Bu arada çok benziyor durumumuz ben ilk zamanlar ağlarken annemde çok ağladı benimle ben üzüldüğüm için arrık annemin yanında ağlamamaya çalışıyorum odada ağlıyorum gece yatarken.. yalnız oldugum heran aslında.
Onu özlüyorum şeklinde düşünüp ağlama
Kaç yaşındasınız?Merhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu
23 olucam ikş hafta sonra
Yaa bak kendi ağzınla söyledin bırak o kafanda ki kişi olarak kalsın ve göm onu öylece , biricik olan sensin ömrünün bir daha bu zamanları gelmeyecek. Sağlığın çok şükür ki yerinde genç ve güzel bi kadınsın , Bazen olmuyorsa gerçekten bir hayır vardır, kendini o akışa bırak ilerde üzüleceğine bugün akıttığın gözyaşların kefaretin olsun.İnşallah. Gün gelsin iyiki terketmiş diyim çünkü ayrıldıktan sonra gördümki kafamda tasarladıgım kişiye aşık olmuşum o hiç bunu haketmemiş
Canım sana tek tavsiyem çivi çiviyi söker diye düşünüp,başka birileriyle görüşüp gereksiz hatalar yapma. Arkadaşların dedigi gibi onun hesaplarını incelemeyi bırak. Başka alanlara yönel kendini geliştir. Bir de şundan emin ol adım kadar eminim birgün yazacak sana. Her katil cinayet mahalline donermis derlerya. Ben 31 yaşındayım defalarca yaşadım bu durumu. İlişkilerim de genelde uzun sürdü seninki kadar. Terk edildigim de oldu geri döndü aradı. Terk ettiğim de oldu ben aradım. Ama insanın zamana ihtiyacı oluyor. Zamanı gelsin arayacak bekle görMerhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu
Ya şu sevgimizin azalmama durumu çok b.ktan değil miMerhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu
Hayır aramadı merak etmed numarasını değişmiş..
Aynen öyleYa şu sevgimizin azalmama durumu çok b.ktan değil mi
Bırakıp gidiyorlar üzüyorlar Ama biz hala aynı şekilde seviyoruz adam profil fotoğrafını değiştirmiş gördüğüm gün kendime gelemedim dengem bozuldu
Sanmıyorum çünkü numarasına kadar değişmiş ve gerçekten mutlu
yok kesinlikle yeni birini istemiyorum kendime gelene kadar. Numarasına kadar değşmiş belliki ona ulaşmamı ondan haber almamı istemiyor. Zaten demişti gör bakalım bidaha yüzümü görücekmisin sesimi duyucakmısın diye. Bende bittiyse bitmiştir derdi hep. Gerçektende öyleymiş. İstenmiyorum.. aramadı sormadı merak etmedi 3 aydır. Hiç olmamışımmgibi. En ağır duyguyu yaşattı bana. Beni bu şehre hapsetti. Ne gidebildim karşısına dikilebildim ne arayabildim mesaj atabildim hep engellendim. Zaten bu şehirdede olmayınca..
Valla beni terk eden arkadaş da aşırı gururluydu çok yalvardım dönmedi. Yıllar geçti aklı başına geldi kabul etsem köle olacaktı. İş işten geçmişti ama... Dediğim gibi bekle gör dönmeyen görmedim hic
Teşekkür ederm. Çok isterim bigün pişman olmasını. Ama içimde ufakta olsa umut olsun istemiyorum hiç. Dönmücek diyorum hep içimden. Çünkü umudum yokken böyletim umudum olsa ben onu asla unutamam..
Daha hayatının başındasın
Takıntı halıne getırmeyın.Bak oluru olsa zaten caba sarfederdı.Annem ıstemıyor bedır ya?Hayatınıza bakın en guzel yaşlarınız .Okulunuza odaklanın.Merhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu
Zaten sen durumu sindirdikten sonra gelince hiç anlamı olmuyor ki. Dönünce güçlü olacaksın ettiğini çekecek sadece. Bir de arkadaşın biri demisya evlendiginizi mutsuz olduğunuzu falan düşünün diye. Gerçekten o kadar haklı ki. Belliki yaşam tarzlariniz çok zıt. O kadın senin çocuklarının ninesi olabilirdi. Senin sinir olduğun şeyleri çocuklarına ogretebilirdi. Erkekler de evlenince öyle dönüyor ki hepsi birden anneci kesiliyor. Şükür sen ilerlemeden kurtulmussun.
Teşekkür ederm Amin
