- 29 Mayıs 2021
- 3.063
- 6.010
- 108
- 40
- Konu Sahibi Rowena Ravenclaw
-
- #1
Türkiye’de gayet iyi işlerimiz, kirada evimiz, her sene tatilimiz vs varken 4 yıl önce eşimin şirketinde yurtdışı pozisyonundan ötürü geldik. (Türkiye’deki gidişattan da pek memnun değildik o yüzden bu fırsatı da sevinçle kabul ettik açıkçası)
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Not: konuyu açtıktan sonra tatil olduğu için çok sosyal medyaya giremedim. Bir gün girdim: köpek ve kedileri sahipleneceğim ayağına evine alıp kesen doktoru okudum. Ertesi gün iki yaşındaki bebeğin darp edildiği için gözünü kaybetme riskini okudum. Az önce instagramda yoğunbakımda tecavüze uğramış felçli çocuğu okudum. Dünyanın başka yerinde olmuyor mu diyebilirsiniz elbette oluyordur. Ama ben sorularımın cevabını aldım. Kendi ruh sağlığım için Türkiye defteri kapandı.
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Not: konuyu açtıktan sonra tatil olduğu için çok sosyal medyaya giremedim. Bir gün girdim: köpek ve kedileri sahipleneceğim ayağına evine alıp kesen doktoru okudum. Ertesi gün iki yaşındaki bebeğin darp edildiği için gözünü kaybetme riskini okudum. Az önce instagramda yoğunbakımda tecavüze uğramış felçli çocuğu okudum. Dünyanın başka yerinde olmuyor mu diyebilirsiniz elbette oluyordur. Ama ben sorularımın cevabını aldım. Kendi ruh sağlığım için Türkiye defteri kapandı.
Son düzenleme: