öncelikle Allah sabır versin canım arkadaşım...
ben 19 yaşında yaptığğım evliliğimin 3. ayında bebeğime hamile kaldım ve gerçekten tecrübesiz bir anneydim büyük heyecanalarla bebeğime hazıırlıklar yaptım ve doğum yapacağım gün geldi...
sezeryanla doğurdum gayet sağlıklı fakat biraz zayıf bir bebeğim vardı,hiç bir sorun yokken 1 günlükken bebeğimi kaybettik....
genç yaşta bu bana gerçekten ağır gelmişti hep niye diye soorup durduk doktorları hemşireleri hastaneyi ve kendimizi yargıladık durduk ama şu varki olanın önüne geçilmiyor kaderde ne varsa o yaşanıyordu...
Rabbim onu yanına almıştı aslında bu daha güzel bişeydi...
kendimi toparlar toparlamaz ilk aklıma gelen tekrar bebek yapmaktı
doktorlar sezeryanlı olduğum için 2 yıl beklemem gerektiğini söyledi....
bir çok yerde sezeryanlı olupta 3-4 ay sonra hamile kalanları duyduğum için 6 ay sonra bebek istedik
fakat bu seferde olmuyordu çünkü ben kendimi çok yıpratmıştım herzaman çok düzenli olan adet döngüm bozulmuştu tedavi ilaçlar falan derken stresimi yendiğim ay yeniden hamile kaldım....
vee buda vefat eden bebeğim gibi kızdı bu haberi aldığım an eşimle göz göze geldik
kızımıza yeniden kavuşuyorduk....
9 aylık bir süreç yeniden başlamıştı fakat hep tedirgin geçti eşim üstüme çok titriyordu,herşeyi çok ince eleyip sık dokuyorduk ama bu bana çok zarar verdi,her bebeğini kaybeden psikolojisinde olduğu gibi sanki bu bebeğimede bişey olacakmış korkusu vardı...
veeee bu süreç sonunda tekrar bebeğimi kollarıma aldım !
bana onu ilk gösterdikleri an gözyaşlarıma hakim olamadım gerçektende o an bütün korkularım gitti ve rabbim bana bir güç verdi şimdi meleğim 2 aylık onunla zaman nasıl geçiyor anlamıyorum
yinede ilk bebeğimi unutmuyorum o benim imtihanım rabbim onun ömrünü bu kızıma versin...
bebeğini kaybedenlerede büyük umut olsun,sadece inanın.... inanç herşeyi yenmenize yeter...