Ben de ilk kez uçağa bindiğimde İstanbul dan Alanya ya gittim. ama ne rüyalar, ne korsanlar, ne düşen uçaklar

Ne dualar okudum haddi hesabı yok. sözde sakin olmaya çalışacağım ki oğlum kormasın, sözde onu telkin edeceğim

uçak piste geldi. hızlanmaya başladı derken yükseldik ve o anki basınçtan yarı çaplı kalp krizi geçirdim adeta.
ben bir çığlık

uçağın tam dikildiği an arkamı dönüp bakmamış olsaydım iyiydi

bismillah dedim. hortlamayassıca eski kocamin kolunu bir sıkmışım ki tırnaklarım geçmiş resmen. neyse düze çıktık azıcık rahatlar gibi oldum ama dualara tam gaz devam. Oğlum da sanki yıllaaardır uçuyormuşcasına o kadar rahattı ki ben onu teselli edeceğime o beni teselli etti.

bilmem kaç bin feet yükseklikte de ufak çaplı bir türbülans oldu ve o cool sesli kaptancığımın sesini duyduk. arkadaş hepsinin mi sesleri kadife olur
dönüşte gece yolculuğu yapmamıza rağmen hiç ama hiç korkmadım. çok kolay oldu