İyi akşamlar.
Eşim MEB’in son atamasıyla atanacak. Yaşadığımız yere uzak, afet bölgesi yüksek ihtimalle. Benim ise yer değişikliği yapma durumum yok.
Çok kötü hissediyorum. En az üç yıl da zorunlu görevi var.
Bu yönde deneyimi olan, uzaktan evlilik yürüten var mıdır? Gerçekten yürür mü? Bu süreç bizi çok yıpratır mı? Haritaya baktıkça ağlayacağım geliyor dertleşmeye geldim. Eşime de yansıtamıyorum o da gerginlik küpü tercih döneminde.
Tavsiyelerinize açığım hikayelerinizi dinleyeceğim. Teşekkür ederim.
Mesleğiniz ne acaba? Mecburi hizmeti yapmadan diploma vermeyen bölüm hiç duymamıştım da o yüzden merak ettim.Ben bizzat yaşadım çok zorama yürüttük tabi niye yürütemeyelim. Mecburi hizmet yüzünden arabayla 8, otobüsle 9,5 saat uzağa gittim. Evliliğimin ilk dönemiydi. Evimiz yoktu haftasonu geldiğimde kayınvalidede ya da annemde kalırdık. O sürede ev alıp döşedik sonra evime geldim. Pazar gece yarısı otobüse binip sabah inip işe giderdim. Tek odam vardı içinde banyo da vardı o rahattı. Kendime bir takvim aldım her geçen günü kutlamayla karalar bir gün daha bitti diye çok sevinirdim kurtuldum bitti evime döndüm.
Çok zor tabi psikolojik olarak. Ama sayılı zaman diye düşünün. Benim 550 gündü çilem. Mümkünse tabi ayrılık olmasın ama mecbursa (ben mecburdum. Adı mecburi hizmet zaten ama devlette çalışacağım diye ölüp bittiğinden değil, mecburi hizmeti tamamlamadan diplomayı alıp özelde dahi çalışamadığımdan gerçekten çok mecburdum) yapacak bir şey yok. Mümkünse ulaşımın kolay olduğu, rahat gidip geleceği bir yer tercih etsin (edebiliyorsa) bizde bazı yerler havaalanı karşısındaydı ama bu yıllar önceydi. O dönemde herkes rahat rahat uçuyordu. Şimdi ekonomi çok çok bozuldu uçak fiyatlarına bakmadım. Belki de havaalanı dibinde olsa da farkedecek bir şey yoktur.
Tıp muhtemelen.Mesleğiniz ne acaba? Mecburi hizmeti yapmadan diploma vermeyen bölüm hiç duymamıştım da o yüzden merak ettim.
Otobüsle 20 saatlik mesafedeyim. Neyse ki son bir buçuk ayım kaldı benim çilemin de bitmesineBen bizzat yaşadım çok zorama yürüttük tabi niye yürütemeyelim. Mecburi hizmet yüzünden arabayla 8, otobüsle 9,5 saat uzağa gittim. Evliliğimin ilk dönemiydi. Evimiz yoktu haftasonu geldiğimde kayınvalidede ya da annemde kalırdık. O sürede ev alıp döşedik sonra evime geldim. Pazar gece yarısı otobüse binip sabah inip işe giderdim. Tek odam vardı içinde banyo da vardı o rahattı. Kendime bir takvim aldım her geçen günü kutlamayla karalar bir gün daha bitti diye çok sevinirdim kurtuldum bitti evime döndüm.
Çok zor tabi psikolojik olarak. Ama sayılı zaman diye düşünün. Benim 550 gündü çilem. Mümkünse tabi ayrılık olmasın ama mecbursa (ben mecburdum. Adı mecburi hizmet zaten ama devlette çalışacağım diye ölüp bittiğinden değil, mecburi hizmeti tamamlamadan diplomayı alıp özelde dahi çalışamadığımdan gerçekten çok mecburdum) yapacak bir şey yok. Mümkünse ulaşımın kolay olduğu, rahat gidip geleceği bir yer tercih etsin (edebiliyorsa) bizde bazı yerler havaalanı karşısındaydı ama bu yıllar önceydi. O dönemde herkes rahat rahat uçuyordu. Şimdi ekonomi çok çok bozuldu uçak fiyatlarına bakmadım. Belki de havaalanı dibinde olsa da farkedecek bir şey yoktur.
Aa evet onda mecburi hizmet vardı. Ama uzundu sanki üç yüz elli gün değildi o.Tıp muhtemelen.
Çok teşekkür ederim, iyi ki varsınızMerhaba, öncelikle hayırlı olsun. Ben aynı durumu bizzat yaşadım, yaşıyorum. Atamam belli olunca evlendik ve üç yıldır tatiller dışında ayrı yaşıyoruz. Ama biz direkt olarak böyle başladığımız, sonradan ayrı düşmediğimiz için bu duruma alışmak daha kolay oldu. Evet zorlukları olacaktır, zaman su gibi akıp gidecek diyemem. Ama bence ülke şartlarında öğretmen olarak atanmak bu kadar zorken göze alınamayacak bir fedakarlık değil. Evliliğin doğasına aykırı, neden ben fedakarlık yapıyorum diye düşünmeyin. Eşiniz için de zor olacak. Hiç bilmediği bir yere gidip yalnız başına bir düzen kuracak, onun da desteğe olacak sizin de. Zaman zaman zorlansanız da o üç yıl geçecek ve hayatınızın bir döneminde aştığınız bu engelle, yaptığınız bir fedakarlıkla aynı şehirde, yaşamak istediğiniz yerde beraber geçirebileceğiniz bir ömrünüz olacak. Üç yıl boyunca her an ayrı da kalmayacaksınız zaten tatillerde eşiniz gelecek, zaman zaman siz izin alıp gideceksiniz derken birbirinizin hayatınızda taşıdığı önemi anlayıp kopmak yerine birbirinize bağlanabilirsiniz de. Arada saygı, sevgi, güven olduktan sonra beklemek zor olsa da inanın değiyor. Sadece biraz sabır ve karşılıklı anlayış. Her şey gönlünüzce olsun umarım
Ben kamudayım öğretmen değilim, bana kadro yeni geldi ama yaşadığımız yer aynı zamanda memleketimiz, ayrılırsam geri dönme ihtimalim yok, o yüzden gitmek benim için bir seçenek değilSiz de mi atandınız? O yüzden mi yer değistiremiyorsunuz yoksa özel sektör mü?
Çocuğumuz yok, tek başıma da bakmak istemem o yüzden görevin bitmesini bekleriz artık. Sık gelebileceği yerlere odaklandık bakalımBence çok zor bir durum. Allah yardımcınız olsun. Eşim asker 3 aylık 6 aylık görevlere gidiyor ama o zaman bile çok zorlanıyoruz. Özlem falan çok zor oluyor. Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama bizim daha çocuğumuz yok. Eğer sık gelecekse yine bir nebze kolay geçebilir zaman.
Deneyimi olan birilerini dinlemek gerçekten çok iyi geliyor, çok teşekkür ederim paylaşımınız için.Ben bizzat yaşadım çok zorama yürüttük tabi niye yürütemeyelim. Mecburi hizmet yüzünden arabayla 8, otobüsle 9,5 saat uzağa gittim. Evliliğimin ilk dönemiydi. Evimiz yoktu haftasonu geldiğimde kayınvalidede ya da annemde kalırdık. O sürede ev alıp döşedik sonra evime geldim. Pazar gece yarısı otobüse binip sabah inip işe giderdim. Tek odam vardı içinde banyo da vardı o rahattı. Kendime bir takvim aldım her geçen günü kutlamayla karalar bir gün daha bitti diye çok sevinirdim kurtuldum bitti evime döndüm.
Çok zor tabi psikolojik olarak. Ama sayılı zaman diye düşünün. Benim 550 gündü çilem. Mümkünse tabi ayrılık olmasın ama mecbursa (ben mecburdum. Adı mecburi hizmet zaten ama devlette çalışacağım diye ölüp bittiğinden değil, mecburi hizmeti tamamlamadan diplomayı alıp özelde dahi çalışamadığımdan gerçekten çok mecburdum) yapacak bir şey yok. Mümkünse ulaşımın kolay olduğu, rahat gidip geleceği bir yer tercih etsin (edebiliyorsa) bizde bazı yerler havaalanı karşısındaydı ama bu yıllar önceydi. O dönemde herkes rahat rahat uçuyordu. Şimdi ekonomi çok çok bozuldu uçak fiyatlarına bakmadım. Belki de havaalanı dibinde olsa da farkedecek bir şey yoktur.
Deneyimleri olanlardan dinledikçe, sanırım üstesinden gelebiliriz diye düşünüyorum, çocuk yok ben 27 eşim 32 yaşlarındayız.Eskiden cogu insan çalışma için yurt dışına gidermiş, eşler de beklermis. Şartlar değişti elbet ama.olmayacak bir şey değil bence yine de
Yas kaç? Çocuk da yok sanırım
Bu işi kolaylaştırır.
Her hafta sonu görünürsünuz.
Bazı meslekler var calisma saatlerinden , insanlar zaten haftasonu anca görüyor birbirini neredeyse.
Zor ama idare edilebilir bence. İçi i ferah tutun oluruna birakin
İşimden de bir ara çok soğudum, yoruldum aslında ama seviyorum, ve şu şartlar altında pek alternatif üretebileceğimi sanmıyorum.Ben kadının işinden feragat etmesini doğru buluyorum. Orada alternatifler üretilebilir. Yine çalışma hayatına yeniden başlanabilir gidilen yerde. Evliliği yıpratmaya gerek yok diye düşünüyorum. Bizzat kendim de yaptım bunu.
Umarım işleri yolunda gider, çocuk sorumluluğu da eklenince gerçekten çok zor. Çok saçma sapan bir sistem gerçekten. Üç gecedir uyumadan okul ilçe havaalanı bakıyoruz. Sağlıcakla büyüsün çocuklar.sizin şuanki durumunuzda eltim var. eltim kendi alanında 57. olmasına rağmen İstanbul sadece 11 kişi kadro açtı ve herkes şokta kimse istediği yeri yazamayacak. 2 çocuğu var. eşinin işi İstanbulda. kaynım büyük olan çocukla(1. sınıfa gidiyor) İstanbulda kalacak, eltim 2 bucuk yaşında çocukla atanacağı yer neresi olursa oraya gidecek yanında kayınvalidemz ve kendi annesi dönüşümlü gidecek. bu durum mesela inanılmaz zor geliyor bana umarım başarabilirler. Memur atamaları gerçekten çok zor bir süreçmiş insanın yakınında biri yaşayınca daha iyi anlıyor.
Çok üzüldüm. Başınız sağolsun.Evlendigimizde esim 1 2 yillik daha üst duzey bir memuriyette gorevliydi ben de 1 yillik kadrolu düz memurdum. Yer degisikligi sansim yoktu ve bir kere ayarlayabilsek bile esimin sık yer degisikligi yapacak olmasi sebebiyle her seferinde kafami agritmak istemedim evlenirken istifa ettim. Kac kisiden gorduysem asla katlanilmayacak bir sey oldugunu biliyorum. Kötü bir ornek olacak malesef ama eşimin kuzeni bu durumdayken esinden ayri uzak bir ilde gotev yaparken intihar etmisti. Sebep bu degil tabi ki ama esiyle vir arada olsa belki sorunlarini aşması daha kolay olurdu. Cok etkilenmistim o olaydan gercekten
18 yıldır eşinizin yanına neden gitmediniz?18 yıldır sürüyorHem de yurt dışı. Zorluğu var tabi. Çok hem de. Ama oluyor da işte. Kavga etmiyoruz bile özlem oluyor çünkü.
Mesleğiniz ne acaba? Mecburi hizmeti yapmadan diploma vermeyen bölüm hiç duymamıştım da o yüzden merak ettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?