiniz tedbirli bir şekilde ya da sanırım psikolojik tedavi almanız en doğrusu olacak.
En kısa zamanda geçmesini diliyorum artık bu sürecin, çünkü kendimizi izole etme şansımız yok ve bu stresi yaşamak bile yorucu. Sağda solda öksüren, hapşıran, maske bile takmayan o kadar çok insan var ki bu insanlarla aynı toplu taşımaya binmek, aynı ofislerde çalışmak insanı ruhen hasta ediyor hepsinden önce.
