Merhabalar öncelikle.Sizlere danışmak istediğim bir konu var.Ama sorumu sormadan önce kendimi tanıtayım.
37 yaşındayım.Yaklasik 4 senelik evliyim.2,5 aylık bir kızım var.Esimle ikimiz de öğretmeniz.Guzel bir evliligimiz var.Evimiz kendimizin.Cok eski de olsa bir arabamız ve kenarda birikmiş 120 bin TL paramiz var.Kredi borcumuz yok.
Benim Mart'ın ortasında ücretli iznim bitecek.Bebegimi dogurmadan önce ise başlarım diyordum ama şimdi asla yapamayacağımi anladım.Doguma 10 gün kala izne ayrıldım.Anne sütü veriyorum sadece ve kucağımdan inmeyen bir bebeğim var.Ben önümüzdeki sene için de işe başlamayı istemiyorum.Bebegimi kendim büyütmek istiyorum.Esim sen bilirsin diyor.Kayinvalideme kalsa Mart'ta başlayayım istiyor.Acikcasi bu konuda onu umursamıyorum.Sessiz kalarak bildiğimi okuyorum.Ama geçen gün anneme bile bu fikrimi söylediğimde karşı çıktı.İste zaten 3.5 gün okula gidiyorsun,mesain az,çocuğun da büyümüş olacak diyor.Kayinvaliden zaten bakmak istiyor baksın diyor.Ama kv 70 yaşında.
Bilmiyorum neden ama zoruma gitti.Ben lise ve üniversite yıllarında tarlada tütün isciligi yaparak okudum.Universitede 3 sene özel ders verdim.Son sene dershanede calistim.burs aldım ve aileme pek yük olmadım.Onlarda okumamı desteklediler,sagolsunlar.Yeri geldi pancar yevmiyesine bile gittim kpss kitapları almak icin.Hemen atandım.Yaklasik 14 senedir öğretmenlik yapıyorum.
Sizce 2 yaşına kadar bebeğime kendim bakmak istemem ve 1 sene ücretsiz izne ayrılmam çok mu fazla? Diğer türlü 9 aylıkken işe başlamış olacagim.Bebegim bunun için yeterince büyük mu olacak?Ben çok mu duygusal davranıyorum?
Yorum yapacak olan herkese şimdiden teşekkür ederim.