Umursamazlığım

asyazeynep01

Üye
Kayıtlı Üye
19 Mart 2019
516
446
23
37
Arkadaşlar,

Daha önceki konularımdan bilenler vardır. Eşimle aramızda ciddi kültürel fark var, siyasi görüşlerimiz, aile yapılarımız arasında da farklar mevcut. Zaman zaman bunlar aramızda problem cıkarıyor ama bir şekilde konusarak çözemediklerimizi kabul ederek aşıyoruz. Şimdi eşim ailesinden uzakta yaşamamız için şehir dışına gitti, işi oturana kadar orda tek kalacak. Ben burda ailemin yanında kalıyorum. Bu arada ailem eşimi siyasi görüşünden dolayı hiç sevmez ve zaman zaman bana hep laf sokar bu konuda. Hatta bence ayrılsam mutlu olurlar. Çünkü ne zaman suratımı asık görseler bisey mi oldu bu adam seni üzüyor, bisey varsa söyle, ayrılcaksan ayrıl bilmem ne derler. Açıkçası ailemin bu tavrından da inanılmaz sıkıldım. Eşimle ailesinden ötürü bazı sıkıntılarımız oluyor, bazen farklı konularda kıskançlık gibi vb... Evliliğimizin ilk dönemlerinde de ailelerin karıstıgı saçma sapan büyük iki tane kavgamız olmuştu. Önceden eşimle tartıştığımız zaman cok üzülür hayata küserdim. Her ne olursa olsun savaşıp düzeltmek isterdim. Biraz önce yine ufak bir tartışma yaşadık, önce biraz üzülür gibi oldum sonra giyindim süslendim tek basıma gezmeye çıktım bir kafede oturdum kahve içip kitap okuyorum. Açıkçası kendımı artık umursamaz olarak görmeye başladım, bir taraftan da diyorum ki kendimi üzdüm zamanında yataklara düştüm ne oldu amaaaann diyorum. Eşimi seviyorum onu cok özlüyorum ama sorunlardan ve ailemin hep aynı konuları açmasından bunaldım artık.. Sizce eşimden uzaklaşıyor muyum
 
Umursamazlık degilde bence bıkkınlık oluyo artık
Bende önceden salya sümük aglardım
Hatta bazen cok aglamak istiyorum ama nırç olmuyo malesef
 
Arkadaşlar,

Daha önceki konularımdan bilenler vardır. Eşimle aramızda ciddi kültürel fark var, siyasi görüşlerimiz, aile yapılarımız arasında da farklar mevcut. Zaman zaman bunlar aramızda problem cıkarıyor ama bir şekilde konusarak çözemediklerimizi kabul ederek aşıyoruz. Şimdi eşim ailesinden uzakta yaşamamız için şehir dışına gitti, işi oturana kadar orda tek kalacak. Ben burda ailemin yanında kalıyorum. Bu arada ailem eşimi siyasi görüşünden dolayı hiç sevmez ve zaman zaman bana hep laf sokar bu konuda. Hatta bence ayrılsam mutlu olurlar. Çünkü ne zaman suratımı asık görseler bisey mi oldu bu adam seni üzüyor, bisey varsa söyle, ayrılcaksan ayrıl bilmem ne derler. Açıkçası ailemin bu tavrından da inanılmaz sıkıldım. Eşimle ailesinden ötürü bazı sıkıntılarımız oluyor, bazen farklı konularda kıskançlık gibi vb... Evliliğimizin ilk dönemlerinde de ailelerin karıstıgı saçma sapan büyük iki tane kavgamız olmuştu. Önceden eşimle tartıştığımız zaman cok üzülür hayata küserdim. Her ne olursa olsun savaşıp düzeltmek isterdim. Biraz önce yine ufak bir tartışma yaşadık, önce biraz üzülür gibi oldum sonra giyindim süslendim tek basıma gezmeye çıktım bir kafede oturdum kahve içip kitap okuyorum. Açıkçası kendımı artık umursamaz olarak görmeye başladım, bir taraftan da diyorum ki kendimi üzdüm zamanında yataklara düştüm ne oldu amaaaann diyorum. Eşimi seviyorum onu cok özlüyorum ama sorunlardan ve ailemin hep aynı konuları açmasından bunaldım artık.. Sizce eşimden uzaklaşıyor muyum
uzaklaşmıyor, olgunlaşıyorsun bence..
 
Arkadaşlar,

Daha önceki konularımdan bilenler vardır. Eşimle aramızda ciddi kültürel fark var, siyasi görüşlerimiz, aile yapılarımız arasında da farklar mevcut. Zaman zaman bunlar aramızda problem cıkarıyor ama bir şekilde konusarak çözemediklerimizi kabul ederek aşıyoruz. Şimdi eşim ailesinden uzakta yaşamamız için şehir dışına gitti, işi oturana kadar orda tek kalacak. Ben burda ailemin yanında kalıyorum. Bu arada ailem eşimi siyasi görüşünden dolayı hiç sevmez ve zaman zaman bana hep laf sokar bu konuda. Hatta bence ayrılsam mutlu olurlar. Çünkü ne zaman suratımı asık görseler bisey mi oldu bu adam seni üzüyor, bisey varsa söyle, ayrılcaksan ayrıl bilmem ne derler. Açıkçası ailemin bu tavrından da inanılmaz sıkıldım. Eşimle ailesinden ötürü bazı sıkıntılarımız oluyor, bazen farklı konularda kıskançlık gibi vb... Evliliğimizin ilk dönemlerinde de ailelerin karıstıgı saçma sapan büyük iki tane kavgamız olmuştu. Önceden eşimle tartıştığımız zaman cok üzülür hayata küserdim. Her ne olursa olsun savaşıp düzeltmek isterdim. Biraz önce yine ufak bir tartışma yaşadık, önce biraz üzülür gibi oldum sonra giyindim süslendim tek basıma gezmeye çıktım bir kafede oturdum kahve içip kitap okuyorum. Açıkçası kendımı artık umursamaz olarak görmeye başladım, bir taraftan da diyorum ki kendimi üzdüm zamanında yataklara düştüm ne oldu amaaaann diyorum. Eşimi seviyorum onu cok özlüyorum ama sorunlardan ve ailemin hep aynı konuları açmasından bunaldım artık.. Sizce eşimden uzaklaşıyor muyum
Bence uzaklasmiyorsunuz gucleniyorsunuz. Olaylara bakış açınız değişmiştir olaylarla mücadele sekliniz değişmiş hepsi bu
 
Bence uzaklasmiyorsunuz gucleniyorsunuz. Olaylara bakış açınız değişmiştir olaylarla mücadele sekliniz değişmiş hepsi bu
Şöyle bir durumum olurdu onceden hemen ayrılır mıyız ayrılırsak ben ne yaparım. Onsuz ne yaparım . Bir daha nasıl hayat kurarım cocugum olur mu bilmem ne bir sürü soruyu tekrar tekrar düşünüp kendimi hasta eder yataga düşerdim. Şimdi aman ne yapıyım olursa olur olmazsa olmaz diyip günlük rutınıme devam ediyorum.
 
Şöyle bir durumum olurdu onceden hemen ayrılır mıyız ayrılırsak ben ne yaparım. Onsuz ne yaparım . Bir daha nasıl hayat kurarım cocugum olur mu bilmem ne bir sürü soruyu tekrar tekrar düşünüp kendimi hasta eder yataga düşerdim. Şimdi aman ne yapıyım olursa olur olmazsa olmaz diyip günlük rutınıme devam ediyorum.
Burcunuz nedir bu arada
 
Evliliğimin beşinci ayında "telefonu neden açmıyorsun" konulu bir tartışma yüzünden ışyerimin tuvaletine girip hüngür hüngür ağlamıştım. Allahım al canımı demiş bile olabilirim shsjsjsj.

Evliliğimin beşinci yılındayız. Beş gündür neredeyse hiç konuşmuyoruz. Daha mühim bir sebepten. Dün oğlumla gezmeye gittim bugün akşam yine dışarı çıkacağım. Umursamazlık değil bu. Büyüme hali. Yeterince yıprandım ve üzüldüm. Kalan ömrümü saçma sapan sebepler yüzünden kendimi hırpalayarak geçiremem. Genel hayat görüşüm şu şekil: en fazla ne olabilir ki?
 
Evliliğimin beşinci ayında "telefonu neden açmıyorsun" konulu bir tartışma yüzünden ışyerimin tuvaletine girip hüngür hüngür ağlamıştım. Allahım al canımı demiş bile olabilirim shsjsjsj.

Evliliğimin beşinci yılındayız. Beş gündür neredeyse hiç konuşmuyoruz. Daha mühim bir sebepten. Dün oğlumla gezmeye gittim bugün akşam yine dışarı çıkacağım. Umursamazlık değil bu. Büyüme hali. Yeterince yıprandım ve üzüldüm. Kalan ömrümü saçma sapan sebepler yüzünden kendimi hırpalayarak geçiremem. Genel hayat görüşüm şu şekil: en fazla ne olabilir ki?
Hiç:KK14:
 
Evliliğimin beşinci ayında "telefonu neden açmıyorsun" konulu bir tartışma yüzünden ışyerimin tuvaletine girip hüngür hüngür ağlamıştım. Allahım al canımı demiş bile olabilirim shsjsjsj.

Evliliğimin beşinci yılındayız. Beş gündür neredeyse hiç konuşmuyoruz. Daha mühim bir sebepten. Dün oğlumla gezmeye gittim bugün akşam yine dışarı çıkacağım. Umursamazlık değil bu. Büyüme hali. Yeterince yıprandım ve üzüldüm. Kalan ömrümü saçma sapan sebepler yüzünden kendimi hırpalayarak geçiremem. Genel hayat görüşüm şu şekil: en fazla ne olabilir ki?
6.yıldan bildiriyorum evden çıksa da işimi gücümü yapsam diye bekliyorum.
 
6.yıldan bildiriyorum evden çıksa da işimi gücümü yapsam diye bekliyorum.

Ben altıncı yılı görür müyüz bilmiyorum ama ayrı eve çıkınca kira fatura falan zor yani ahsjsjsk. Bilemiyorum zengin olursam bir daha gözden geçiririm evliliğimi. Şimdi çok üşendim.
 
Ben altıncı yılı görür müyüz bilmiyorum ama ayrı eve çıkınca kira fatura falan zor yani ahsjsjsk. Bilemiyorum zengin olursam bir daha gözden geçiririm evliliğimi. Şimdi çok üşendim.
Aynen bacım, hiç değilse alışverişi yapıyor, çocuğu okula falan bırakıyor, bi işe yarıyor. Dursun şimdilik :p
 
Şöyle bir durumum olurdu onceden hemen ayrılır mıyız ayrılırsak ben ne yaparım. Onsuz ne yaparım . Bir daha nasıl hayat kurarım cocugum olur mu bilmem ne bir sürü soruyu tekrar tekrar düşünüp kendimi hasta eder yataga düşerdim. Şimdi aman ne yapıyım olursa olur olmazsa olmaz diyip günlük rutınıme devam ediyorum.

Tabi ki evliliğin ve ailen icin savasacaksin ama aynı savaşı tek basınami veriyorsun? Sende senin önemsedigin kadar önemseniyor musun? Bunları ayırt edebildiğin an eyvallahında olmuyor. Belki de o noktadasın.

Su hayatta eş, aile, kardeş tümüne baktığımda hic birini hayatımin merkezine koymamam gerektigini ogrenecek tecrübelerim oldu. Önemli olan ayaklarımin üzerinde durabilecek güç ve sağlik, kimseye en ufak bir zararımın dokunmayacaği iyiniyet ve bana zarar veren şeyi gösterecek muhakeme yeteneğim olsun yeter.

Bir söz vardı "bazen fırtınalar çıkar, yağmur yağar, şemsiyemi açarım. Sonra güneş açar, semsiyemi kapatırım, saçımı düzeltir yoluma devam ederim" gibi bir şeydi. Hayat aynen böyle işte. Sen semsiyenin elinde oldugunu açtığında ıslanmayacagını farketmeye başlamışsın. Asla umursamamak değil bu.
 
Birgaripinsan Birgaripinsan , garip garip konuşmayın lütfen, 6. Yılda bizi bu durum mu bekliyor?
:)

7.yıldan bildirim yapacak arkadaş, kk'ya lütfen. :))))
Valla canım evliliğin ilk yılları bi beklentin oluyor, onların mücadelesini veriyosun. İşte o beklentilerin karşılanmadığında bi bakıyosun sen ondan daha odun olmuşsun. :)))
 
Birgaripinsan Birgaripinsan , garip garip konuşmayın lütfen, 6. Yılda bizi bu durum mu bekliyor?
:)

7.yıldan bildirim yapacak arkadaş, kk'ya lütfen. :))))

Merhaba, ben 7. yıldan bildiriyorum. Aslında bu tür konularda kendini ve evliliğini övmeye çalışan yazıları saçma ve faydasız buluyorum. İlk defa bu tür bir yorumum olacak sanırım o yüzden, amacım da daha genç arkadaşları umutsuzluğa sürüklememek. Eşim benim herşeyden önce en iyi arkadaşım, onunla ne yaparsak yapalım mutluyum açıkçası Rabbime şükürler olsun. Bu zamana kadarki kavgalarımız ailevi ufak sıkıntılar ve kıskançlıklar nedeniyle oldu genelde, onları da törpülemeye çalışıyorum. Evlilik bir yerden sonra şans işi galiba, şanslıysanız ilk zamanları da sonraki zamanları da ayrı güzel. Ama şansınız yoksa çok da yapacak birşey olmuyor, o duruma gelirsek de günün birinde Allah yardımcımız olsun hepimizin.
 
Şöyle bir durumum olurdu onceden hemen ayrılır mıyız ayrılırsak ben ne yaparım. Onsuz ne yaparım . Bir daha nasıl hayat kurarım cocugum olur mu bilmem ne bir sürü soruyu tekrar tekrar düşünüp kendimi hasta eder yataga düşerdim. Şimdi aman ne yapıyım olursa olur olmazsa olmaz diyip günlük rutınıme devam ediyorum.
Ne yasarsaniz yaşayın aklınıza hemen ayrılığı getirmeyin öyle öyle cagirirsinjz neticede düşünceler davranışlara dönüşüyor genelde çözüme odaklanin.
 
Arkadaşlar,

Daha önceki konularımdan bilenler vardır. Eşimle aramızda ciddi kültürel fark var, siyasi görüşlerimiz, aile yapılarımız arasında da farklar mevcut. Zaman zaman bunlar aramızda problem cıkarıyor ama bir şekilde konusarak çözemediklerimizi kabul ederek aşıyoruz. Şimdi eşim ailesinden uzakta yaşamamız için şehir dışına gitti, işi oturana kadar orda tek kalacak. Ben burda ailemin yanında kalıyorum. Bu arada ailem eşimi siyasi görüşünden dolayı hiç sevmez ve zaman zaman bana hep laf sokar bu konuda. Hatta bence ayrılsam mutlu olurlar. Çünkü ne zaman suratımı asık görseler bisey mi oldu bu adam seni üzüyor, bisey varsa söyle, ayrılcaksan ayrıl bilmem ne derler. Açıkçası ailemin bu tavrından da inanılmaz sıkıldım. Eşimle ailesinden ötürü bazı sıkıntılarımız oluyor, bazen farklı konularda kıskançlık gibi vb... Evliliğimizin ilk dönemlerinde de ailelerin karıstıgı saçma sapan büyük iki tane kavgamız olmuştu. Önceden eşimle tartıştığımız zaman cok üzülür hayata küserdim. Her ne olursa olsun savaşıp düzeltmek isterdim. Biraz önce yine ufak bir tartışma yaşadık, önce biraz üzülür gibi oldum sonra giyindim süslendim tek basıma gezmeye çıktım bir kafede oturdum kahve içip kitap okuyorum. Açıkçası kendımı artık umursamaz olarak görmeye başladım, bir taraftan da diyorum ki kendimi üzdüm zamanında yataklara düştüm ne oldu amaaaann diyorum. Eşimi seviyorum onu cok özlüyorum ama sorunlardan ve ailemin hep aynı konuları açmasından bunaldım artık.. Sizce eşimden uzaklaşıyor muyum
Ben de sizin bi 5 sene önceki haliniz gibiyim farklılıklar yüzünden ailemin sürekli laf sokması yüzünden gecelerce ağlıyor, hastalanıyorum. Ne geri ne ileri bir adım atamıyorum. Ama sizin de dediğiniz gibi en zoru ailenin istememesi ve sürekli laf sokmaları. Sizün şimdi bu günlere gelmeniz ie sevindim doğru yoldasınız :)
 
Tabi ki evliliğin ve ailen icin savasacaksin ama aynı savaşı tek basınami veriyorsun? Sende senin önemsedigin kadar önemseniyor musun? Bunları ayırt edebildiğin an eyvallahında olmuyor. Belki de o noktadasın.

Su hayatta eş, aile, kardeş tümüne baktığımda hic birini hayatımin merkezine koymamam gerektigini ogrenecek tecrübelerim oldu. Önemli olan ayaklarımin üzerinde durabilecek güç ve sağlik, kimseye en ufak bir zararımın dokunmayacaği iyiniyet ve bana zarar veren şeyi gösterecek muhakeme yeteneğim olsun yeter.

Bir söz vardı "bazen fırtınalar çıkar, yağmur yağar, şemsiyemi açarım. Sonra güneş açar, semsiyemi kapatırım, saçımı düzeltir yoluma devam ederim" gibi bir şeydi. Hayat aynen böyle işte. Sen semsiyenin elinde oldugunu açtığında ıslanmayacagını farketmeye başlamışsın. Asla umursamamak değil bu.
Tesekkur ederim yorumunuz için... En kötü ne olabilir diye düşünüyorum yani.. Onceden salya sümük aglardım onsuz yaşayamam diye.. Şimdi diyorum ki ne acılar var hayatta.. Kimse için kendimi paralayamam
 
Back
X