Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

baharbahcem · Bugün 06:49

donusk .!.:
Canım seni en iyi ben anlarım bem bebeğim de doğduğundan beri kucak isteyen bir bebek hala daha öyle oğlum 16 aylık oldu bir işin ucundan tutmaya kalkıyım hemen yapışıyo kucağına al beni bırak işini gücünü beni kucağına al diye öyle onunla oyun oynasak bile gelip meme meme diye yapışıyor veya kucağıma oturuyor tuvalete giriyorum kucak diye mızmızlanıp ağlıyo meme istiyo klozette vs sabahları kahvaltı hazırlamak benim için bi kabus kucak istiyor kucağa alıyorum tek elle kahvaltı hazırlayamıyorum yere indiriyorum kucaktan mızmızlanıp ağlıyor kafasını yere vuruyo almıyorum diye öğleden sonra akşam yemeği hazırlığında da aynı senaryo ben temizlik zaten hak getire evi süpürüyorum süpürgeyi ben tutucam diye süpürgeri elimden almaya çalışıyor ağlıyo kendini atıyo zaten evi silemiyorum bile kayınvalidemle aramızda bir bina var yardıma dahi gelmiyor annem de çakışıyor o da gelmiyor eşim mutfak şefi geceli gündüzlü çalışıyor destek çıkam kimse yok çevreme anlattığımda da evimi gören kınayarak bakıyor anlamıyo kimse çünkü yaşamayan anlamıyo bebeği duran anneler herşeylerini yapıyorlar ama bebeği durmayanlar yapamıyor işte bizim gibi sana şöyle bir tvasiye vereyim ben bebeğim yürümeye başlamadan nasıl rahatladım bebeğim uyanıkken karnını doyurup altını demizledikten uykusunu aldıkran sonra gündüzleri günde iki kez kanguru ile dışarı çıkardık bebeğim de rahatlardı böylece bana da iyi gelirdi parka giderdim parktaji fiğer annelerle konuşurdum sosyalleşmeye çalışırdım ben burda daha önce yaşamadım buraya gelin geldim tanıdığım kimse yok burada arkadaşım dahi kismem yok arkadaşım bile yok diye çok depresyona girmiştim ama sonradan eşimin çevresine girdim mecburen istemesem de

Sizi o kadar iyi anlıyorum ki benim kızım 19 aylık o da aynı böyle kucak istiyor sürekli. Kahvaltı yemek hazırlamak kabus resmen. Geçtiğimiz haftasonu kuzenimle yazlığa gittik aynı aylarda çocuklarımız var. O her şeyi rahat rahat yaptı işini gücünü, eğlencesini. Yemek yedi ama ben sürekli ağlayarak kucak isteyen bir çocukla gittiğime pişman oldum. Kendi bile dedi seni görene kadar abarttığını düşünüyordum diye. Arada çocukları alır dışarı çıkarız, benim kızım arabadan inmek kucağıma gelmek ister, kucağıma alır tek elle arabayı sürerim, kuzenimin oğlu arabasında gezer sessiz sedasız. Gerçekten anlamıyorlar bana da diyorlar kızın büyüdü, odada oynar sen yemeğini, temizliğini yaparsın diye. Öyle olmuyor işte

succulentaski · Bugün 07:12

Anais0 .!.:
Eşim gerçekten elinden geldiği kadar yardımcı oluyor bana hakkını yiyemem. Bebeğim zor bir bebek bensiz pek durmuyor, bebek arabasında da durmuyor. Eşim de yalnız bakmak istemiyor. Bir yere çıksam sürekli ne zaman geleceksin ağlıyor diye arıyor. Bu sefer de bana zehir oluyor. Yanıma alıp çıksam sürekli kucak istiyor ağlıyor taşıyamıyorum çok ağır.

İyi de bebek sizinleyken de sürekli ağlayan bir bebekmiş. Siz bütün gün tek bakıyorsanız eşiniz de 2 saat bakabilir. Ben telefonlarını bile açmazdım bana böyle bir hareket yapsa. Yalnız bakmak istememesini neden normal karşılıyorsunuz ki?

Lobster Monster · Bugün 08:41

homeostasis .!.:
Bir kez birisi bebeğini gezdirmekte zorlandığını söylemişti biri de asansörsüz binada bebek yaparken bunu akıl etmesi gerektiği gibi bir yprum yapmıştı. Sanki her şeyi yaşamadan kestirmenin bir yolu varmış gibi..Kimse tamamen ön görülü olamaz diye düşünüyorum.

Bu gayet öngörülecek bir şey değil mi yalnız. Asansörsüz binada çocuk yapacak olsam nasıl dışarı çıkarıp eve sokacağım en çok düşündüğüm şey olur. İnsan çoğu şeyi öngörebilir, ha üreme içgüdüleri baskın çıkar ve görmezden gelir o ayrı. Konu sahibi de çocuğu olunca başına bunların geleceğini pekâlâ biliyordu ancak anne olma isteği ağır bastı. Allah yardımcısı olsun o ayrı, çocuğu biraz büyüyünce iyi ki yapmışım da diyecek

homeostasis · Bugün 09:02

Lobster Monster .!.:
Bu gayet öngörülecek bir şey değil mi yalnız. Asansörsüz binada çocuk yapacak olsam nasıl dışarı çıkarıp eve sokacağım en çok düşündüğüm şey olur. İnsan çoğu şeyi öngörebilir, ha üreme içgüdüleri baskın çıkar ve görmezden gelir o ayrı. Konu sahibi de çocuğu olunca başına bunların geleceğini pekâlâ biliyordu ancak anne olma isteği ağır bastı. Allah yardımcısı olsun o ayrı, çocuğu biraz büyüyünce iyi ki yapmışım da diyecek

Ortalık hafif, tek elle açılır katlanır bebek arabaları reklamları ile dolu. Kangurular, slingler...Kimse aa binada asansör yokmuş böyle zormuş ya gibi bir aydınlanma sonradan yaşamıyor. Sorunu böyle ürünlerle çözeceğini düşünüyor. Bozuk kaldırımların, hafif görünen o yokuşların nasıl zorlayacağını bilemiyorsunuz bebeği alıp gezmeden. Çünkü artık tek başınıza geçmiyorsunuz aynı yerden. Sırf bunun için çocuk isteyen biri de aklında çözüm olduğunu düşündüğü ürünler varken erteler mi ertelemez. Zor da olsa o çocuk bir şekilde gezdirilir. Ben kiracıydım, imkanım da vardı taşındım yokuşlu yerden orası ayrı tabi.

Lobster Monster · Bugün 09:06

homeostasis .!.:
Ortalık hafif, tek elle açılır katlanır bebek arabaları reklamları ile dolu. Kangurular, slingler...Kimse aa binada asansör yokmuş böyle zormuş ya gibi bir aydınlanma sonradan yaşamıyor. Sorunu böyle ürünlerle çözeceğini düşünüyor. Bozuk kaldırımların, hafif görünen o yokuşların nasıl zorlayacağını bilemiyorsunuz bebeği alıp gezmeden. Çünkü artık tek başınıza geçmiyorsunuz aynı yerden. Sırf bunun için çocuk isteyen biri de aklında çözüm olduğunu düşündüğü ürünler varken erteler mi ertelemez. Zor da olsa o çocuk bir şekilde gezdirilir. Ben kiracıydım, imkanım da vardı taşındım yokuşlu yerden orası ayrı tabi.

Çocuk ağır bir şey evet. Kedilerimi bile kucağımda bazen uzun süre taşırken nefes nefese kalıyorum. Bir bebeği nasıl taşıyacağım tahmin bile edemiyorum, çürük yumurtayız biz, eski topraklar bunları düşünmezdi :)

Gocmenturna · Bugün 09:10

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Aynı yollardan geçtim. Çözüm şu gündüz bebeği alıp dışarı çıkacaksınız..evde iş bitmiyor. Yürüyüş yapın bebek arabasında uykuya geçerken de bı kafeye oturun kitap okuyun vs.

İkici ve en önemlisi ise eşiniz yardımcı olmaya ak yarı yarıya yapacak. Gece gündüz Bebek sizdedir muhtemelen gece uyanması vs. Eşiniz de tüm yemek ve ev işi sorumluluğunu üstlenecek. Bebek üç yaşına falan gelene kadar.
Akşamları da Bebek uyuyunca banyo vs işlerinizi halledersiniz eşiniz evi toplay8p bir çay yapsın bir zahmet.

Genel olarah şunu diyebilirim ki türk erkeği ile evlilik pismanlık. Burada alman arkadaşlarım var
Kocaları yarı yarıya da diyemiycem kadından daha çok ev işi yapıp çocuk bakıyor.

Bizim ülkede evlilik erkeğe rahatlık kadına zulüm.
Sonra da niye bakımsızsın der eşiniz muhtemelen. Gel de çıldırma. Tavsiyem içinize atmayın taleplerim bunlar deyin yaptırın

Gocmenturna · Bugün 09:16

Anais0 .!.:
Yalnız bakamadığını iddia ediyor. Ama bebeğim de gerçekten çok huysuz. Özellikle bu aralar dişleri çıkıyor extra huysuz. Ne zaman bu teklifle gelsem biz de gelelim diyor. O zaman da benim için bir anlamı kalmıyor tabii.

E siz de bakamıyorsunuz. Aglıyor ediyor demi idare ediyorsunuz. O da idare edecek. Durmuyor bebek diyene de ayar oluyorum bizde de durmuyorlarki zaten. Bir şekilde bakıyoruz yani. Erkeklere yeminle sinir oluyorum. Kocanızı törpüleyin siz az bencilliği boraksın

Fistiklicikileta · Bugün 09:21

Ilk cocugumda ben de sizin gibi çok zorlandım. Az uyuyan, sürekli ağlayan bebekti. Esim destek olmasına rağmen, anne olmak zor

İkinci bebeğime daha bilinçli baktığım için, ağlamaları normal geliyordu. Her seyi daha normal kabul ediyordum. Geçici olduğunu biliyordum. O yuzden süreç daha kolay ilerledi.
Disari da çıkıyordum, evime misafir de geliyordu.
Bu arada öyle hızlı iş yapan ,pratik birisi değilimdir..
Siz karnı tok, altı temiz ,hastalığı da yoksa, agladi diye sıkıntı yapmayın. Ağlayınca hemen farkli pozisyona geçerseniz, cocuk da sürekli ağlar.

Artık büyümüş, eşinizle açık alan parkli bir yere gidin. Sırayla bakın. Oyuncagi eline fazla parca olarak vermeyin. 1 2 oyuncakla oynasın. Bir sonrakine değiştirin. Ekran açmayın ama çocuk şarkıları açabilirsiniz,eline vermeden. O da kafasını dagitir
Yakin zamanda ağlamaları azalır. O zaman esin daha rahat bakar merak etmeyin..
Bu arada bana göre kedi bakimida çocuk bakımiyla eş değer. Onlarda ekstra yoruyordur.
dikey supurge varsa, 5 dk süpürür.. çocuğunda dikkatini çeker belki.
Çocuğuna kitap okuyarak kahveni içebilirsin.
Ama işin özü rahat olmakta. Cocuklarda bunu hissediyor sanırım.
Suan 3. Çocuğum olsa ,cok daha rahat bakarım.

seburuz · Bugün 09:53

Sizi çok iyi anlıyorum, benim kızım kolikti, hep ağlardı saç kurutma makinesi, elektrik süpürgesi sesi açardık youtuptan, biraz susardı daha sorna Buziki Orhan'ın kolik bebekler için albümü işe yaradı, çok ağladığı zaman omu açabilirsiniz, garip şekilde rahatlıyorlar, üzerinizde yükünüz fazla gün içerisinde eşinizin sizi rahatlatması gerekiyor, ben banyoya giremezdim, tuvalete girsem kızım ağlardı, kapıda meme için kucağında beklerdi eşim, sadece meme de susuyordu, saçımı taradığımı bile hatırlamıyorum o dönem, bu günler yıpratıcı ama geçiyor, yine kendinize zaman ayırabileceksiniz, tabii çocuk öncesi gibi olması zor ama bu zor günler geçecek, umarım eşinizden yardım alabilirsiniz, biraz emrivaki yapmak da gerekebilir, ben çıkıyorum çocuğa bakmalısın diye, sonuçta nefes alacağınız bir iki saat.

yesimcik4581 · Bugün 09:54

Merhaba ben de sizinle benzer bir süreçten geçtim geçiyorum. Benim eşim vardiyalı çalışıyor o yüzden ekstra yorgun oluyor fiziksel olarak. Bebeğim su an 2 yasinda hala tüm gece uyumadığı oluyor. Beni en ama en çok zorlayan uykusuzluk oldu, aşırı uyumayan bir bebeğim vardi. Eşime bırakıp uyuma şansım da olmuyordu çünkü çoğu gece evde dahi yok. Üstelik sabah da uyuyacak olduğu icin evde sessiz olmak zorundayız. Ilk 1 yıl hiçbir şeye yetişemiyordum ve depresyondaydım. Günlerce dus almaz, dişlerimi fırçalamazdım. Surekli kucak isteyen bir bebekti ve bensiz durmuyordu. Ne zaman ki yürümeye başladı ben de rahata ermeye basladim. Her dönemin ayrı zorluğu var ama bence hiçbir sey ilk zamanlar kadar zor degil. Su an 2 yaşında çok daha iyi uyuyor, o kendi kendine oynarken ben çay kahve içebilir haldeyim. Yeni hayata adapte olmak zor ama bu bir süreç geçecek. Size tavsiyem kişisel bakıminiza mümkün olduğunca özen göstermeniz. Bebeğiniz ağlasa da cok dert etmeyin dusunuzu alın, birkaç tane krem serum vs sürün yüzünüze, saçlarınızı tarayın, düzgün bir şekilde toplayin, üstünüzde kirli kıyafetle gezmeyin. Bütün bunlar da insanin modunu cok yükseltiyor çünkü ve günlük 5 dk alacak şeyler. Mümkün olduğunca dışarıya çıkın bebeğinizi kucakta taşımak zor haklısınız ama parka götürün sallayın, biraz enerjisini atar o da ,sosyallik de iyi gelir temiz hava da. Eşinize söyleyin bebekle ya da bebeksiz mutlaka haftada bir gezmeye gidin. Benim eşim de yalnız bakmaz ama bebekle beni her hafta mutlaka dışarı çıkarır hava almak çok iyi geliyor bana. Ev işini mümkün olduğunca bebek uyanıkken yapın o uyuyorken dinlenin.

huzur isyanda · Bugün 13:58

Manukannn .!.:
Asla kıyaslama için yazmıyorum ama size çok özendim çünkü 5 senedir çocuk sahibi olmak istiyorum ama olamadım bu günlerde geçer evdende çıkarsınız gezersinizde ama siz niye geçici süreci kafaya takıyorsunuz ki ne güzel hayatınız yolunda istedikleriniz olmuş anın kıymetini bilin derim çünkü bizim göz yaşlarımız başkasının hayali olabilir ve elimizdekilerin kıymetini kaybetmeden anlamak çok değerlidir

Bir kadını yorulduğu için suçlu hissettirmek kadın düşmanı bir davranıştır. Çocuğu olan kadın, bunaldığını paylaşınca susturup kıymetini bil demek çok yanlış. Geçici bir süreç diye yorulmaya ve bunu paylaşmaya hakkı yok mu? Allah size de nasip etsin ama aynı duruma gelmeden kafaya takma diye ahkam kesmemelisiniz. Sizin durumunuzun sorumlusu başkaları değil, beterin beteri var zihniyeti insanı sadece aşağı çeker. Her annenin bıkkınlığını özgürce dile getirme hakkı var.

Prenses bella · Bugün 14:29

-EarthLing- .!.:
Ayni seyleri yasadim, hepimiz yasadik. Bebeginiz zor falan degil, normal. Sadece size zor geliyor. Cok normal. Insan kendini kapana kisilmis hissediyor. Kendinle ilgili bir sey yapmak icin 40 tane planlama, ayarlama gerekiyor. Ama 6 yastan bildiriyorum, geciyor. Sadece sabir.

6 yaş mı bari az indirseydin 6 çok oldu ya geçmesi için

3-4te iyi değil mii

Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Ayrıntılı Düzenleme

baharbahcem

Yeni Üye

succulentaski

Nirvana

Lobster Monster

Aktif Üye

homeostasis

Aktif Üye

Lobster Monster

Aktif Üye

Gocmenturna

Aktif Üye

Gocmenturna

Aktif Üye

Fistiklicikileta

Guru

seburuz

Yeni Üye

yesimcik4581

Üye

huzur isyanda

Üye

Prenses bella

Popüler Üye

Benzer Konular