-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Üçüz Annelerin Doğum Hikayeleri Az Sonra :)
- Konu Sahibi tarcinim
- Başlangıç Tarihi
:)))hadi bakalım yeni topiğimiz hayırlı olsun. sanırım en çok vakti olan benim açılışıda ben yapayım
bizim hikeyemiz evliliğimizin 2. yılı başladı . aslında evlendikten 1sene sonra tamamen alakasız muhabbet ortamında hadi bi fal bakalım lafıyla ortaya çıkan o falda çocuk sorunu var falan diye anlatılan olaylardan sonra olabilirmi acaba diye şüphelerimize şüphe katan gelişmeler sonucunda gerçekten bi problemimiz olduğu ortaya çıktı . tabi şoklar hayal kırıklıkları ama biz bunun üstüne 1 sene daha bekleme kararı aldık . 2 senemizde ilk defa bi tüpbebek merkezine gittik o zaman özeldi merkezler maddi manevi bi sürecin ardından malesef olmadı . 2 sene sonra bida karar verdik bu sefer üniverste hastanesine gittik maddi olarak daha uygundu tabi ama maneviyatta hiçbi değişiklik yok gene ilaçlar gene işlemler ordaki süreçte malesef işe yaramadı .2008 yılında gene 2 senelik bi aradan sonra (ki bu arada 2 sene arayla zaten 3 çocuk yapardım denk geldi :))))). ankarada özel bi merkezde tekrar tedaviye başladık ordaki merkezde kişiye özel tedavi uygulandı diğerlerinde normal yumurta artırıcı ilaçlar çatlatma iğneleri ve toplama işlemi uygulanıyordu . aynı ilaçlar ve hemen hemen aynı dozlarla . bu merkezde tutmamasının sebebinin benim yumurta sayımın çok olmasına bağlandı şöyleki bende bi problem olmadığı için yumurta sayımda fazla bide ilaçların dozuyla bu katlandığında benim 40 lara varan yumurta sayım çıkıyordu . klinikte ilaç dozlarını azaltarak bunu 10-15 arası olması sağlandı (doktorun söylediğine göre her ayki yumurtlama döneminde vücut sürekli yenilendiği için transfer edilen yumurtalarıda vücuttan atıp yerine yenisini üretiyormuş dolayısıyla işlem ne kadar başarılı olsada fazla yumurta olumsuz sonuç doğuruyormuş ).işlemlemleri anlatmakla uğraşmıycam hatırlamak istemediğim hepimimiz yaşadığı bi süreç sonuçta eve gelmeden ankarada 10 gün kalkmadan yattım . eve geldiğimizdede durum aynıydı sonuç günü geldiğinde kardeşim ve eşim hastaneye gitti ben annemle beraber evde bekledim sonuçları o dakikalar geçmek bilmedi zaten . kapı çaldı o zaman kalbimin nasıl sıkıştığının tarifi yok eşim ve kardeşim ağlayark yanıma geldiler onları ağlıyor görünce olmadı gene dimi dedim eşimin bi yandan hıçkırıp bi yandanda oldu hayatım bu sefer hamilesin diyen hali hala gözümün önünde . ağlamalar korkudan arayamayan eşe dosta haber vermeler :)) eltim ebe hemşiredir bursada ona haber verdiğimizde bu rakamlar çok yüksek ben sana diyim enaz üçüz bekle demişti . sonra doktorumuzu aradık ikiz olabilir dedi .tabi herkeste bi sevinç bi hafta sonra ultrosona girmemizi istedi . gittik doktor 2 kese gördü keselerin oluştuğunu ama kalblerin oluşması için bir hafta sonra tekrar bakılması gerektiğini her ihtimale karşı hazırlıklı olmamı söyledi . o bir hafta biraz korku biraz heyacenla geçti . sonraki gittiğimizde keselerin durduğunu ilk kesedeki sesi gayet rahat duyduğunu ama diğer bebeğin sesini alamadığını söyledi o an kaldım sadece ne diyeceğimi bilemedim sonrasında ankaradki doktorumun bana 10. haftaya kadar vajinal muayne olabilirsin daha garantilidir sözü geldi bide dedim diğer muayene alın gönülsüz biraz alalım istersen ama bak kendini alıştır muhtemelen bir bebek var dedi . bende tamam dedim ne olursa olsun ama net bişey olsun . yatıyorum sedyede yanımda eşim kardeşlerim herkes bi haber bekliyor . doktor kontrol ediyor aa dedi öbür bebek arkada kalmış o yüzden sesi net alamamışım 2. side yaşıyor dedi ama hala muayene ediyor bende şaka yapıcam güya doktor bey napıyosunuz üçüncüyüdemi arıyosunuz dedim . arzu valla bak bişey göstericem size dedi . ekranı çevirdi hepimiz bakıyoruz şunu görüyomusunuz evt bu ilk , şunu evt bu 2 , ya şunu eveeeetttttttttt işte buda 3 . gerçekten 2 kese var ama sende 3 bebek var dedi .o anki halimizi anlatamam kardeşlerim zıplıyorlar eşim şaşkın ekrana kilitlenmiş ben dedim size ölmezdiler işte bak çogaldılar şeklide bi yandan ağlıyorum :)) tabi kontrollerin sonrasında doktorcuğum hemen hikayelerle bak şöyle olur böyle olur moduna girdi . beslenemzler dedi . yapışık olabilirler dedi dedide dedi . daha sedyeden kalkmadan burnumdan getirmeye çalıştı ben sadece güldüm garantin varmı dedim . seninde benimde verebileceğimiz bi garantimiz yok yaşarlarsa istiyorum hepsini yaşamazlarsada bırak benim karnımda veren allah alsın ben bu kalp atışlarını duyup ordaki pırpır atan kalbi gördükten sonra hayatta aldırmam .
verdiğim o karardan sonrası hep bi telaş bi heyecen bi korku içinde geçti . hamilelik sürecinde vitamin takviyesiyle beraber bazı ilaçlar alındı 11 hafta civarı doktorumun önerisiyle serklaj oldum ( rahim ağzına dikilş atılması) . hafta hafta yapılan kontroller iyi çıkıyordu onları ilk renkli olarak ekranda görmek çok heyecanlıydı inanamıyosunuz ekrana bakıp karnıma bakıyordum bunları benimmi diye . güzel günlerdi :))
sonrasında tarama testleri geçerli olmadığı için sanırım 19 hafta gibiydi doktorumun önerisiyle gene hacettepe proflarından birinin ayrıntılı ultrosana girdim . ultroson odasıda doktor beyde çok iyiydi . genel incelemeler yapıldı herşey iyi derken bebeklerden birinde takılı kaldı doktor ama soru soramıyorum çünkü öyleki o ultrosonda kandan beyne bütün iç organlardan kalbe kadar herşey inceleniyor . bana kalbinde yada beyninde bişey var diyecek diye nefes bile alamadım sadece gözümden sessizce gözyaşı aktı şuan bile yeniden yaşıyorum nerdeyse nefes alamadım yok gibi düşündüm sonra bebeklerden birinde sorun var dedi .biraz daha baktı ve dudak yarığı var bi bekbekte dedi . o an hıçkırarak ağlamaya başladım zaten ben kalple beyinle ilgili bi sorun beklerken gelişememiş diycek diye nefes alamazken bana sadece ve sadece dudak yarığı var diyodu . o ank ettiğim duaların şükürlerin haddi hesabı yoktu zaten 1 saat kadar inceledi her yönden resimlerini çekti damakta bi problem olup olmadığını anlamak için esnerkenki halini yakaladı allah şükür damakla ilgili bi sorunumuz yoktu . hepsinin sağlıkları gelişimleri gayet iyiydi . geneteki bi şey olduğunu düşünmüyorum çünkü diğer kardeşinde yok ama aklımızda kalmasın istiyorum genede bi amniyosentez yapalım dedi . sonraki güne randevu verildi . amniyosentez ilk 2 bebekte bana kolay geldi çok canım yanmadı ama 3. tam kasıklarımdaydı havaya fırladım resmen ama korkulacak kadar değilmiş söyliyim . sonuçlarını almak uzun bi zaman aldı o süreç nasıl geçti zaten anlatamam yaşayan anneler bilir allah kimseye hastane kapılarında derman aratmasın . allaha şükür sıkıntılı sürenin sonunda sağlıklı oldukalrı haberleri geldi zaten diğer olaylarda normaldi 22. haftada doğum iznine ayrıldım ondan sonraki hamilelik sürecim keyifli geçti bol bol resim çekildim , sürekli kıyafet yeniledim çünkü günden güne duba gibi oldum , son 1 aya kadar yatmadım sürekli gezdim zaten etraftakilerin bakışı çok komikti herkes dönüp dönüp bakıyordu ben şaşırıyordum tabi niye bu kadar şaşırıyorlarki diye doğumdan sonra kendi fotolarıma bakınca anladım yürüyen fil insan kırması birini kim görse dönüp bakarmış :))) sonrasında doğum zamanı yaklaşmaya başlatyınca 28. hafta olarak baz aldık başlangıç süresini bursaya gitmemiz gerekti doğumu orda yapacaktım . 4 saatlik yolu her 15 dakkada bir durman lazım nidalarıyla 8 saatte aldık millet felç geçirecekti artık ama napıyım çok baskı vardı :))
sağ salim ulaştıktan sonra ordaki kontrollerde normal çıktı ev hastaneye yakındı bide eltimde hemşire olunca doktor ilk başta gerek görmedi yatmama .allah razı olsun eltim ve kaynım bana gerçekten çok iyi baktılar yememe içmeme çok dikkat ettiler . hergün düzenli olarak kesinlikle 3 yumurta ve yarım kilo süt içtim . ihmal etmedim bunun yanı sıra balık et sebze hamur işi ne buluyorsam yedimki doğuma girdiğim kilodan bu çok belli oluyordu . 31 . hafta artık hastaneye yattım bursanın havasımı suyumu hastaneden 3 tane üçüz bir sürüde ikiz vardı :))) parsellemiş gibi yalnız hissetmedim hiç kendimi odamız 2 kişilikti yanımdaki arkadaşda ikizdi bir ay onlarla beraber aynı odada kaldık . seruma falan bağlanmadım öyle ama düzenli kullandığım 2 ilaç vardı doğumu geciktirmek için . hastanedeki en tatsız olayım benim için sabah ezanıyla gelen kahvaltıydı 2 zeytin biraz peynr bide çay valla oturup ağladığımı biliyorum ben bunla doymam diye :)))zavallı annem her sabah fırına gidip cevizli çörek alırdı , arada birde tereyağlı simit :)))33 34 lerde doğum kaşıntılarımla birlikte benimde stresim iyice arttı tabi yükde ağırlaştı tuvalete bile kalkmak işkence oluyordu bazen kaşın kaşın geçmeyen bi kaşıntı heryerim yara berre . artık doktora allah aşkına alın dayanamıycam bu kaşıntılara diye yalvarır olmuştum biraz daha bekle gayet iysin bişey yok diye oyaladı durdu beni sağolsun artık dedimki ya allah aşkına sen kes şu kaşıntıyı ben sana 40 da bekliyim ama beni bundan kurtar malesef o kaşıntılar doğum yapmadıkça geçmiyormuş öğrenmiş oldum . benim sancım açılmam yada suyumun gelmesi gibi olaylar olmadı tarif edemiyorum eğer eltim yoksa en büyük sıkıntıyı nst lerde yaşadım bi türlü alamıyorlardı 1,5 saat yattığımı bilirim hala tık yok kalkıp gitmiştim tamam kalsın dayanamıyorum artık diye . eltim varsa 5 dakkadan 15 dakkada işlem bitiyordu normal sürede kalmıyordum zaten çocuklarda kuzu gibi duruyorlardı heryerde eltimi arıyorlardı artık gel arzunun nst si var diye :)) neysem 9 şubatta artık ben isyanımın doruklarındayken eltim geldi nst ya bağladı kayracıkda bi sorun var kalp atışı çıkmıyor ama ben zaten stresliyim bana biraz sakinleş tekrar bakalım dedi . sonra gene baktık yok makina bozuk diğerine gidelim dedi ben arkada badi badi yürüyorum tüm hastaneyi dolaştık yok alınmıyor kendi hocalarını çağırdı bakıyorlar yok . artık doktoru aradılar doktorda sakin olsun gece ani bişey olursa alsınlar yoksa beklesin ben yarın sabah ameliyata alıcam demiş . ben ne zamanki bunu duydum kendime geldim bütün çks ve nst ler düzgün alınmaya başlandı . burdanda annenin bebekler üzerindeki etkisini kesnlikle kendim yaşayarak görmüş oldum . böylelikle 36. hafta 10/02/2009 da saat 9:30 da çift ameliyat önlüğü giyerek :))ameliyahanenin yolunu tuttum . genel anestezi istedim çünkü ordaki en ufak bi olaya dayamazdım görebilmeyi isterdim ama kameradan seyrettim artık . sonunda 3 küçük meleğime sağlıklı sıhhatli kavuşmuş oldum
9:48 kayra umut 2.450
9:50 eymen mirza 2,190
9:53 azra nildem 2.600
bende 59 kiloyla hamile kaldım 110 kiloyla doğuma girdim . doğum sonrası 80 lere düştüm 20 ay geçti hala 65 kiloyum :)))
bu kısa bi doğum hikayesinden çok hayat özeti gibi oldu ama idare edin artık çocuklara kavuşmakda zor olunca kısaca geçilip gidelemiyor daha yazacak ne ayrıntılar var amma neysem. allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin hepimizin çocuğunu ailesini korusun (amin)
bizim hikeyemiz evliliğimizin 2. yılı başladı . aslında evlendikten 1sene sonra tamamen alakasız muhabbet ortamında hadi bi fal bakalım lafıyla ortaya çıkan o falda çocuk sorunu var falan diye anlatılan olaylardan sonra olabilirmi acaba diye şüphelerimize şüphe katan gelişmeler sonucunda gerçekten bi problemimiz olduğu ortaya çıktı . tabi şoklar hayal kırıklıkları ama biz bunun üstüne 1 sene daha bekleme kararı aldık . 2 senemizde ilk defa bi tüpbebek merkezine gittik o zaman özeldi merkezler maddi manevi bi sürecin ardından malesef olmadı . 2 sene sonra bida karar verdik bu sefer üniverste hastanesine gittik maddi olarak daha uygundu tabi ama maneviyatta hiçbi değişiklik yok gene ilaçlar gene işlemler ordaki süreçte malesef işe yaramadı .2008 yılında gene 2 senelik bi aradan sonra (ki bu arada 2 sene arayla zaten 3 çocuk yapardım denk geldi :))))). ankarada özel bi merkezde tekrar tedaviye başladık ordaki merkezde kişiye özel tedavi uygulandı diğerlerinde normal yumurta artırıcı ilaçlar çatlatma iğneleri ve toplama işlemi uygulanıyordu . aynı ilaçlar ve hemen hemen aynı dozlarla . bu merkezde tutmamasının sebebinin benim yumurta sayımın çok olmasına bağlandı şöyleki bende bi problem olmadığı için yumurta sayımda fazla bide ilaçların dozuyla bu katlandığında benim 40 lara varan yumurta sayım çıkıyordu . klinikte ilaç dozlarını azaltarak bunu 10-15 arası olması sağlandı (doktorun söylediğine göre her ayki yumurtlama döneminde vücut sürekli yenilendiği için transfer edilen yumurtalarıda vücuttan atıp yerine yenisini üretiyormuş dolayısıyla işlem ne kadar başarılı olsada fazla yumurta olumsuz sonuç doğuruyormuş ).işlemlemleri anlatmakla uğraşmıycam hatırlamak istemediğim hepimimiz yaşadığı bi süreç sonuçta eve gelmeden ankarada 10 gün kalkmadan yattım . eve geldiğimizdede durum aynıydı sonuç günü geldiğinde kardeşim ve eşim hastaneye gitti ben annemle beraber evde bekledim sonuçları o dakikalar geçmek bilmedi zaten . kapı çaldı o zaman kalbimin nasıl sıkıştığının tarifi yok eşim ve kardeşim ağlayark yanıma geldiler onları ağlıyor görünce olmadı gene dimi dedim eşimin bi yandan hıçkırıp bi yandanda oldu hayatım bu sefer hamilesin diyen hali hala gözümün önünde . ağlamalar korkudan arayamayan eşe dosta haber vermeler :)) eltim ebe hemşiredir bursada ona haber verdiğimizde bu rakamlar çok yüksek ben sana diyim enaz üçüz bekle demişti . sonra doktorumuzu aradık ikiz olabilir dedi .tabi herkeste bi sevinç bi hafta sonra ultrosona girmemizi istedi . gittik doktor 2 kese gördü keselerin oluştuğunu ama kalblerin oluşması için bir hafta sonra tekrar bakılması gerektiğini her ihtimale karşı hazırlıklı olmamı söyledi . o bir hafta biraz korku biraz heyacenla geçti . sonraki gittiğimizde keselerin durduğunu ilk kesedeki sesi gayet rahat duyduğunu ama diğer bebeğin sesini alamadığını söyledi o an kaldım sadece ne diyeceğimi bilemedim sonrasında ankaradki doktorumun bana 10. haftaya kadar vajinal muayne olabilirsin daha garantilidir sözü geldi bide dedim diğer muayene alın gönülsüz biraz alalım istersen ama bak kendini alıştır muhtemelen bir bebek var dedi . bende tamam dedim ne olursa olsun ama net bişey olsun . yatıyorum sedyede yanımda eşim kardeşlerim herkes bi haber bekliyor . doktor kontrol ediyor aa dedi öbür bebek arkada kalmış o yüzden sesi net alamamışım 2. side yaşıyor dedi ama hala muayene ediyor bende şaka yapıcam güya doktor bey napıyosunuz üçüncüyüdemi arıyosunuz dedim . arzu valla bak bişey göstericem size dedi . ekranı çevirdi hepimiz bakıyoruz şunu görüyomusunuz evt bu ilk , şunu evt bu 2 , ya şunu eveeeetttttttttt işte buda 3 . gerçekten 2 kese var ama sende 3 bebek var dedi .o anki halimizi anlatamam kardeşlerim zıplıyorlar eşim şaşkın ekrana kilitlenmiş ben dedim size ölmezdiler işte bak çogaldılar şeklide bi yandan ağlıyorum :)) tabi kontrollerin sonrasında doktorcuğum hemen hikayelerle bak şöyle olur böyle olur moduna girdi . beslenemzler dedi . yapışık olabilirler dedi dedide dedi . daha sedyeden kalkmadan burnumdan getirmeye çalıştı ben sadece güldüm garantin varmı dedim . seninde benimde verebileceğimiz bi garantimiz yok yaşarlarsa istiyorum hepsini yaşamazlarsada bırak benim karnımda veren allah alsın ben bu kalp atışlarını duyup ordaki pırpır atan kalbi gördükten sonra hayatta aldırmam .
verdiğim o karardan sonrası hep bi telaş bi heyecen bi korku içinde geçti . hamilelik sürecinde vitamin takviyesiyle beraber bazı ilaçlar alındı 11 hafta civarı doktorumun önerisiyle serklaj oldum ( rahim ağzına dikilş atılması) . hafta hafta yapılan kontroller iyi çıkıyordu onları ilk renkli olarak ekranda görmek çok heyecanlıydı inanamıyosunuz ekrana bakıp karnıma bakıyordum bunları benimmi diye . güzel günlerdi :))
sonrasında tarama testleri geçerli olmadığı için sanırım 19 hafta gibiydi doktorumun önerisiyle gene hacettepe proflarından birinin ayrıntılı ultrosana girdim . ultroson odasıda doktor beyde çok iyiydi . genel incelemeler yapıldı herşey iyi derken bebeklerden birinde takılı kaldı doktor ama soru soramıyorum çünkü öyleki o ultrosonda kandan beyne bütün iç organlardan kalbe kadar herşey inceleniyor . bana kalbinde yada beyninde bişey var diyecek diye nefes bile alamadım sadece gözümden sessizce gözyaşı aktı şuan bile yeniden yaşıyorum nerdeyse nefes alamadım yok gibi düşündüm sonra bebeklerden birinde sorun var dedi .biraz daha baktı ve dudak yarığı var bi bekbekte dedi . o an hıçkırarak ağlamaya başladım zaten ben kalple beyinle ilgili bi sorun beklerken gelişememiş diycek diye nefes alamazken bana sadece ve sadece dudak yarığı var diyodu . o ank ettiğim duaların şükürlerin haddi hesabı yoktu zaten 1 saat kadar inceledi her yönden resimlerini çekti damakta bi problem olup olmadığını anlamak için esnerkenki halini yakaladı allah şükür damakla ilgili bi sorunumuz yoktu . hepsinin sağlıkları gelişimleri gayet iyiydi . geneteki bi şey olduğunu düşünmüyorum çünkü diğer kardeşinde yok ama aklımızda kalmasın istiyorum genede bi amniyosentez yapalım dedi . sonraki güne randevu verildi . amniyosentez ilk 2 bebekte bana kolay geldi çok canım yanmadı ama 3. tam kasıklarımdaydı havaya fırladım resmen ama korkulacak kadar değilmiş söyliyim . sonuçlarını almak uzun bi zaman aldı o süreç nasıl geçti zaten anlatamam yaşayan anneler bilir allah kimseye hastane kapılarında derman aratmasın . allaha şükür sıkıntılı sürenin sonunda sağlıklı oldukalrı haberleri geldi zaten diğer olaylarda normaldi 22. haftada doğum iznine ayrıldım ondan sonraki hamilelik sürecim keyifli geçti bol bol resim çekildim , sürekli kıyafet yeniledim çünkü günden güne duba gibi oldum , son 1 aya kadar yatmadım sürekli gezdim zaten etraftakilerin bakışı çok komikti herkes dönüp dönüp bakıyordu ben şaşırıyordum tabi niye bu kadar şaşırıyorlarki diye doğumdan sonra kendi fotolarıma bakınca anladım yürüyen fil insan kırması birini kim görse dönüp bakarmış :))) sonrasında doğum zamanı yaklaşmaya başlatyınca 28. hafta olarak baz aldık başlangıç süresini bursaya gitmemiz gerekti doğumu orda yapacaktım . 4 saatlik yolu her 15 dakkada bir durman lazım nidalarıyla 8 saatte aldık millet felç geçirecekti artık ama napıyım çok baskı vardı :))
sağ salim ulaştıktan sonra ordaki kontrollerde normal çıktı ev hastaneye yakındı bide eltimde hemşire olunca doktor ilk başta gerek görmedi yatmama .allah razı olsun eltim ve kaynım bana gerçekten çok iyi baktılar yememe içmeme çok dikkat ettiler . hergün düzenli olarak kesinlikle 3 yumurta ve yarım kilo süt içtim . ihmal etmedim bunun yanı sıra balık et sebze hamur işi ne buluyorsam yedimki doğuma girdiğim kilodan bu çok belli oluyordu . 31 . hafta artık hastaneye yattım bursanın havasımı suyumu hastaneden 3 tane üçüz bir sürüde ikiz vardı :))) parsellemiş gibi yalnız hissetmedim hiç kendimi odamız 2 kişilikti yanımdaki arkadaşda ikizdi bir ay onlarla beraber aynı odada kaldık . seruma falan bağlanmadım öyle ama düzenli kullandığım 2 ilaç vardı doğumu geciktirmek için . hastanedeki en tatsız olayım benim için sabah ezanıyla gelen kahvaltıydı 2 zeytin biraz peynr bide çay valla oturup ağladığımı biliyorum ben bunla doymam diye :)))zavallı annem her sabah fırına gidip cevizli çörek alırdı , arada birde tereyağlı simit :)))33 34 lerde doğum kaşıntılarımla birlikte benimde stresim iyice arttı tabi yükde ağırlaştı tuvalete bile kalkmak işkence oluyordu bazen kaşın kaşın geçmeyen bi kaşıntı heryerim yara berre . artık doktora allah aşkına alın dayanamıycam bu kaşıntılara diye yalvarır olmuştum biraz daha bekle gayet iysin bişey yok diye oyaladı durdu beni sağolsun artık dedimki ya allah aşkına sen kes şu kaşıntıyı ben sana 40 da bekliyim ama beni bundan kurtar malesef o kaşıntılar doğum yapmadıkça geçmiyormuş öğrenmiş oldum . benim sancım açılmam yada suyumun gelmesi gibi olaylar olmadı tarif edemiyorum eğer eltim yoksa en büyük sıkıntıyı nst lerde yaşadım bi türlü alamıyorlardı 1,5 saat yattığımı bilirim hala tık yok kalkıp gitmiştim tamam kalsın dayanamıyorum artık diye . eltim varsa 5 dakkadan 15 dakkada işlem bitiyordu normal sürede kalmıyordum zaten çocuklarda kuzu gibi duruyorlardı heryerde eltimi arıyorlardı artık gel arzunun nst si var diye :)) neysem 9 şubatta artık ben isyanımın doruklarındayken eltim geldi nst ya bağladı kayracıkda bi sorun var kalp atışı çıkmıyor ama ben zaten stresliyim bana biraz sakinleş tekrar bakalım dedi . sonra gene baktık yok makina bozuk diğerine gidelim dedi ben arkada badi badi yürüyorum tüm hastaneyi dolaştık yok alınmıyor kendi hocalarını çağırdı bakıyorlar yok . artık doktoru aradılar doktorda sakin olsun gece ani bişey olursa alsınlar yoksa beklesin ben yarın sabah ameliyata alıcam demiş . ben ne zamanki bunu duydum kendime geldim bütün çks ve nst ler düzgün alınmaya başlandı . burdanda annenin bebekler üzerindeki etkisini kesnlikle kendim yaşayarak görmüş oldum . böylelikle 36. hafta 10/02/2009 da saat 9:30 da çift ameliyat önlüğü giyerek :))ameliyahanenin yolunu tuttum . genel anestezi istedim çünkü ordaki en ufak bi olaya dayamazdım görebilmeyi isterdim ama kameradan seyrettim artık . sonunda 3 küçük meleğime sağlıklı sıhhatli kavuşmuş oldum
9:48 kayra umut 2.450
9:50 eymen mirza 2,190
9:53 azra nildem 2.600
bende 59 kiloyla hamile kaldım 110 kiloyla doğuma girdim . doğum sonrası 80 lere düştüm 20 ay geçti hala 65 kiloyum :)))
bu kısa bi doğum hikayesinden çok hayat özeti gibi oldu ama idare edin artık çocuklara kavuşmakda zor olunca kısaca geçilip gidelemiyor daha yazacak ne ayrıntılar var amma neysem. allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin hepimizin çocuğunu ailesini korusun (amin)
Bir gün doğum hikayemi yazacak mıydım, doğum hikayelerini hep merakla okurken bunu düşünürdüm.. Allaha dua ederdim. kısmet bugüneymiş meğerse,, şimdiden söyleyeyim ben ayrıntılı yazmayı severim uzun olacaktır yani 
2004 yılında evlendik, tanışma evlilik arası 3 aydı,, anlayacağınız aceleci bir eşim var, anneler nasıl hazırlandı, biz nasıl yetiştirdik sormayın :)) hemen çocuk düşünmüyorduk, 5. ayımızda adetim gecikince geldi bizim yaramaz dedik. ama test öyle söylemiyordu, eşimin o anki hayal kırıklığı ile korunmayı bırakma kararı aldık, sonrasında bebiş yine yoktu, 1 seneyi tamamlayınca dr. a gittik tahliler falan derken sağ tüp tıkalı çıktı, klomen verdi dr.um ikinci ayda kan testi sonucum 67 çıktı, ben o zaman değerlerin ne anlama geldiğini bilmiyordum tabi, telefondaki hemşire pozitif deyince şok olmuştum, iki gün sonra tekrar dedi dr.um değerim yükselmişti, bir hafta sonra ultrasona gel dedi,, bir hafta sonra kanamam oldu, değerim 13 e düşmüştü,, olabilir dedi dr.um klomene devam neyse çok uzatmayayım 6 defa kullandım olmadı. sonrasında eşimde doktor, zeynep kamilin tüp bebek şefi ile tanışmıştı, gelsin bakalım demiş, baktı bence direkt tüp bebek yaptırın boşuna uğraşırsınız dedi,, iki defa o dr. un çalıştığı özel merkezde denedim,, sonuç negatif .. böyle kolay anlattığıma bakmayın,, ağlamalar sızlamalar , eşim ve annemin teselli çabaları işyerinde kimseye söylemeden bu işleri yapmam,, neler neler o konulara girmiyorum..sonrasında başka bir dr. önerdiler kadın prof. muayehanesine gittik, inceledi, açık olan tüpünde kapalı bence, ama net bilmemiz gerek bir laparoskopi ile anlarız dedi,, belkide yapışıklıktı tamamen açılacaktı,, o umutla ameliyat masasına yattım,, iki tüpümde iltihaplı olduğu için alındı.. çok yıkılmıştım,, ama kapalı bile olsa tüplerden rahime akıntı olabildiğinden belki tüp bebeğin o yüzden tutmuyor dedi dr.lar, alınması şansını arttırdı dediler.. 6 ay sonra cerrahpaşada tüp bebek denedik, bu arada ben işten ayrıldım, sadece bu konuya yoğunlaşmak istedim,, sakin stressiz olarak tedavi görmek istedim.. herşey çok normal gitti,, bu arada benden ortalama 12-13 yumurta çıkıyordu, kaliteleri hep iyiydi, diğer tedavilerimdede çok şükür hep kolay geçmişti, eşimdede sorun yoktu,, neyse cerrahpaşada da 13 yumurta topladılar, 9 u döllendi, 6 sını dondurduk,, bu sefer hiç kalkmamacasına yattım her tedavimde olduğu gibi annem bebekler gibi baktı, bir hafta sonra ultrasona çağırdılar, bunlarda prosedür biraz farklıydı, baktılar birşey söylemediler, kan sonucunu telefonda öğrendim, çok düşük dediler
( bir hafta sonra kanama ile olay netleşmişti,, bu sonuncu çok yıkmıştı beni, tüplerin alınması ile kesin olur diyorduk yine olmamıştı,, ara verelim dedik,, bu arada bitkisel birşeyler yapıyordum kendimce soğan kürü, marankinin kozmik beden temizliği falan :bbo:
Ay çenem düştü yine daha hamileliğe gelmedik kaydirigubbakcemile3
3 ay sonra başka bir formda arkadaşım o da tüp bebek deniyordu, hamile olduğunu öğrendim,, memorial hastanesinde yaptırmıştı çok memnun kalmıştı, onun tavsiyesi ile randevu alıp gittim,, eşim çocuk konusuna artık fazla takılmıyordu, üzme kendini olmuyorsa olmuyordur diyordu, tek başıma görüşmeye gittim, kadın bir sürü tahlil ve histereskopi istedi, ayrıca genetik testler istedi,, neyse hepsini yaptırdık, sonuçlar güzeldi, genetik testte eşimde birşey çıktı ama çok önemli birşey değil dediler,, dr.um döllenmiş yumurtaya genetik test yapabiliriz sağlam çıkanları koyarız ama bu senin için kesin çözüm diyeyem dedi,, bende denemediğimiz sadece o kaldı onuda deneyeyim artık yolun sonuydu benim için, tıpta daha ilerisi çoktu çünkü,, cerrahpaşadaki döllenmişleri inceleyelim dedim, çok sağlıklı olmaz sıfır tedavi ile olsun dedi,, yine ilaçlar, her gün kan değerlerine bakılmalar, yumurta toplama 13 yumurta, bu sefer genetik testte yapılacağı için 5. gün transfer yapılacaktı,, genetik test sonucu 4 emriyo sağlam çıktı,, gerçi bunu okuyanlar sakın yanlış anlamayın,, bazen geriye kalan emriyolarda sonrasında sağlam çıkabiliyormuş,, yani bu kesin çizgilerle bu iyi bu kötü demek değilmiş.. neyse transferim yapıldı, yarım saat sonra çıktım,, bu sefer daha rahat olmaya karar verdik annemle, yatmadım ama çok da dışarıya çıkmadım, dinlendim, iş falan yapmadım,, önemli gün gelip çatmıştı, ama Allah şükür benim sancım falan yoktu,, bundan öncekilerde adet sancısı gibi sancım olurdu,, hiç test gününü varamadan kanamam başlardı, ilk defa test e kanamam falan olmadan gidecektim,, hastanede saatler geçmek bilmedi,, en sonunda hemşire elime kağıdı verdi,, 444 aynen değer böyledi kaydirigubbakcemile3 kalakaldım, annemin gözleri doldu, etraftaki insanlar anlamıştı tebrik ettiler,, eşim arabaya kadar inmişti, ona aşağıda söyledim, fazla kaptırmamaya çalıştı kendini hayırlısı olsun dedi sadece,, dr. olduğu için soğuk kanlı davranmaya çalışır hep.. 3 hafta sonra gel dedi dr.um,, haftalar geçmek bilmedi,, tabi 2 gün sonra tekrar test yaptırdık 900 lerdeydi eşim ikiz olabilir dedi.. ilk ultrasonda dr.um alttan baktı tebrikler iki kese ikiside canlı dedi sonra ayrıntılı bakarken aaaaaaaa bir kesede iki bebe,, böylelikle üçüz gebeliğim başlamıştı,, 7. ve 13. haftalarda az kanama oldu ama çok korkuttu beni,, 6.haftada başlayan mide bulantıları 20. haftalara kadar sürdü,, çok az yiyebiliyordum.. hamileliğim boyunca suya çok dikkat ettim,, günde 3-4 lt su içtim, 2 bardak süt (muzlu yada çilekli sade içemedim) yumurta, mutlaka ceviz ve meyve annem sağolsun 9 ay boyunca bana sürekli birşeyler yedirmeye çalıştı.. balık ilk başlarda yedim sonra tiksinti geldi, balık hapı yuttum,, haa bu arada kan sulandırıcı iğnem vardı,, dr.um tedbir amaçlı başlattı 30. haftaya kadar devam ettim,, hesapladımda 300 iğne olmuşum hamilelik boyunca her şey bebişler için insanın gözü hiçbirşey görmüyor
12. haftada tek yumurta ikizlerim erkek diğerinin kız olduğunu öğrendik. 6.ayıma kadar kendi dr.uma gittim ama orası özel olduğu için doğum bize 100.000 tl ye mal olabilirdi, felik felik dr. aradık,, ayrıntılı ultrasonda gittim dr.um çapa da prof. ismi verdi,, hiç memnun kalmadım,, adam o kadar olumsuzdu ki,, sürekli lafı niye birini aldırmadına getiriyordu,, ben hep o canı ben vermedim ki ben alayım dedim,, neyse düşündükçe bile sinirlemi bozacak olaylardan sonra 28. haftada cerrahpaşa da bir prof. gittik adam sakince işini yapıyordu,, hiç olumsuz şeyler söylemedi,, bebişlerim kilolarıda sağlıklarıda iyiydi çok şükür, 30. haftada ciger geliştirici iğnemi oldum.. 32. haftada ağrın olursa hemen gel dedi drum kasılmalara dikkat diyordu,, ben bu kasılma nasıl oluyor diye arkadaşlarıma soruyordum,, bu dönemde gebelik alerjisi oldum midem bulantısından sonra en zorlayan şeydi beni,, ocak ayında kar yağmıştı,, gizliden karı alıp karnıma sürüyordum,, annem görünce torunlarım üşüyecek yapma diyordu delikafadulden dayanılmaz kaşıntı vardı, bir ara gülsuyu iyi gelmişti onu sürüyordum, ilacım vardı ama kortizonlu bir ilaçtı çok az sürebiliyorsun sonra yine kıpkırmızı bir göbek, geceleri bez ıslatıp karnıma koyuyordum, kuruduğu an kaşınıyordu çünkü,, öylelikle 36. haftaya geldik,, kontrolden sonra dr.um yatış verdi, 36+2 de almaya karar verdiler sonra durum iyi gidince 37. haftayı bekleyelim dediler, hastanedeki dr. ve hemşireler şaşırıyordu, ne kadar az kilo almışsın, rahim ağızın benden bile iyi, kan değerlerin benden iyi daha neler neler,, çatlatacaklardı resmen :bbo: nst ye bağlanmayı hiç sevmedim,, herkes gidiyor, ben yarım saatte anca çıkıyordum,, ama bebişler çok hareketliydi maşallah,, doğuma bir gün kala sancım çıkmıştı,, 37. haftamda salı günü sabah aç bitap doğuma alınmayı bekledim,, ama acil hastalar girince beni 12 ye kadar beklettiler, ben kendimi kötü hissedince eşim şekerimi ölçtü, 55 e düşmüştü, bir bağırdı koridorda apar topar beni ameliyata aldılar,, ben girmişim 15 dak sonra bizim oğluşları çıkarmışlar, sonrasında kızımı,, asansörde abim resimlerini gösterdi,, hayal meyal hatırlıyorum sürekli iyiler mi diye sordum,, çok şükür benim arkama odaya getirdiler üçünü de sonrasında 5 gün hastanede kaldık,, benim kanamam çok oldu 2 ünite kan verdiler,, bir oğlumun sarılığı biraz yükseldi, bir gün ışın tedavisi aldı, sonrasında çok şükür evimize geldik.. 59 kilo hamile kaldım 76 da ameliyata girdim,, hastane dönüşü 62 ydim.. o 3 kilo hala göbeğimde :1rolleyes:
Kazım Selim 12:40 2460 gr. 48 cm
Ömer Eren 12.41 2300 gr. 48 cm
Elif Nur 12.42 2650 gr 49 cm
Rabbim bekleyen isteyen herkese sağlıklı ve imanlı evlatlar nasip etsin inşallahhh
2004 yılında evlendik, tanışma evlilik arası 3 aydı,, anlayacağınız aceleci bir eşim var, anneler nasıl hazırlandı, biz nasıl yetiştirdik sormayın :)) hemen çocuk düşünmüyorduk, 5. ayımızda adetim gecikince geldi bizim yaramaz dedik. ama test öyle söylemiyordu, eşimin o anki hayal kırıklığı ile korunmayı bırakma kararı aldık, sonrasında bebiş yine yoktu, 1 seneyi tamamlayınca dr. a gittik tahliler falan derken sağ tüp tıkalı çıktı, klomen verdi dr.um ikinci ayda kan testi sonucum 67 çıktı, ben o zaman değerlerin ne anlama geldiğini bilmiyordum tabi, telefondaki hemşire pozitif deyince şok olmuştum, iki gün sonra tekrar dedi dr.um değerim yükselmişti, bir hafta sonra ultrasona gel dedi,, bir hafta sonra kanamam oldu, değerim 13 e düşmüştü,, olabilir dedi dr.um klomene devam neyse çok uzatmayayım 6 defa kullandım olmadı. sonrasında eşimde doktor, zeynep kamilin tüp bebek şefi ile tanışmıştı, gelsin bakalım demiş, baktı bence direkt tüp bebek yaptırın boşuna uğraşırsınız dedi,, iki defa o dr. un çalıştığı özel merkezde denedim,, sonuç negatif .. böyle kolay anlattığıma bakmayın,, ağlamalar sızlamalar , eşim ve annemin teselli çabaları işyerinde kimseye söylemeden bu işleri yapmam,, neler neler o konulara girmiyorum..sonrasında başka bir dr. önerdiler kadın prof. muayehanesine gittik, inceledi, açık olan tüpünde kapalı bence, ama net bilmemiz gerek bir laparoskopi ile anlarız dedi,, belkide yapışıklıktı tamamen açılacaktı,, o umutla ameliyat masasına yattım,, iki tüpümde iltihaplı olduğu için alındı.. çok yıkılmıştım,, ama kapalı bile olsa tüplerden rahime akıntı olabildiğinden belki tüp bebeğin o yüzden tutmuyor dedi dr.lar, alınması şansını arttırdı dediler.. 6 ay sonra cerrahpaşada tüp bebek denedik, bu arada ben işten ayrıldım, sadece bu konuya yoğunlaşmak istedim,, sakin stressiz olarak tedavi görmek istedim.. herşey çok normal gitti,, bu arada benden ortalama 12-13 yumurta çıkıyordu, kaliteleri hep iyiydi, diğer tedavilerimdede çok şükür hep kolay geçmişti, eşimdede sorun yoktu,, neyse cerrahpaşada da 13 yumurta topladılar, 9 u döllendi, 6 sını dondurduk,, bu sefer hiç kalkmamacasına yattım her tedavimde olduğu gibi annem bebekler gibi baktı, bir hafta sonra ultrasona çağırdılar, bunlarda prosedür biraz farklıydı, baktılar birşey söylemediler, kan sonucunu telefonda öğrendim, çok düşük dediler
( bir hafta sonra kanama ile olay netleşmişti,, bu sonuncu çok yıkmıştı beni, tüplerin alınması ile kesin olur diyorduk yine olmamıştı,, ara verelim dedik,, bu arada bitkisel birşeyler yapıyordum kendimce soğan kürü, marankinin kozmik beden temizliği falan :bbo:Ay çenem düştü yine daha hamileliğe gelmedik kaydirigubbakcemile3
3 ay sonra başka bir formda arkadaşım o da tüp bebek deniyordu, hamile olduğunu öğrendim,, memorial hastanesinde yaptırmıştı çok memnun kalmıştı, onun tavsiyesi ile randevu alıp gittim,, eşim çocuk konusuna artık fazla takılmıyordu, üzme kendini olmuyorsa olmuyordur diyordu, tek başıma görüşmeye gittim, kadın bir sürü tahlil ve histereskopi istedi, ayrıca genetik testler istedi,, neyse hepsini yaptırdık, sonuçlar güzeldi, genetik testte eşimde birşey çıktı ama çok önemli birşey değil dediler,, dr.um döllenmiş yumurtaya genetik test yapabiliriz sağlam çıkanları koyarız ama bu senin için kesin çözüm diyeyem dedi,, bende denemediğimiz sadece o kaldı onuda deneyeyim artık yolun sonuydu benim için, tıpta daha ilerisi çoktu çünkü,, cerrahpaşadaki döllenmişleri inceleyelim dedim, çok sağlıklı olmaz sıfır tedavi ile olsun dedi,, yine ilaçlar, her gün kan değerlerine bakılmalar, yumurta toplama 13 yumurta, bu sefer genetik testte yapılacağı için 5. gün transfer yapılacaktı,, genetik test sonucu 4 emriyo sağlam çıktı,, gerçi bunu okuyanlar sakın yanlış anlamayın,, bazen geriye kalan emriyolarda sonrasında sağlam çıkabiliyormuş,, yani bu kesin çizgilerle bu iyi bu kötü demek değilmiş.. neyse transferim yapıldı, yarım saat sonra çıktım,, bu sefer daha rahat olmaya karar verdik annemle, yatmadım ama çok da dışarıya çıkmadım, dinlendim, iş falan yapmadım,, önemli gün gelip çatmıştı, ama Allah şükür benim sancım falan yoktu,, bundan öncekilerde adet sancısı gibi sancım olurdu,, hiç test gününü varamadan kanamam başlardı, ilk defa test e kanamam falan olmadan gidecektim,, hastanede saatler geçmek bilmedi,, en sonunda hemşire elime kağıdı verdi,, 444 aynen değer böyledi kaydirigubbakcemile3 kalakaldım, annemin gözleri doldu, etraftaki insanlar anlamıştı tebrik ettiler,, eşim arabaya kadar inmişti, ona aşağıda söyledim, fazla kaptırmamaya çalıştı kendini hayırlısı olsun dedi sadece,, dr. olduğu için soğuk kanlı davranmaya çalışır hep.. 3 hafta sonra gel dedi dr.um,, haftalar geçmek bilmedi,, tabi 2 gün sonra tekrar test yaptırdık 900 lerdeydi eşim ikiz olabilir dedi.. ilk ultrasonda dr.um alttan baktı tebrikler iki kese ikiside canlı dedi sonra ayrıntılı bakarken aaaaaaaa bir kesede iki bebe,, böylelikle üçüz gebeliğim başlamıştı,, 7. ve 13. haftalarda az kanama oldu ama çok korkuttu beni,, 6.haftada başlayan mide bulantıları 20. haftalara kadar sürdü,, çok az yiyebiliyordum.. hamileliğim boyunca suya çok dikkat ettim,, günde 3-4 lt su içtim, 2 bardak süt (muzlu yada çilekli sade içemedim) yumurta, mutlaka ceviz ve meyve annem sağolsun 9 ay boyunca bana sürekli birşeyler yedirmeye çalıştı.. balık ilk başlarda yedim sonra tiksinti geldi, balık hapı yuttum,, haa bu arada kan sulandırıcı iğnem vardı,, dr.um tedbir amaçlı başlattı 30. haftaya kadar devam ettim,, hesapladımda 300 iğne olmuşum hamilelik boyunca her şey bebişler için insanın gözü hiçbirşey görmüyor
12. haftada tek yumurta ikizlerim erkek diğerinin kız olduğunu öğrendik. 6.ayıma kadar kendi dr.uma gittim ama orası özel olduğu için doğum bize 100.000 tl ye mal olabilirdi, felik felik dr. aradık,, ayrıntılı ultrasonda gittim dr.um çapa da prof. ismi verdi,, hiç memnun kalmadım,, adam o kadar olumsuzdu ki,, sürekli lafı niye birini aldırmadına getiriyordu,, ben hep o canı ben vermedim ki ben alayım dedim,, neyse düşündükçe bile sinirlemi bozacak olaylardan sonra 28. haftada cerrahpaşa da bir prof. gittik adam sakince işini yapıyordu,, hiç olumsuz şeyler söylemedi,, bebişlerim kilolarıda sağlıklarıda iyiydi çok şükür, 30. haftada ciger geliştirici iğnemi oldum.. 32. haftada ağrın olursa hemen gel dedi drum kasılmalara dikkat diyordu,, ben bu kasılma nasıl oluyor diye arkadaşlarıma soruyordum,, bu dönemde gebelik alerjisi oldum midem bulantısından sonra en zorlayan şeydi beni,, ocak ayında kar yağmıştı,, gizliden karı alıp karnıma sürüyordum,, annem görünce torunlarım üşüyecek yapma diyordu delikafadulden dayanılmaz kaşıntı vardı, bir ara gülsuyu iyi gelmişti onu sürüyordum, ilacım vardı ama kortizonlu bir ilaçtı çok az sürebiliyorsun sonra yine kıpkırmızı bir göbek, geceleri bez ıslatıp karnıma koyuyordum, kuruduğu an kaşınıyordu çünkü,, öylelikle 36. haftaya geldik,, kontrolden sonra dr.um yatış verdi, 36+2 de almaya karar verdiler sonra durum iyi gidince 37. haftayı bekleyelim dediler, hastanedeki dr. ve hemşireler şaşırıyordu, ne kadar az kilo almışsın, rahim ağızın benden bile iyi, kan değerlerin benden iyi daha neler neler,, çatlatacaklardı resmen :bbo: nst ye bağlanmayı hiç sevmedim,, herkes gidiyor, ben yarım saatte anca çıkıyordum,, ama bebişler çok hareketliydi maşallah,, doğuma bir gün kala sancım çıkmıştı,, 37. haftamda salı günü sabah aç bitap doğuma alınmayı bekledim,, ama acil hastalar girince beni 12 ye kadar beklettiler, ben kendimi kötü hissedince eşim şekerimi ölçtü, 55 e düşmüştü, bir bağırdı koridorda apar topar beni ameliyata aldılar,, ben girmişim 15 dak sonra bizim oğluşları çıkarmışlar, sonrasında kızımı,, asansörde abim resimlerini gösterdi,, hayal meyal hatırlıyorum sürekli iyiler mi diye sordum,, çok şükür benim arkama odaya getirdiler üçünü de sonrasında 5 gün hastanede kaldık,, benim kanamam çok oldu 2 ünite kan verdiler,, bir oğlumun sarılığı biraz yükseldi, bir gün ışın tedavisi aldı, sonrasında çok şükür evimize geldik.. 59 kilo hamile kaldım 76 da ameliyata girdim,, hastane dönüşü 62 ydim.. o 3 kilo hala göbeğimde :1rolleyes:
Kazım Selim 12:40 2460 gr. 48 cm
Ömer Eren 12.41 2300 gr. 48 cm
Elif Nur 12.42 2650 gr 49 cm
Rabbim bekleyen isteyen herkese sağlıklı ve imanlı evlatlar nasip etsin inşallahhh
tria ve tarcinim..harikasınız..ben bebeklerimi taşırken çok ağrılar çektim çok zorlandım 38 haftanın çoğunu yatarak geçirdim hep sizin başlığa göz atardım ne zordur işleri derdim kendi kendime..ama o kadar pozitifsiniz ve o kadar olağan anlatmışsınız ki takdir ettim sizleri ve maşallah ne kadar iyi kilolarda ve sağlıkla doğmuş melekleriniz..benimkiler bile sizden 1 tane eksik olmasına rağmen 2300-2470 doğdular ama şükür sağlıkları gayet iyiydi..anneliğiniz hayırlı olsun..bebekleriniz sizden siz de onlardan hiç ama hiç ayrılmayın inşallah..sevgiler..
takipteyim :))
takipteyim :))
amin canım inşallah sağlıkla uzun mutlu yıllar yaşarız hepberaber
amin canım . bizlerin hamileliği malum teklere göre biraz zahmetli ama sağlıklı oldukça dha keyifli .inşallah sağlık sıhhatle evlatlaına kucağına alırsın bizlede paylaşırsın hikayeni
çogul gebelik topiği super ş hepimiz süperiz :)))
açelyacım bu en kısa hali daha anlatmaya kalksak hepimizde yaşadıklarımızı daha neler var . amin canım cümlemize
:))tatlım allah sağlık versinde gerisi kolay aha benim gibi ağzın hiç boş kalmazsa bebeklere aldırırken kendinde tavan yapıyorsun bu tarz şeyler birazda genetik . allah çocuklarımıza sağlık sıhhat versin inşallah
:)))amain canım hepimize inşallah . yazın tabi bizim anlatacak daha çok şeyimiz var . daha yaramazlıkları var ş konuşmaları var boş kalnasın buralar
tarçıncım maşallah sana ve bebişlere . zor yollardan geçtik ama muradımıza erdik allah sağlıkla ömrümüzü tamamlamayı nasip etsin inşallah . bide bu hikayelerde sürekli bebekleri kaybetme korkusu yaşayan hep gramla çocuk doğuracağını düşünen çogul annelerinede örnek olsun inşallah . tr deki doktorların sıklıkla söylediği gibi o haftalara gelemezsinizler çokda doğru değil çogu çogul gebelikler anne tansiyon yada farklı hastalık taşımıyorsa 30 . haftaları buluyor gözünüz korkmasın herşey süper gidecek demek de değil ama hep olumlu düşünmek lazım .
- 21 Aralık 2009
- 25.770
- 28.933
- 798
ne güzel hikayeler böyle..bir solukta okudum hepsini,nefes bile almadım sanki:))..üçüz annelerini görünce içim bir garip oluyor..benimde bebişlerim üçüzdü ama sizler kadar cesur olamadım..neyse,bu güzel sayfayı böyle bir şekilde hüzne boğmayayım.diğer anneler sizlerinde hikayelerinizi bekliyoruz...
