- 31 Mayıs 2016
- 57
- 31
- 18
- Konu Sahibi kugununagiti
-
- #1
Merhabalar
19 yaşındayım. Anlaşamadığım dışardan mükemmel görünen ancak bizimle pek iletişimi olmayan bir babam var ve sürekli sorun yaşıyoruz. Üslubu da çok kötü konuşmayı hakaret ve küfürlerle devam ettirebiliyor.
Sorunların çözüleceğini sanmıyorum çünkü tatlı dille de konuşulsa tartışma şeklinde olsa da bir anlaşmaya varamıyoruz. O beni anlayışsızlıkla suçluyor bense onu ilgisizlik, umursamamazlıkla. Şu da var ki adamın huyu bu annem dahi evlenecek adam değilmiş, sorumluluk ona göre değil diyor. Ama hakkını yiyemem hiçbir şeyimizi eksik etmez, bir şey talep ettiğimizde yerine getirir; parasız bırakmaz, birey olduğumu kabul eder.
Benim sıkıntım artık dolduğum için en ufak şeyde sert sert konuşmam ve bir cevap aldığımda sanki karşımda düşmanım varmış gibi davranmam, ben böyle davrandıkça babam bu sefer benim onu yok saydığımı ve terbiyesizlik ettiğimi söylüyor ki tarzımın yanlış olduğunun farkındayım . Onun değişmesini beklemiyorum, kabul etmek en iyisi diyorum çünkü gerçekten yıllardır annem yakın zamanda ben bunun için uğraşıyoruz ama olmuyor. Sadece kendimi törpülenmek istiyorum, belki ben tarzımı değiştirirsem bazı şeyler düzelir diye de düşünüyorum. Yok sayıldığımı, umursanmadığımızı düşündüğüm an hemen atlıyorum ve işler iyice büyüyor. Biraz annem ve kardeşimin avukatlığını yapıyorum gibi onlar susuyor sessiz kalıyor, ben artık kendimi tutamıyorum.
Kendimi nasıl törpülerim, nasıl daha uysal olabilirim?
19 yaşındayım. Anlaşamadığım dışardan mükemmel görünen ancak bizimle pek iletişimi olmayan bir babam var ve sürekli sorun yaşıyoruz. Üslubu da çok kötü konuşmayı hakaret ve küfürlerle devam ettirebiliyor.
Sorunların çözüleceğini sanmıyorum çünkü tatlı dille de konuşulsa tartışma şeklinde olsa da bir anlaşmaya varamıyoruz. O beni anlayışsızlıkla suçluyor bense onu ilgisizlik, umursamamazlıkla. Şu da var ki adamın huyu bu annem dahi evlenecek adam değilmiş, sorumluluk ona göre değil diyor. Ama hakkını yiyemem hiçbir şeyimizi eksik etmez, bir şey talep ettiğimizde yerine getirir; parasız bırakmaz, birey olduğumu kabul eder.
Benim sıkıntım artık dolduğum için en ufak şeyde sert sert konuşmam ve bir cevap aldığımda sanki karşımda düşmanım varmış gibi davranmam, ben böyle davrandıkça babam bu sefer benim onu yok saydığımı ve terbiyesizlik ettiğimi söylüyor ki tarzımın yanlış olduğunun farkındayım . Onun değişmesini beklemiyorum, kabul etmek en iyisi diyorum çünkü gerçekten yıllardır annem yakın zamanda ben bunun için uğraşıyoruz ama olmuyor. Sadece kendimi törpülenmek istiyorum, belki ben tarzımı değiştirirsem bazı şeyler düzelir diye de düşünüyorum. Yok sayıldığımı, umursanmadığımızı düşündüğüm an hemen atlıyorum ve işler iyice büyüyor. Biraz annem ve kardeşimin avukatlığını yapıyorum gibi onlar susuyor sessiz kalıyor, ben artık kendimi tutamıyorum.
Kendimi nasıl törpülerim, nasıl daha uysal olabilirim?