- 27 Ağustos 2022
- 6.470
- 11.939
- 178
- Konu Sahibi Rowena Ravenclaw
-
- #21
1 Yıl dayanabilecek birikiminiz var mı ?
Varsa kalın.
Yoksa da idare etmeye çalışın, yine kalın.
Artık olmaz dediğiniz anda dönmeyi düşünürsünüz.
Ben bu Türkiye de yaşanmaz olayını bir türlü çözemedim. Belli bir kitle tutturmuş yaşanmaz diye.herkes birbirini gaza getirme dersinde.gayet de güzel yaşıyoruz.evimizi de aldık arbamizi da şükür. Kendi bütçenize göre tatilimizide yapıyoruz.okullarimiz hastaneleimiz şükür hepsine ulaşıyoruz.sunu kabul ediyorum tabi ki daha iyisi olabilir.olmalida .Türkiyede çoğu kurumda bir standart yok onu da kabul ediyorum.ama yani mutsuz olduğunuz yerde bu kadar kalma çabası neden ki.
Birde benim en katlanamadigim şey başka bir ülkede yabancı olma fikri.atalarimiz bu topraklar için çok büyük fedakarlıklar yapmış. Bırakıp gitmek hiç aklıma bile gelmiyor. Ama şunu istiyorum. bir oğlum var, gitsin gezsin tozsun,jatta birlikte gezelim görelim ama evime geri döneyim.
Kendinize bu kadar yüklenmeyin, biraz zaman verin ailenize.
Bir süre iş arayın bence çocuklar kaç yaşında
1 yıl yetecek birikim var da evin de mortgageı var.Eşiniz layoff olmadan başka iş bakabilir mi? Eğer yazılımcı falansa çok zor olmaz. Ben de Almanya'dayım neredeyse 1 yıl olcak hala iş bulamadım. Almanca ilanlar en az B2 istiyor, Almanca istemeyende de aşırı rekabet var. Ekonomi de çok parlak olmadığından hem ilan az ya da şirketler kendi içlerinde departman değiştirmek isteyenlere öncelik sunuyor. Son aşamaya (5.) gelip şirket içi biri o pozisyonu istediğinden elendiğim oldu.
Ben de hiçbir zaman Almanca'yı İngilizcem gibi geliştirebileceğimi düşünemiyorum. İş bulamadıkça Almanca öğrensem diyorum, Almanca baktıkça işimle ilgili daha da kendimi geliştireyim, çekilcek çile değil diyorum. Öyle bir kısır döngüdeyim ki... (Bu konularda dert paylaşmak isterseniz özelden de yazabilirsiniz)
Siz de sadece İngilizce isteyen ama beyaz yaka işi olmayan bir şey bulsanız geçici olarak? (Garsonluk, call-center falan gibi) En azından potansiyel bir layoffta, ailede çalışan olması oturumunuzu riske atmaz.
Burada ki standardı düşürmüşken 1 yılı daha en az göze alın. Bide dönünce başaramamış olma hissi olacak şimdiTürkiye’de gayet iyi işlerimiz, kirada evimiz, her sene tatilimiz vs varken 4 yıl önce eşimin şirketinde yurtdışı pozisyonundan ötürü geldik. (Türkiye’deki gidişattan da pek memnun değildik o yüzden bu fırsatı da sevinçle kabul ettik açıkçası)
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Belçika'da mı bulunuyordu, sadece ingilizceyle?Birkaç sene önce İngilizceyle çok rahat iş bulunabiliyordu. Ama şuan öyle değil maalesef. Benim tavsiyem biran önce dil öğrenin ve orda kalın.
Bazı görüşmelerde dil soruyorlar. İngilizce, Felemenkçe,Türkçe diyorum. Başka diyor? Arkadaş daha ne yapayım daha ne konuşayım?Belçika'da mı bulunuyordu, sadece ingilizceyle?
çünkü aksine belçika bu konuda en sıkıntılı yerlerden birisi diye biliyordum flemenkçe fransızca ve inglizce biliyor adamlar zaten default olarak, nasıl sadece ingilizceyle bir de yabancı olarak iş bulacaksın ki?
anca çok çok global şirket olur, o şirketin belçika ofisi olur, yarısı çinli yarısı abdli olur çalışanların orası istemez felemenkçe
benim bir projemin yönetici grubu Ghent'te
adamların kendi içlerindeki bürokrasiye halletmesi 6 ayı buluyor, kesinlikle sadece ingilizceyle de olmuyor tüm çalışanları kendi vatandaşları.
bana kafayı yedirttiler, oraya gidecektim onu yerine başka ülkeye karar verdim şu anda oraya başvurdum.
E o zaman türkiyeye gelTürkiyede bazı kurumlar çok iyi maaş veriyor belçikada da çok göçmen var herkes için aynı şartlar yok bence
işte onu diyorum ben de, bu arkadaşlar, maşallah, kendileri o kadar çok dilliler ki bi 5 dil filan konuşsan ancak o zaman + ekstra birisi olabilirsin, belçika ve isviçre çok dezavantajlı bu konudaBazı görüşmelerde dil soruyorlar. İngilizce, Felemenkçe,Türkçe diyorum. Başka diyor? Arkadaş daha ne yapayım daha ne konuşayım?
Başka is bulma fırsatınız yokmu? Bir sene bence idare edilip geçinemezmisiniz illa hazırda ki parayi mi yemeniz lazimTürkiye’de gayet iyi işlerimiz, kirada evimiz, her sene tatilimiz vs varken 4 yıl önce eşimin şirketinde yurtdışı pozisyonundan ötürü geldik. (Türkiye’deki gidişattan da pek memnun değildik o yüzden bu fırsatı da sevinçle kabul ettik açıkçası)
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Arıyoruz elbette. Ama ne iş olsa yaparım a da dönmek istemiyorum.Başka is bulma fırsatınız yokmu? Bir sene bence idare edilip geçinemezmisiniz illa hazırda ki parayi mi yemeniz lazim
Neden Türkiye’de özelde okutmayı tercih ediyorsun? Kızım İzmir’de özel okulda asla öğrenmediği Fransızcayı burda öğrendi, üstüne İngilizcesi ana dili gibi şu an ve seneye İspanyolca üstüne Rusça ya da Çince’den birini seçip alıcak. Bu çocuk ortaokula yeni başlayacak seneye.Of çok zor ya biz de çok kararsızlıklar yaşadık bu konuda eşimle. Bizim Türkiyede evimiz yok, buradaysa birkaç ay önce yeni aldığımız eve taşındık ve ciddi bir kredi ödemesi var. Aynı şehirde iş bulamadığımız için ben artık işten ayrılıp freelance çalışmaya başladım ama durumlar ortada, eskisi gibi getirisi olmuyor. Piyasa çok çok kötü. Zaten çalıştığım alan başka ülkede çalışmaya müsait değil, dönersem maalesef başka bir alana kaymam gerekecek ki o zaman da kaç senelik çalışma hayatımda çok geri gideceğim. Tek fark çocuk yok.
Sizin açınızdan bence henüz işten çıkarma yokken yelkenleri suya indirmeyin. Çoğu firma emekliliği gelmiş olanlara tazminatla çıkış teklif ediyor ilk etapta. Diğer bir seçenek çok aktif şekilde siz de iş arayabilirsiniz. Belli maaşın altında vatandaşlık işi tehlikeye girebilir. Bir de evinizi krediyle aldıysanız eğer işsiz kalınca bildirim istiyorlarsa o konuda da sorun yaşamanız mümkün. Ben ne yapardım, sanırım karı koca iş aramaya devam eder hiç olmazsa vatandaşlığı alırdım. O sırada Türkiyede güzel maaşlı iş bulursam dönerdim. Tamamen tercih meselesi ama iyi param olduğu senaryoda ben yine de Türkiyede özelde çocuk okutmayi buraya tercih ederdim. Çok oldu gelip dönen bizden de.
Tahminime göre Amerikadsnz 1 yıl olsun gerekirse garsonluk yaparım asla vatandaşlık hakkımı ziyan etmem.Türkiye’de gayet iyi işlerimiz, kirada evimiz, her sene tatilimiz vs varken 4 yıl önce eşimin şirketinde yurtdışı pozisyonundan ötürü geldik. (Türkiye’deki gidişattan da pek memnun değildik o yüzden bu fırsatı da sevinçle kabul ettik açıkçası)
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Valla Türkiye de doktorlar istifa edip gidip avrupaya garsonluk yapıyor anlatabildimmi memleket kötülemek değil derdim ama ne can ne mal güvenliği var adalet sistemi denen bir halt yok ortadaArıyoruz elbette. Ama ne iş olsa yaparım a da dönmek istemiyorum.
Tamamen tercih meselesi. Kreslerde sürekli şeker ve hatta tamamen karbonhidrat verilmesi, yaşadığım yerde kreşlerde yer olmadığı için işe geri baslayamayan arkadaşlarım, daha ileri yaşta okul devam zorunluluğunun birkaç gün bile izin alıp turkiyeye acil gidilmesi gerektiği durumda sorun yaratması, öğretmen olmaması vs vs. Çok memnun olan da var geri dönen de. Ben aynı parayı alıyor olsam turkiyede yaşamayı daha çok seviyorum. Parayla alınabilecek hizmetlerin rahatlığını bazen özlüyorum.Neden Türkiye’de özelde okutmayı tercih ediyorsun? Kızım İzmir’de özel okulda asla öğrenmediği Fransızcayı burda öğrendi, üstüne İngilizcesi ana dili gibi şu an ve seneye İspanyolca üstüne Rusça ya da Çince’den birini seçip alıcak. Bu çocuk ortaokula yeni başlayacak seneye.
En kötü türkiyedeki kiracılı evi satın onu da birikiminize ekleyip 1 yıl daha dişinizi sıkın, iş bulamama durumunda. Şu an dönerseniz yazık olur pişman olursunuz. Burda her geçen gün maddi manevi şartlar zorlaşıyor. Valla üzülürsünüz, çocuklara yazık, iyi bir gelecekleri olabilir orda. Burda en iyi okullarda okuyup en iyi eğitimi alsalar ne olacak sanki.Türkiye’de gayet iyi işlerimiz, kirada evimiz, her sene tatilimiz vs varken 4 yıl önce eşimin şirketinde yurtdışı pozisyonundan ötürü geldik. (Türkiye’deki gidişattan da pek memnun değildik o yüzden bu fırsatı da sevinçle kabul ettik açıkçası)
Şimdi de Avrupa genelinde olduğu gibi işler iyi gitmiyor ve şirketteki pozisyonlar kapanıyor. Ciddi bir kıyım başladı. Biz de yaz sonu nasibimizi alacağız görünüyor.
Ben de kısa bir süre çalıştım, doğumdan sonra bıraktım, bebeğime baktım. Şimdi onu büyüttüm biraz. Tekrar çalışmak istiyorum ana gerçekten iş bulmak acayip zor (Burda işe girdiğim döneme kıyasla) İngilizcem gayet iyi ama beyaz yaka işlerde buranın dili önemli zaten kursa da devam ediyorum ama ana diliniz gibi olması veya İngilizce gibi olması bence bu yaştan sonra imkansız. Eşim zaten buranın dilini hiç öğrenemedi, onların şirket dili İngilizce.
Yani arkadaşlar biz birkaç aya işsiz güçsüz hiçbirşeysiziz. Ev aldık kredisi var. Tamam, birikmişlerimiz bizi götürecek epey ama, nereye kadar? Hazıra dağ mı dayanır?
Türkiye’ye dönmek de bir fikir ama şu an orda da işimiz yok. Ha bu arada eşimin Türkiye’de kalan iş arkadaşları bizim burda aldığımız aynı parayı veya daha yükseğini alıyor. Biz ise burda ev almak için Türkiye’deki evlerden birini sattık diğerinde kiracı var yani dönecek ev bile yok şu anda. Dönersek bıraktığımız şartlardan daha kötüsüne döneceğiz gibi. Sadece maddi şart da değil, insan rahata çabuk aşılıyor derler. Burda özellikle çocuk büyütmenin kolaylığını, insan gibi çalışma saatlerini Türkiye’de bulamayacakmışım gibi düşünüyorum. Bir de burda bugüne kadar birikim yapınca onu çocuğuma kullanırım diye düşünüyordum, Türkiye’de birikimim yok özel hastaneydi yok özel okuldu yok özel dil kursuydu yok servisiydi onlara gidecek diye düşünüyorum.
Ben kalmak istiyorum arkadaşlar. Ama böyle işsiz nasıl kalacağız? 5 yıl dolmadığı için vatandaşlığa başvuru yapamıyoruz. Çok çıkmazdayım. Geceleri kabusla uyanıyorum yatakta bi daha da uyuyamıyorum.
Çok mu abartıyorum Türkiye’deki durumu? Dönsek mi? Ama vatandaşlığa da kalmış 1 yıl, yani evladım yarın “anne bir yıl daha dayanamadınız mı vatandaşlık için” der mi? Of nolur bi akıl verin. Siz ne yapardınız?
Yazım da kafam gibi karmakarışık olmuş olabilir. Siz sorun ben söylerim.
Parayla alınabilecek hizmetleri ben de özlüyorum. Saçımla başımla uğraşmayayım gideyim bi fön çektireyimi, bi bakım yaptırayımı, bi temizlikçi gelsin evi dip temel şöyle dolapları düzenleyecek şekilde temizlesini veya misafir gelecek macro dan bi davet sofrası hazırlayımı özlüyorum elbette.Tamamen tercih meselesi. Kreslerde sürekli şeker ve hatta tamamen karbonhidrat verilmesi, yaşadığım yerde kreşlerde yer olmadığı için işe geri baslayamayan arkadaşlarım, daha ileri yaşta okul devam zorunluluğunun birkaç gün bile izin alıp turkiyeye acil gidilmesi gerektiği durumda sorun yaratması, öğretmen olmaması vs vs. Çok memnun olan da var geri dönen de. Ben aynı parayı alıyor olsam turkiyede yaşamayı daha çok seviyorum. Parayla alınabilecek hizmetlerin rahatlığını bazen özlüyorum.
siz galiba almanyada değilsiniz?Neden Türkiye’de özelde okutmayı tercih ediyorsun? Kızım İzmir’de özel okulda asla öğrenmediği Fransızcayı burda öğrendi, üstüne İngilizcesi ana dili gibi şu an ve seneye İspanyolca üstüne Rusça ya da Çince’den birini seçip alıcak. Bu çocuk ortaokula yeni başlayacak seneye.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?