Vajinal muayene psikolojimi bozdu

gamgam40

Üye
Kayıtlı Üye
19 Şubat 2025
228
86
13
31
Merhaba geçen sene nisan ayından doğumum yaklaşmıştı . Öncesinden çatı muayenesi yaptılar ve ben alışık olmadığım bir muayene olduğu icin zor oldu . Doktor bana sen 2 parmağa izin vermiyorsun ben Ordan bebeği nasıl alacağım dedi. Ve sezeryan icin gün planladık . Arkadaşlar yüzyıllardır kadınlar dogum yapıyor ve ben normal dogum yapamacagıma o kadar inandım ki bu beni 1 yıldır üzüyor . Neyseki sezeryanla doğumum gerçekleşti . 1 Benim gibi normal doğumdan korkan var mı ? 2. Normal dogum gerçekten çok acılı mı ? 1 yıldır depresyondan çıkamıyorum halbuki oldu bitti
 
Normal doğumdan korkuyorum diyemem çünkü yaşamadım bilmiyorum. Ama kendimi tanıyorum yapabileceğime inanmıyorum. Ağrı acı vs den ziyade çekiniyorum, utanıyorum, rahat olamıyorum.
sezaryen ddoğum yaptım. Hiçte pişman değilim. Herkes normal doğurmak zorunda değil
 
Bende iyiki sezeryan oldum travma yaşamadım .
 
Yani herkes acı eşiğini, nelere dayanabileceğini az çok bilir. Ben ufak işlemlerde bile ağrı çekiyorum acı eşiğim çok düşük ve çok stres yapıyorum. Doğum yapmışsınız, sağlıklı bir şekilde çocuğunuz dünyaya gelmiş böyle güzel şeylere odaklanın.
 
Evet odaklanıyorum ama. Bilinçaltım benimle cok uğraşıyor psikolog bile çare bulamadı. Olmuş bitmiş birşey hergün aklıma geliyor . Travma sonrası stres bozukluğu oldu .
 
Ha tabi orasını bilemem ama bu konularda ben de cesaretli değilimdir ben de korkuyorum. Bu konuda cesur olan hemcinslerime imrenirim. Bu biraz yapı meselesi yani yalnız değilsin
 
Aslında korkmaman gerek çatı muayenesinden. Eşinle birlikte olurken korkmuyorsan, bundan da korkmamalısın. Ben öyle düşündüm. Hiç korkmam. Hamileyken ultrasonlarımın bir kısmı vajinal bir kısmı da karından oldu. Kendimi hep normal doğuma hazırladım. Yüzyıllardır insanlar, hayvanlar böyle doğuruyor, sen neden yapamayasın dedim, doğumu kolaylaştıran ne varsa uyguladım, egzersizler, perine masajları, papatya çayına oturdum vs vs.. Sonuç kesisiz ve yırtılmasız 7 saat süren bir doğum.
 
Yeniden doğum yapmayacaksanız bunları düşünmenin size faydası olmaz, annelik doğum biçimine bakmaz anne annedir.
Kadınların doğduğu andan itibaren vulvalarına vajinalarına öcü muamelesi yapıldığı için, kendi bedenine bile dokunmaktan korktukları için başkasının dokunması fikrinin korkunç gelmesi de gayet anlaşılır.
sezaryen doğum da çok acılı, hatta acısı dikişlerin iyileşmesi çok daha uzun sürüyor. Siz zoru başardınız. Karnınız 7 kat kesikken bakıma muhtaç bir bebeği büyütüp bir yaşına getirdiniz.
Kendinizle gurur duyun bebeğinize sarılıp öpün

O yara izine baktıkça yaşadığınız ameliyatın zorluğu gözünüze gelsin, eminim dikişler hala açıyordur 2 sene falan geçmemişti o acı.
 
Birliktelikle çatı muayenesinin uzaktan yakından alakası yok bence. Tabi aynı muayeneden bahsediyorsak
 
Aynısını yaşmıştım, tabii farklı bir konu için. Gördüğüm bir olayın etkisinde kalmıştım ve aşamıyordum bir türlü. 5 ay kadar falan geçmişti üzerinden ama sanki 5 dakika önce olmuş gibi hem midemi bulandırıyordu hem nabzımı yükseltiyordu aklıma geldiğinde. Psikolojik destek de bana faydalı gelmemişti.

Bir akşam misler gibi abdest aldım, namaz kıldım ve dua ettim. Allahım kalbim senin elinde, kalbimi arındır bu duygudan, beni artık darlamasına müsade etme dedim. Öyle inanarak belki onlarca kez tekrarladım ki arınacağıma, akıp gitmişti resmen.

Seni çok iyi anlıyorum, dil neyi inanarak tekrar ederse ve beynine o mesajı gönderirse, beden her şeyi mümkün kılıyor. O hisle vedalaşın,
 
Ben vajinal yaptım ilk doğumda, simdi hamileyim yine vajinal istiyorum, benim için çok ilginç bı tecrubeydi, dikisim vardı ama rahatsız edici değildi, acilmam olmadığı halde zor gelmedi, tecrubesizdim doğum öncesi hazırlık yapmadım mesela açılmayı desteklemek için, bu sefer daha planlı olacağım ne gerekiyorsa yapacağım, vajinal muayene hoş değil utandırıcı biraz ama onu yapanların umurunda bile değil elleri gözleri alışkın o işe, o yüzden çokta kafamı oraya takmadım. Senin geçmiş bitmiş zaten geri dönüş yok takılma, rahatsız olacağıni biliyorsan zaten zor olurdu kasilirdin rahat edemezdin, bebişin sağlıcakla doğmuş, sonucu iyiyse doğumun nasıl olduğunun çokta önemi yok
 
Haklısınız teşekkür ederim moral oldu
 
Haklısınız teşekkür ederim moral oldu
Sezeryan doğumla kurtulan bir sürü bebek ve anne var üstelik, doğum biçimimiz bizim elimizde değil. O an öyle olması gerekmiş olmuş. Neticede bebek sağlıklı mı, anne sağlıklı mı evet.
Doğum yapacağım sırada tüp bebekle anne olmuş gencecik bir kadını hastanenin normal doğum inadıyla bekletip suni sancı ve en sonunda bebek hayatı tehlikeye girdiği için tam uyutmak zorunda kalarak sezaryene aldılar. Bebek içerde fazla kalıp suyu azalıp kakasını da yapmıştı strese girmişti. Sonra yoğunbakım süreci sonunda kaybettiler.
Başka ülkeye giden bir kadın ikinci çocuğuna hamile kaldı yine ülkede sezaryen yapılmıyormuş ilkincisini mecbur normal doğurttulr, kadının eski sezaryen dikişleri yırtılmış normal doğum esnasında perinesi çok kötü yırtılmış korkunç şeyler yaşadı.

Sezaryen kötü değil, onu biz seçmiyoruz. Normal doğum da kötü değil. İnsan dünyaya getirmek her şekilde kolay değil. Belki depresyon sebebiniz de tam olarak bu değildir lohusalık zor bir süreç.
 
Haklısınız cok teşekkür ederim ben ve bebeğim sağlıklıyız cok şükür
 
Sizin yorumunuz cok dikkatimi cekti . Bakış açınız olumlu yönde değişmiş bende Allah’a sıgınacagım sizin adınıza cok sevindim
 
Normal doğum yapamam korkuyorum diye gittim sezaryen yaptım. Hiç de pişman değilim. Neye üzülüyorsunuz anlamıyorum. Ayrıca dilimiz alışmış da normal doğum diyoruz. Adı vajinal doğum. O normal de Sezaryen anormal bir doğum değil. Anne olmak hiçbir doğum şekline bağlı olmamalı. Her ikisinin de cefası var ama sonu çok güzel.
 
Beni üzen doktorun cümleleriydi
 
Bence var alt tarafı parmakla rahim ağzındaki açılmaya bakılıyor. Sanki kesip biçiyorlar gibi gösteriliyor.
Ağrı acı olarak düşününce alakası yok ikisinin. Belki sizin acı eşiğiniz yüksektir bilemem
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…