1,5 senedir birini seviyordum. Öyle seviyordum ki onun aklında başkası olmasına rağmen yanında durdum. Önce kaçmak istedim ama olmadı. Sonra tekrar görüşmeye başladık ve her şey çok farklıydı. Sanki sevgiliydik ama değildik. Adı yoktu sadece. Sonra adını koyduk . Aşığım dedi seviyorum seni dedi. Tamam dedim. Çoğu şeyine göz yumdum. O da benim. Yalan değil. Ama o aklındakini aşamadım hiç bir zaman. Şimdi onun yanında. Geçmişi arkada bırakmak içinmiş. Öyle söylüyor. Her şeyi arkada bırakıp gelecekmiş sözde. Ama ben artık ne adını duymak istiyorum ne sesini. Ne duam olsun ne bedduam. Ne sevgisini istiyorum ne de başka bir şeyini. Hiç bir şeyini istemiyorum artık. Üzülmek istemiyorum. Tamam diyorum. Onunla mutlu olsun ama ne olur benim içimde şu acı olmasın. Kafamı yastığa koyduğumda ağlıyorum istemeden. Uyutmuyor beni canımın acısı.