Hep biran once üniversiteli olsam, sabah aksam arkadaslarla kop kop yapsam, dersleri kirsam, hocalarin abidik gubidik sorularina antin kuntin cevaplar versem diye hayal etmistim. Hayaldi hayal kaldi
Kizlar nefret ediyorum okuldan, okuldakilerden, derslerden yaaaaaaa sırf sıkıntidan pakistanli amerikali ne bulursam yürüyorum
Dersler cok agir, devamsizlik yapamiyorum, surekli bol ugrasli ödevler veriyolar, KOCA OKULDA HIC YAKISIKLI/ILGIMI CEKEN BIRI YOK!! (Amerikaliyla pakistanli yoklukta gidecek tipler

)
Okadar mutsuzumki okulda hocalarin bile dikkatini cekmiski bi hocama dert oldu hatta bi arkadasima sormus neyi var falan diye. Kendime yakin buldugum bende ayni kafadan fingirdoş biseyde bulamadim

hem sapim hem kankisizim
Cok bunaldiiiiiim agliycam artık o derece
Paylasmak istedim sizle, ben herseyimi paylasirim boyle cikolatami bile

Var mi benden baska üniversite hayati igrenc gecen, yok mu bi çözümü

Ay bide ailemle ayni sehirde ayni evde yasiyorum , okulum sehir merkezine de uzak ev-okul memur hayati ustune de ailesel sıkıntılarimizida kattik mi oooooh super tadindan yenmez, resmen kendimi kapatilan avmnin tuvaletine kitlenmis gibi hissediyorum
Edit: kizlar erkek acligi cekiyosun diyenler olmus

Tabiki sabah anne beni neden evermiyosunuz diye kan ter içinde uyanmiyorum, ya da erkek gorunce arkadasima telefonu verip vesikalik cektirmiyorum, bunlar isin mizahi, burayi samimi buldugum için boyle konuşuyorum
+ derslerimle ilgili bi problemim yok zaten olamazda hele bi olsun yani.... mahvederler beni oyle luxlerim yok benim