2 yıl önce ayrıldım sözlümden. yüzüğü de ben attım çünkü anlaşamıyorduk. çok seviyordu beni, en azından öyle söylüyordu ama hareketleri ile çok üzüyordu. Benim sevgim o yıpratıcı davrandıkça azaldı ve artık devam edemedim daha fazla. Evlenince ömür boyu böyle gidecek hatta daha da vahimleşecek diye korktum... Ayrılırken bana öyle hakaretler etti ki, hem bana hem aileme... yalancı, düzenbaz, oyuncusunuz dedi ki asla ama asla ona karşı hiç birimiz ne oyun oynadık ne de yalan söyledik. ailem onu oğulları gibi benimsemişti, bi gece evimizde bile kalmıştı o kadar güveniyorlardı ona. O son sözlerini bir türlü unutamıyorum, sindiremiyorum. Ayrılığın sonraki günü tekrar deneyemezmisin benimle diye bir mesaj atmıştı onun dışında ne bir özür ne bir "konuşalım" durumu olmadı. Şimdi ne yapıyor, nasıl yaşıyor bilmiyorum ama bu kadar zaman bu kadar sessiz kalmasına inanamıyorum. Çıkıp bir yerlerde karşıma çıksa ve özür dilese diye bekliyorum bazen saf saf... Gerçekten de kötü biri miyim ben, bende mi sorun var diye bile düşünmeye başladım o sözlerini aklımdan çıkaramadıkça. Tekrar başlamam onunla artık ama bu sözleri haketmemiştim ailem hiç haketmemişti...
bazenn özlüyorum onunla gecen bazı zamanları, kafamdan atmaya çalışıyorum yapamıyorum. Başkasına bakamıyorum, sürekli onunla kıyaslıyorum karşıma çıkanları... Kimseye güvenemiyorum. Benim kaderim oydu da ben geri mi çevirdim artık mutlu olamayacak mıyım kimseyi sevemeyecek miyim diye de korkuyorum zaman zaman.... çook karışığım çok. Özlüyor muyum yoksa :S
bazenn özlüyorum onunla gecen bazı zamanları, kafamdan atmaya çalışıyorum yapamıyorum. Başkasına bakamıyorum, sürekli onunla kıyaslıyorum karşıma çıkanları... Kimseye güvenemiyorum. Benim kaderim oydu da ben geri mi çevirdim artık mutlu olamayacak mıyım kimseyi sevemeyecek miyim diye de korkuyorum zaman zaman.... çook karışığım çok. Özlüyor muyum yoksa :S
