Kaç kez kaybetmişizdir yolunuzu karanlık bir sokakta….
Kendimizi yalnızlığa gömdüğümüz kaç gece hapsettiğimiz umutlarımız ve hayallerimizi sıkıştırdığımız demir parmaklıklar ardında… kendimize bile açıklamaya korktuğumuz gerçeklerin karşında güçlü görünmeye çalışırken içimizde enkazları toparlamaya çalışmanın ne kadar zor olduğunu buna rağmen boğanıza takılan sözcüklerden seçip seçip teselli aramanın verdiği ağırlığı…bir omuz ararız böyle zamanlarda kafamızı dayıyacağımız,bir yürek bize güç verecek bundan da eli boş dönersek vay halimize değil mi? Bitmiştir son kalan umutlarda,boğarız acılara kendimizi ve başlarız hazırda bekleyen gözyaşlarımızı akıtmaya, kalplerimize sessiz çığlıklarla…sus demeye bizim bile yüzümüz yoktur artık kendimize neyin telaşıdır neyin çabasıdır içimizdeki…farkında olmadan her acı güçlendirsede bizi,hırslandırsada ,kamçılasada çektiklerimizi içimizdeki acizliği kim söküp atmıştır değil mi? Kalk önüne bak bak ki gör neler oluyor sen duruken zaman senden nasıl hızla koşuyor artık onla aranda uçurum olmuştur ve kalkmaya çalışırken bir kez daha yıkar seni gördüğün…hüzün içinde yıkılsanda,düşüp tekrar kalksanda önüne bak…bilki en şiddetli yağmurların ardındadır en parlak gökkuşağı ve yeminlidir geceler güneşe…sen durdukça geçip gidenlerin ardından bakmak yerine silip gözyaşlarını sende takıl umutlarının peşine…
esmer_sekerim...a.s.