Canım benim olmuş başarmışsın tebrikler,penisin hepsi girsin girmesin 3 5 cm dışarda kalıversin ne olacak.demekki sağlıklı gayet normal bi ilişki yaşadınki kan gelmedi ,çünki normal birliktelikde zaten kan gelmez.
Ş
Kusura bakmayin psikolojik olarak cok kotu bi durumdayim ucurumun kenarindayim yasama umudum kalmadi...islaklik falan yazmissiniz ne islakligi ben korkudan kasilip kaliyorum o kadar aparat calistim 5000lira tedaviye verdim intihar etcem artik
Bu kadar üzülme, ne yapalım. Bu elimizde değil. Normal dışı bir korku. Yaşamayanlar kafanda bitireceksin diyor. hop diye olabilirmiş gibi. Bunun bir hastalık olmadığını anlayamıyorlar. Hatda bazı doktorlar bile anlayışsız olabiliyor. Ne kadar çok egzersiz yaparsan o jadar erken başarırsın. Öfkelenmeden, kendine kızmadan denemelerine devam et. En önemliside kendini asla suçlu hissetme.
Aslında vajinismusu ben şuna bağlıyorum. Kendimden örnek vereyim. Evlenirken yapamayacağım diye bir korkum, endişem yoktu. İlk gece canım acıyınca kaçındım. Bakın yerleşmiş bir korku yok. Yeterince hazır değilmişim ki, birde ilk olacağı için heyecanda oluyor. Daha önce öyle bir şeye kalkışmamışsın. Bocalama oluyor. Biz bocalayınca eşlerimizde bırakıyor. Sonraki denemeye ilk seferdeki olumsuz anılarda ekleniyor, yine olmuyor, eşimiz bırakıyor. Ondan sonraki denemelerimizde her seferinde korku ve endişemiz katlanarak büyüyor. Biz daha büyük çıkmaza giriyoruz. masumane bir korku, küçük bir kartopunun yuvarlana yuvarlana kocaman bir kardan adama dönüşmesi gibi.
Buna ne sebep oldu arkadaşlar. Eşlerimiz. Bir kaç gün en fazla bekleyip. Allem edip kallem edip sadece sıradan bir endişeyken. Korkunun kemikleşip güçlenmesine fırsat vermeden bu işi olduracaklardı. Tabi tatlılıkla. Nasılki çocukların süt dişi çekilirken korkuyorlar, yerinde düştü düşecek ama elletmiyorlarda diller döküp, kandırıp alıyoruz o dişi. Çünkü alınması gerekiyor ki altda olan sağlıklı çıkabilsin. Çocuğun iradesine kalsa bıraktırır, altdaki dişide yamuk çıkar. Bizi elimizde aparatlarla yamultup yumultup egzersize mahkum eden eşlerimiz. Kızkardeşimde balayının üçüncü günü eniştem heyt be! demiş olmuş. Kızkardeşime kalsaydı benim gibi senelerce uğraşacaktı.
Arkadaşlar uzun oldu bişiyorum. Ama kendimi analiz edip çok düşündüm. İlk gece acıdı korkmadım, ikinci, üçüncü gecede eşim biraz tatlı söz söylese, kararlı olsa olacaktı. Zaman geçtikce korku, tansiyon düşmeleri, baş dönmeleri, midede kramplar gelişmeye başladı.
Ama umutsuzluğa kapılmaya da gerek yok. Olayın neden büyüdüğünü anlatmaya çalıştım. Çoğu arkadaş gibi sizde yeneceksiniz inşallah.
(latife tabi 
ve bişeyin girebildiğini kabullendikten sonra kendi kendime tamam işte korkacak bişey yok diyerek deneme yapim dedim aman Allahım nasıl bacaklarım titrediyse artık eşim korkudan yaklaşamadı 
sanırsın kocam beni doğramaya geliyor bu neyin korkusu anlamıyorum ama istemsiz oluyor
