Yıllardır rek bir hedefim var kendimi geliştirip iyi bir kariyer ve kazanç elde etmek ve refah bir yerde yaşamak. Kendini geliştirme kısmı iyi hoş, yabancı diller öğrendim, yurtdışında master yaptım. Ama hala hala istediğim yere bir adım yaklaşamadım. İyi bir çalışan olduğumu üşündüğüm için deneyim ve eğitimlerimi kenara bırakarak daha alt pozisyonlarada başvuruyorum ki inanıyorum kapağı bir şirkete atmayı başarsam orada yükselebilirim. Artık koşturmaktan, sürekli iş başvurusu yapmaktan, sırf geleceği hayal ederek standartların çok altında yaşamaktan öyle yoruldum ki.. Bir çok zorluğu (özellikle de maddi) göze alarak yurtdışına master a geldim ve burada kalabilmek için herşeyi göze aldım o derece istiyordum burada hayat kurabilmeyi. Ama hala bir adım öteye gidemedim.
30 yaşında kazık kadar insanım, hala ailem, aile büyüklerim akrabalarım bana harçlık veriyor. Çok zoruma gidiyor.
11 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum. Üni’yi başka şehirde okudum, başka şehirde çalıştım yıllarca, son iki yıldır ise yurtdışındayım. Önceleri ailemin yanına tatilde bile gitmek istemez gezer uçar kaçardım. Onları hep çok sevdim ama özleme duygusunu çok hissetmezdim. Şimdi bu yazı ilk defa bu kadar uzun süre, tam 3 ayı onlarla geçirdim ve yaşadığım yere geçen hafta geri döndüm. Geldiğim günden beri dönesim var. Meğer orası konfor alanıymış. Çok özlüyorum her an aklımdalar, bavulumu bile açasım gelmedi.
Herşeyi çöpe mi atacağım? Nasıl kendimi toparlayacağım?
30 yaşında kazık kadar insanım, hala ailem, aile büyüklerim akrabalarım bana harçlık veriyor. Çok zoruma gidiyor.
11 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum. Üni’yi başka şehirde okudum, başka şehirde çalıştım yıllarca, son iki yıldır ise yurtdışındayım. Önceleri ailemin yanına tatilde bile gitmek istemez gezer uçar kaçardım. Onları hep çok sevdim ama özleme duygusunu çok hissetmezdim. Şimdi bu yazı ilk defa bu kadar uzun süre, tam 3 ayı onlarla geçirdim ve yaşadığım yere geçen hafta geri döndüm. Geldiğim günden beri dönesim var. Meğer orası konfor alanıymış. Çok özlüyorum her an aklımdalar, bavulumu bile açasım gelmedi.
Herşeyi çöpe mi atacağım? Nasıl kendimi toparlayacağım?
bide yoruldum koşturmaktan çabalamaktan sürekli tekrar tekrar denemekten. Onların yanında 3 ay çok huzurlu hissettim. Şimdi o huzurumu özlüyorum. Onlarıda özlüyorum.
