peki kızlar hiç aklınıza gelmiyor mu keşke şunu da yapsaydm bunu da yapsaydım diye. ben bahar şenliklerinin bile tadını alamadım doğru düzgün off yaaaaahh yok mu tıklım tıklım kalabalıklarda müzikle çoşmak...
Benim hic hayallerim yoktu,inektim biraz:)bisey ummadim da bulmadim da.bosver gercek hayat zaten unv bitince yasaniyor.
ne gibi hayallerin vardı ve neden gerçekleşmedi kader ortağım :)aynen bnmde üniyle ilgili çok hayallerim vardı ama hepsi güm suya düştü...
bu yazın aslında üniversiteli kızlara iyi bir nasihat niteliğinde.Doya doya yaşamak için kendilerine şans tanımalılar ki ilerde sen gibi pişmanlık yaşamasınlar.ne umutlarla gitmiştim halbuki ,ne hayaller kurmuştum,ne rüyalar görmüştüm.
ben bir meslek sahibi olmak için değil de üniversite hayatını yaşamak için onca çabaladım yırtındım. büyüklerim üniversitedeydi,çok özeniyordum onlara . ben de gideceğim dedim hep ortaokuldan beri.
birgün hayallerim gerçek oldu. istediğim bölümü ve istediğim üniversiteyi kazandığımı duyunca havalara uçtum. başladım hayaller kurmaya, rüyalar görmeye.
ve o gün geldi çattı. yıl 2007 üniversiteye giriş tarihim. edinmeye çalıştığım arkadaşlıklarda hep hüsrana uğradım. sanki uğursuzdum ben. 2 sene boyunca arkadaşlıklarımda dikiş tutturamadım. e tabi dolayısıyla hayallerim de suya düşüyordu. gezme-tozma, üniversite hayatını yaşama hayyallerim hep suya düştü. 2. senemin 2. döneminde bir kızla samimiyeti ilerletebilmiştim ama maalesef o da hiç sosyal değildi(( o arkadaşlığım hala devam ediyor ama üniversiteyi hiç doya doya yaşayamadım.
kanayan yaramdır benim üniversite yaşamım . boş boş geldim gittim. hiçbir hayalim gerçekleşmedi ne aşklar, ne de arkadaşlıklar.
işte bu yüzden benim içimde kalan bir ukde oldu üniversite yaşamım.
şimdi ise 3 senelik öğretmenim..o günlerime özlem duyuyorum . ama geri dönüşü mümkün değil , biliyorum
bu yazın aslında üniversiteli kızlara iyi bir nasihat niteliğinde.Doya doya yaşamak için kendilerine şans tanımalılar ki ilerde sen gibi pişmanlık yaşamasınlar.
Bana gelince,ben de üniversiteliyim.Ne kadar zaman geçirsem,aktivitelere katılsam vs vs hep bir eksiklik hissediyorum.Acaba şuraya gitmeli miyim,acaba şu topluluğa da katılmalı mıyım,acaba şu kulübe de gitmeli miyim,acaba şu geziye gitmeli miyim?Ve koskoca üniversite hayatım boyunca hiçbir geziye,bilmem neye vesaire hiçbir şeye katılmadım.insanlardan kaçtım,kendimden kaçtım,zamandan kaçtım.Çok üzgünüm..Bu sene son senem,ve hiçbir şey yetişmeyecek gibi geliyor ve bu beni üzüyor.Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ve kum saatini hüzünle izliyorum...
canım senin son şansın bu sene üniversiteyi değerlendirmen için ama genelde son seneler hep kpss ye çalışmakla ya da bitirme tezi hazırlamakla geçer. olsun, sen yine de iyi değerlendirmeye bak bu seneyi. mutlaka gezilere katıl, ingilizce öğren,yüzme öğren,bir enstürüman ya da dans öğren.tiyatroya,sinemaya,konsere git, bol bol kitap oku, kendini geliştir. ben bu saydıklarımı üniversitede değil, iş hayatna atılınca yapmaya başladım. yüzme tamam sırada, ehliyet ve ingilizce var. mutlaka bu seneni değerlendir çünkü ZAMAN ÇOK DEĞERLİ HEPİMİZ İÇİN.. geriye dönüp baktığında çoook pişman olursun sonra. tıpkı ben gibi...sevgiler
Üniversite yıllarındaki arkadaşlıkların her zaman samimim olmadığını düşünmüşümdür.Öyle de oldu.
Genelde sayılı arkadaşım olmuştur hep.Üniversite de doğru düzgün tam anlamıyla o bile olamadı desem yeridir.Gezme,tozma zaten hiç düşünmemiştim çünkü derslerin yoğunluğundan hiç fırsat kalmıyor.Bence hiç üzülme canımm üzüldüğün dedin bu olsun tek.O içinde kalan ukdeyi şimdi yaparsın.Mesleğini de almışsın ne güzel istediğin gibi gezebilirsin yani ne güzel.Ben de şu an emin ol senin yerinde olmayı çok isterdim.
bu yorum benim de içimi rahatlattı bak :)
ne umutlarla gitmiştim halbuki ,ne hayaller kurmuştum,ne rüyalar görmüştüm.
ben bir meslek sahibi olmak için değil de üniversite hayatını yaşamak için onca çabaladım yırtındım. büyüklerim üniversitedeydi,çok özeniyordum onlara . ben de gideceğim dedim hep ortaokuldan beri.
birgün hayallerim gerçek oldu. istediğim bölümü ve istediğim üniversiteyi kazandığımı duyunca havalara uçtum. başladım hayaller kurmaya, rüyalar görmeye.
ve o gün geldi çattı. yıl 2007 üniversiteye giriş tarihim. edinmeye çalıştığım arkadaşlıklarda hep hüsrana uğradım. sanki uğursuzdum ben. 2 sene boyunca arkadaşlıklarımda dikiş tutturamadım. e tabi dolayısıyla hayallerim de suya düşüyordu. gezme-tozma, üniversite hayatını yaşama hayyallerim hep suya düştü. 2. senemin 2. döneminde bir kızla samimiyeti ilerletebilmiştim ama maalesef o da hiç sosyal değildi(( o arkadaşlığım hala devam ediyor ama üniversiteyi hiç doya doya yaşayamadım.
kanayan yaramdır benim üniversite yaşamım . boş boş geldim gittim. hiçbir hayalim gerçekleşmedi ne aşklar, ne de arkadaşlıklar.
işte bu yüzden benim içimde kalan bir ukde oldu üniversite yaşamım.
şimdi ise 3 senelik öğretmenim..o günlerime özlem duyuyorum . ama geri dönüşü mümkün değil , biliyorum
ne umutlarla gitmiştim halbuki ,ne hayaller kurmuştum,ne rüyalar görmüştüm.
ben bir meslek sahibi olmak için değil de üniversite hayatını yaşamak için onca çabaladım yırtındım. büyüklerim üniversitedeydi,çok özeniyordum onlara . ben de gideceğim dedim hep ortaokuldan beri.
birgün hayallerim gerçek oldu. istediğim bölümü ve istediğim üniversiteyi kazandığımı duyunca havalara uçtum. başladım hayaller kurmaya, rüyalar görmeye.
ve o gün geldi çattı. yıl 2007 üniversiteye giriş tarihim. edinmeye çalıştığım arkadaşlıklarda hep hüsrana uğradım. sanki uğursuzdum ben. 2 sene boyunca arkadaşlıklarımda dikiş tutturamadım. e tabi dolayısıyla hayallerim de suya düşüyordu. gezme-tozma, üniversite hayatını yaşama hayyallerim hep suya düştü. 2. senemin 2. döneminde bir kızla samimiyeti ilerletebilmiştim ama maalesef o da hiç sosyal değildi(( o arkadaşlığım hala devam ediyor ama üniversiteyi hiç doya doya yaşayamadım.
kanayan yaramdır benim üniversite yaşamım . boş boş geldim gittim. hiçbir hayalim gerçekleşmedi ne aşklar, ne de arkadaşlıklar.
işte bu yüzden benim içimde kalan bir ukde oldu üniversite yaşamım.
şimdi ise 3 senelik öğretmenim..o günlerime özlem duyuyorum . ama geri dönüşü mümkün değil , biliyorum
canım seni o kadar iyi anlıyorum ki çünkü aynı duygular içindeyim. 2006 yılında üniversiteye girdim ve o 4 yıl o kadar hüsranla geçti ki. yapmak istediğim ama yapamadığım o kadar çok şey var kişimdi 3 yıldır yoğun bir şekilde çalışıyorum ve geçmişe bakınca pişmanlık duyuyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?