Uzun zamandır düşündüğüm ve içime kapandığım bir konuda karar aldım. Boşanıyorum, bugün aileme de kendisine de söyledim. Hep kendi istedikleri ve istemedikleri etrafında şekilllenen bir hayatım vardı ben istesem söylesem olmaz söylemesem olmaz o kadar sıkıldım ki.. Kendisi oyun oynadığımı sanıyor ama geri dönmeyecem. Şu an evdeyim evi terketmem yanlış olur sanırım ne zaman gidebilirim acaba hiç fikrim yok. Kendisine söylüyorum çocuğu almaya çalışıyor giderken. O kadar üzülüyorum ki sadece sevilmek mutlu olmak istedim ailem olsun istedim ama huzursuz ve mutsuzum. Ailem ise yok gibi hep çocuğumla tekim.. Baba evimde seviliyorum değer görüyorum gülen yüz görüyorum en azından. Artık bu adamı beslemeyecem. Ama çirkin yüzünü görmekten korkuyorum nasıl güçlü kalıcam